مراقب سلامت روان خود باشیم
سلامت روان در شرایط بحران اهمیت زیادی دارد و رفتارهای وسواسی که برای پیشگیری از کرونا به وجود آمده نباید مانع توجه به آن شود.
سلامت روان در شرایط بحران اهمیت زیادی دارد و رفتارهای وسواسی که برای پیشگیری از کرونا به وجود آمده نباید مانع توجه به آن شود.
۲۸ آوریل (۹ اردیبهشت) به عنوان روز جهانی روانشناس و مشاور معرفی شده و هر سال در این روز، از روانشناسان به عنوان پزشک سلامت روان تقدیر می‌شود. روانشناسی از سال ۱۸۷۹ به عنوان یک علم تجربی که به درمان مشکلات روانی افراد می‌پردازد، شناخته شد. تا قبل از این سال، روانشناسی بخشی از فلسفه بوده و ماهیت تجربی و آزمایشی نداشته است.
سلامت روان موضوعی است که تاثیر زیادی بر زندگی همه افراد می‌گذارد. همه افراد در طول زندگی خود، با مشکلات عاطفی و روانی مواجه می‌شوند که تا حدودی آن‌ها را نادیده گرفته و از درمان خود سر باز می‌زنند. باید به همان اندازه که به سلامت جسم اهمیت می‌دهیم، سلامت روان خود را نیز در نظر بگیریم.
روز روانشناس می‌تواند بهانه خوبی برای توجه به سلامت روان و آشنایی با مفاهیم آن باشد.
سازمان جهانی بهداشت، بهداشت روان را این گونه تعریف می‌کند: بهداشت روان به وضعیتی گفته می‌شود که فرد توانایی‌های خود را تشخیص می‌دهد، می‌تواند با استرس‌های طبیعی زندگی سازگار شده و به صورت مولد و مثبت کار کند و قادر است در جامعه مشارکت کند.
تنها افرادی که بیماری‌های روانی بارز دارند، ملزم به مراجعه به روانشناس و درمان روان خود نیستند، بلکه همه افرادی که در موارد گفته شده برای تعریف بهداشت روان ضعف داشته و دچار ناتوانی هستند، باید برای حفظ سلامت خود به مشاور و روانشناس مراجعه کنند. مراجعه به روانشناس همچنین می‌تواند گزینه خوبی برای مشورت در مسائل مهم زندگی و انتخاب راه درست باشد.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
70
با سلام ۵۰ سال دارم ۲۰ سال سابقه بیمه ۱۷ سال است دچار بیماری اعصاب و روان شده ام با دارو زندگی میکنم بیمارستان هم بستری شده ام ۱۲ سال تحط نظر پزشک متخصص اعصاب و روان هستم وچندسالی هم تحت نظر بیمارستان بودم دوسال پیش طبق دستور پزشکهایم اقدام کردم برای از کار افتادگی تمام دکترهایم تائید کرده بودن صدرصد کارافتاده ام چهاربار کمیسیون پزشکی تامین اجتمائی برای رای درصد کمتر از ۶۶ درصد را صادر کردن امیدم برای زندگی خیلی بیشتر شده بود ولی یک سال هست بیماریم بعد رای کمیسیون صد برابر شده آیا با یک بیماری که ۱۷ سال هست دارو میخورد و چهارسال خانه نشین شده چنین رفتاری را باید میکردن زندگیم از هم پاشیده شد آیا بیماران حق زندگی ندارن چرا حق ما بیماران را پایمال میکنند وامیدمان را نا امید میکنند دکتر کمیسیون پزشکی بیشتر با مشکل من بیمار آشناست یا دکتری که ۱۲ سال تحط نظر ایشان بودم چه کسی باید جوابگو باشد که من بیمار چطور از کجا حمایت میشوم از اول من بیمار نبودم چه کسی منو بیمار کرده جامعه یا مشکلات اقتصادی بابا این عدالت تو کمیسیون پزشکی رعایت نمیشود والله نمیشود به داد ما بیماران برسید با تشکر،