دروازه خالی اصلاح طلبان و گل به خودی اصولگرایان

در حالیکه تنها یک هفته به انتخابات مجلس شورای اسلامی باقی مانده است، شاهد تشتت عجیبی در دو اردوگاه اصولگرایان و اصلاح طلبان هستیم.

برخی احزاب اصلاح طلب که معتقد بودند با کمبود کاندیدای تایید صلاحیت شده برای ارائه لیست روبرو هستند، عملا دروازه اصلاح طلبان را خالی کرده و با ارائه لیست واحد از سوی شورای عالی اصلاح طلبان مخالفت کردند. از سوی دیگر ائتلاف اصولگرایان با ارائه لیستی مرکب از برخی اشخاص دارای سرمایه اجتماعی بالا و البته در کنار آن استفاده از برخی چهره های ناشناخته و فاقد سرمایه ی اجتماعی در تلاش است تا به مدد سرمایه ی اجتماعی برخی از چهره های لیست، عدم محبوبیت سایر چهره های لیست خود را جبران کند.

این امر باعث شد تا در روزهای گذشته چهره های محبوب و دارای سرمایه ی اجتماعی اصولگرا، اقدام به ایجاد ائتلاف های جدیدی نمایند که ائتلاف #از-ما، ائتلاف #یاران- قالیباف و سایر ائتلاف های مشابه از جمله ائتلاف هایی است که تا کنون شکل گرفته اند و اخباری هم از ائتلاف برخی وزرای دولت های نهم و دهم به گوش می رسد.

بنابراین با گذشت زمان شاهد تشتت هر چه بیشتر در اردوگاه اصولگرایان هستیم و احتمالا خواهیم بود.

به همه ی این موارد باید ارائه لیستی با شاخص های دقیق تر نسبت به ائتلاف اصولگرایان از سوی جبهه پایداری را هم اضافه نمود. اما در اردوگاه جناح مقابل هر چند که در ابتدای اعلام تایید صلاحیت ها، شاهد دروازه خالی اصلاح طلبان بودیم اما با گذشت زمان رفته رفته احزاب اصلاح طلب با شناسایی اشخاصی که دارای رگه هایی از اصلاح طلبی هستند، روز به روز به ارائه لیستی مشترک نزدیک تر می شوند.

در چنین شرایطی به نظر میرسد دیگر دروازه اصلاح طلبان خالی نیست و این احتمال وجود دارد که احزاب اصلاح طلب با برجسته کردن برخی موضوعات نظیر مظلومیت اصلاح طلبان در انتخابات پیش رو (فارغ از صحت و سقم این امر)، بتوانند حمایت برخی گروه های مردمی را (علاوه بر حامیان سیاسی خود)، به خود جلب نمایند.

بنابراین اولا پیش بینی نتیجه ی انتخابات پیش رو بسیار دشوار است. ثانیا من تصور میکنم چهره های اصولگرا فارغ از انتصاب ایشان به ائتلاف اصولگرایان به عنوان چهره های مستقل و البته دارای ائتلاف های خود جوش و مردمی این فرصت را دارند که به دلیل سابقه ی خوبی که اکثریت ایشان در مدیریت های عالی امور اجرایی داشته اند، اکثریت مجلس را به دست بگیرند.

به عنوان نمونه در این زمینه میتوان به محبوبیت بالای دکتر سید محمد حسینی، وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی بر اساس نظر سنجی های انجام شده در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران اشاره کرد.

ثالثا معتقد هستم در مجلس آتی به دلیل تشتت اصولگرایان و همچنین برخی سیاستهای تبلیغی اصلاح طلبان، امکان حضور جمعی از اصلاح طلبان و چهره های شاخص و دارای محبوبیت اجتماعی مستقل، همچنان به صورت یک احتمال جدی مطرح است.

اما فارغ از این موضوع، با توجه به وضعیت خاص کشور در این روزها و افزایش تنش های میان ایران با اروپا و آمریکا، آنچه اهمیت دارد حضور پررنگ مردم به عنوان شاهدی بر سرمایه ی بالای اجتماعی جمهوری اسلامی ایران است که به نظر می‌رسد جمیع شرایط به افزایش حضور مردم در انتخابات پیش رو منجر خواهد شد.

17