حاج قاسم در اوج جنگ به سرعت از صلح و مذاکره استقبال می کرد

امیرعبداللهیان که سالها در وزارت خارجه معاون عربی و آفریقایی بود، در مصاحبه با فصلنامه مطالعات سیاست خارجی خاطراتش را از سردار سلیمانی بیان کرده است. به اعتقاد او سردار سلیمانی اهل صلح و مذاکره بود و حتی در اوج جنگ هم وقتی پیشنهاد صلح داده میشد «به سرعت از آن استقبال» می کرد. این ادعای امیرعبداللهیان با کلیت تفکر جریان مخالف مذاکره در تضاد است.

عبداللهیان در اولین قدم به نقش آفرینی سردار سلیمانی در سالهای اولیه دولت احمدی نژاد و مذاکره مستقیم او با آمریکایی ها اشاره کرده و گفته است که در آن سال «زمانی که به درخواست رهبران سیاسی عراق از جمهوری اسلامی ایران و با موافقت مقام معظم رهبری قرار شد ایران و عراق و آمریکا، در سال ۱۳۸۶ در بغداد مذاکره کنند، در ارتباط با آن مذاکرات مسؤول پرونده و هدایت تیم مذاکره کننده سردار سلیمانی بود.»

او همچنین به موضوع پیام های محرمانه ای که از بن سلمان برای سردار سلیمانی میرسید پرداخته است. عبداللهیان در توضیح اینکه سردار سلیمانی از چه نوع تفکری برخوردار بود می گوید: «در اوج جنگ به سرعت از صلح استقبال می‌کرد. می‌گفت ما آماده ایم شما ببین شروط شان چیست.» او تاکید دارد که حاج قاسم هیچ اصراری به راه حل های نظامی نداشت: «خودش به ما کمک می‌کرد. هیچ اصراری برای اینکه راه حل فقط نظامی است، نداشت و باورش این بود که راه حل سیاسی می‌تواند باشد.» عبداللهیان استثنائات از نظر سردار سلیمانی برای راه حل نظامی را داعش معرفی می کند.

معاون وزارت خارجه که ارتباط مستقیم با حاج قاسم داشت، توجه او به مذاکره را با ذکر خاطره ای اینگونه نقل می‌کند که پیام مستقیم از عربستان به خود او رسیده بود. به علاوه رفتار سردارسلیمانی نشان می دهد که برخلاف بسیاری که فکر می کنند وقتی طرف مقابل در حال ضعف است نباید مذاکره کرد، او به این سیاست اعتقادی نداشته است. عبداللهیان می گوید: «سعودی‌ها در حالی که در یمن در آن مقطع داشتند کاملاً می‌باختند و واقعاً اگر وضعیت ادامه پیدا می‌کرد در آن مقطع انصارالله بزرگترین پیروزی‌ها را بدست می‌آورد، پیام دادند که ما آمادگی داریم با انصارالله مذاکره کنیم، اما به طور سرّی و شرط ما این است که خبری نشود. ژنرال سلیمانی نظامی، وقتی با این قصه مواجه شد به من که معاون وزارت خارجه بودم گفت که من باور ندارم پیامی که سعودی‌ها دادند درست باشد، اما برای اینکه فردا نگویند ما پیام صلح دادیم و ایران می‌توانست از نفوذ معنوی اش استفاده کرده و تشویق به مذاکره بکند تا بین دو کشور مسلمان درگیری نشود به این فرستاده سعودی بگو ما آماده‌ایم.»

او حتی جزئیات این مذاکره را در نقطه صفر مرزی مابین دو طرف در یمن و عربستان نیز تشریح کرده است. نکته مهمتر این است که او حتی در مذاکره به دستیابی به توافق نهایی هم فکر نمی کرد. حتی آتش بس چند روزه را نیز استراتژی درستی می دانست. عبداللیان گفته: «سردار سلیمانی گفت که شرایط بین سعودی و یمن شرایط خیلی حادی است آن‌ها روزانه ده‌ها سورتی پرواز دارند زن و کودک و پیر و جوان، همه را به خاک و خون می‌کشند ما دنبال یک موضوع خیلی بزرگ و پیچیده نباشیم بگوییم در حد ۱۵ روز توافق می‌کنیم در این مناطق آتش بس برقرار بشود و اگر آتش بس را شما متعهد شدید بعد این آتش بس برای گام بعدی توسعه پیدا می‌کند. در آن مذاکرات توافق شد. روز دوم، سعودی‌ها، همان طور که سردار گفت این‌ها دارند خدعه می‌کنند دنبال صلح نیستند مذاکره را خبری کردند و به تعهد پایبند نشدند.»

به تعبیر امیرعبداللهیان «سردار سلیمانی از نفوذ معنوی ایران در اوج جنگ و در اوج پیروزی انصارالله استفاده کرد. باور سردار این بود نگاه حضرت آقا هم این را تقویت می‌کرد که اگر دست یک نفر قرار است خراش بردارد و راهی هست برای اینکه دست این مسلمان خراش برندارد وظیفه‌ی ما هست که در مذاکره و گفتگو و صلح برویم.» این اظهارات را وقتی با آخرین ماموریت سردارسلیمانی کنار هم می چینیم می بینیم که به نظر درست میرسد. او درحالی به عراق رفته بود تا در مورد پیامی که از عربستان برای مذاکره رسیده بود، گفت وگو کند. به عبارت روشنتر سردار سلیمانی برخلاف بسیاری از مدعیان که مذاکره را به یک تابو تبدیل کردند، قائل به مذاکره بود. حتی در شرایط حاد جنگی.

منبع: امتداد

66