این مساله ای است که حیدر العبادی نیز به آن اشاره کرده است؛ بارزانی تلاش می کند از طریق استقلال اقلیم، عصبیت قومی را در بین کردها تحریک کرده و اغلب آنها را دور خود جمع کند؛ تا بدین وسیله دیگر بار محبوبیت خود را به دست آورد. در واقع این خواسته تا حد زیادی تحقق یافته و تمام تشکلهای حزبی که به مخالفت با بارزانی مشهور بودند، در خط سیر همه پرسی قرار گرفته اند تا تایید و موافقت کردها را از دست ندهند.
اما همه می دانند که تصمیم کردها برای استقلال، فرار به جلو است و مشکلات زیادی را بوجود می آورد که یکی از مهمترین آنها احتمال محاصره منطقه و عزلت جهانی آن است؛ چرا که کردها در صورت استقلال از ویزای بین المللی برخوردار نخواهند بود و هیچ منفذ و راه زمینی، هوایی و دریایی برای خروج از کردستان ندارند.
با وجود تمام این چالشها، مسعود بارزانی به ادامه مسیرش اصرار دارد و بر این عقیده است که همه جهان در آینده واقعیت استقلال کردستان را خواند پذیرفت.
برخلاف تصور همه، تکیه بارزانی بر تل آویو نیست؛ زیرا این رژیم توان ارائه هیچ کمک و حمایتی را به کردها ندارد؛ در شرایطی که تحریم و محاصره جهانی این دولت نوظهور انجام شود.
تکیه بارزانی در درجه اول بر ایالات متحده و در درجه دوم بر ترکیه است. رئیس اقلیم بر این عقیده است که ایالات متحده پس از نابودی داعش، از همه پرسی حمایت می کند؛ زیرا این احتمال وجود دارد که حکومت عراق تحت فشار مردم، از آمریکا بخواهد نیروهای خود را از این کشور خاج کنند؛ در این شرایط، امید آمریکا کردستان است.
بارزانی همچنین امیدوار است که منافع حزب حاکم ترکیه با اقلیم کردستان، مانع از آن می شود که ترکها مرزهای خود را به روی کردستان ببندند.
این همان چیزی است که بارزانی برای حرکت به سمت جدایی نهایی از عراق بر آن تکیه دارد.
بیشتر بخوانید:
15