حیوانات مقدس در طول تاریخ

در واقع حلول بدین معناست که یک وجود مقدس خود را در شکل فیزیکی به نمایش درآورد. بسیاری از حیوانات به دلیل این که با یک خدا یا الهه نسبت داشته اند مقدس انگاشته می شوند. برخی حتی پرستش شده و از آن ها به شدت مراقبت می شود و برخی دیگر نیز به روش هایی وحشتناک قربانی می شوند. در ادامه می خواهیم شما را با حیواناتی آشنا کنیم که مقدس انگاشته شده و مورد پرستش قرار گرفته و یا می گیرند.

1-پتسوکوس سوسمار

در دوران مصر باستان، «سوبک» (Sobek) یکی از خدایانی بود که ارتباط نزدیکی با کروکودیل هایی داشت که در رود نیل زندگی می کردند. مجسمه ها و نقاشی هایی از مصر باستان برجای مانده که سوبک را در قالب انسانی با سر کروکودیل و یا یک کروکودیل ساده نشان می دهد. از آن جایی که طغیان رود نیل برای مصریان بسیار پراهمیت و حیاتی بود، آرام کردن خشم سوبک بسیار مهم جلوه می کرد. در حالی که برخی از شهرها برای آرام کردن خدای سوبک هدایایی را در قالب مجسمه او او تقدیم می کردند اما برخی که به آنها کروکودیل پرست می گفتند این خدا را در قالب حیوانی واقعی اش پرستش می کردند.

بدین منظور معبدی به نام معبد سوبک درکروکودوپولیس ساخته شده و یک کروکودیل زنده مقدس به نام «پتسوکوس» در آن جا نگهداری می شد. موبدان این معبد با دست به این هیولای مقدس و رام غذا می دادند. استرابو، جغرافی دان شهیر یونانی نحوه اهدای هدایا به پتسوکوس را چنین توصیف می کند:" موبدان به سمت او رفتند. برخی از آن ها دهانش را باز کرده و یکی از آن ها کیکی را درون دهانش قرار داد،سپس گوشت و پس از آن با شیرو عسل را در دهانش ریختند". وقتی که یک پتسوکوس به دلیل رژیم غذایی بیش از حد غنی و چربش می مرد، جنازه او مومیایی شده و بعد از مراسم تدفینی بزرگ یک پتسوکوس دیگر جایگزین او می شد.

2- گاو نر آپیس

معابد مصریان باستان از لحاظ خدایانی که شکل حیوانی یا سری شبیه یک حیوان خاص داشته باشند چیزی کم نداشتند. در این میان خدای آپیس کاملاً شبیه گاو بوده و به دلیل این که نماد ابدیت و ثبات دنیا بود برای مصریانی که به ابدی بودن تمدن مصر ایمان داشتند اهمیت زیادی داشت. آپیس ابدی بود اما گاوهای نر چنین شرایطی نداشتند.

وقتی که خدای آپیس می مرد جسدش مومیایی شده و مراسم تدفین او به شکوه بسیار انجام می گرفت. مصریان بر این باور بودندکه وقتی نوری به یک گاو برخورد می کند نطفه آپیس جدید شکل می گیرد. گوساله ی نری که از این گاو بدنیا می آمد دارای خصوصیات ظاهری ویژه ای بود. این گاو نر ظاهراً سیاه، الماسی سفید روی پیشانی و شکل یک عقاب را روی پشتش داشت. زیر زبان او نیز شکل یک سوسک دیده می شد. دم او به شکل خاصی مو داشته و وقتی که خدای جدید در کالبد یک گاو شناسایی می شد با یک قایق مجلل به منشأ رود نیل منتقل شده و با ورودش به معبد مخصوص جشنی بزرگ در خوشامدگویی به او برگزار می گردید.

3- موش های کارنی ماتا

موش یکی از آن حیواناتی است که کمتر کسی می تواند به مقدس بودن آن فکر کند اما در معبد کارنی ماتا در هند بیش از 20.000 موش زندگی می کنند که مقدس انگاشته می شوند. در قرن پانزدهم یک زن مقدس به نام کارنی ماتا زندگی می کرد که پیروانش بر این باور بودند که روح الهه جنگجویی به نام دورگا در بدن وی حلول کرده است. فرمانروایان محلی از قدرت فراطبیعی او برای پیدا کردن قلعه هایی که بتوانند در برابر حملات دشمن مقاومت کنند استفاده می کردند و با ساختن معابد از کمک او سپاسگزاری می کردند. وقتی که یکی از کودکان قبیله او درگذشت، وی از خدای مرگ خواست که این کودک به زندگی بازگردانده شود.

خدای مرگ این درخواست را نپذیرفت اما قول داد که هر یک از اعضای قبیله او که بمیرد می تواند در قالب یک موش بازگردد تا زمانی که به عنوان یک انسان به زندگی بازگردانده شود. اکنون در معبد کارنی ماتا در راجستان، پیروان این معبد موش ها را مقدس انگاشته و به آن ها غذا می دهند. این موش ها منشأ خوش شانسی فرض شده و بسیاری از زائران این معبد بر این باورند که با نوشیدن آب و خوردن غذا از ظرف های غذای این موش ها و خوردن باقیمانده ی غذای آن ها به آرزوها و خواسته هایشان دست پیدا می کنند.

4- معبد مار پنانگ

معبد آزور کلود در پنانگ که با نام معبد مار شناخته می شود به احترام یک روحانی بودایی به نام چور سو کونگ که یک مرد مقدس و درمانگری مشهور بود ساخته شد. وی چنان مرد مقدسی بوده که به جای راندن مارهای سمی از خود به آن ها پناه داده و از آن ها مراقبت می کرد. وقتی که این معبد ساخته شد، بر اساس افسانه ها، مارها به این معبد هجوم آوردند انگار که مرد مقدس مشهور آن جا بوده و از آن ها محافظت خواهد کرد. در میان مارهای این معبد، افعی هایی بسیار سمی وجود دارد که نیش کشنده ای دارند.. در این معبد علائمی نصب شده که بازدیدکنندگان را از لمس کردن این مارها بر حذر می دارد.

در ورودی این معبد برای آرام نگه داشتن مارها یک ماده خاص در داخل منقل هایی سوزانده می شود. از آن جایی که در برخی از موارد دود ناشی از ماده سوختنی برای آرام نگه داشتن مارها کافی نبوده و برخی از بازدیدکنندگان نیز به مارها دست زده و گزیده می شوند، مسئولان معبد دندان نیش مارها را کشیده اند.

5- بزهای خوکانا

بزهای معبد خوکانا در نپال در خیابان های این شهر پرسه زده و ماشین ها و موتورها باید راه خود را تغییر دهند تا با این بزهای مقدس برخورد نکنند. این بزها به الهه ای به نام رودرایانی تعلق دارند که روح الهه دیگری به نما دورگا در آن ها حلول کرده است. این بزها آزادند که هر جا که خواستند رفته و در هر مزرعه ای که دوست داشته باشند بچرند. کسانی که به صورت عمدی یا سهوی به این حیوانات آسیب برسانند به نفرین این الهه دچار خواهند شد و برخی بر این باورند که چنین کاری حتی مرگ شخص خاطی را در بر خواهد داشت.

اما زندگی جالب بزهای مقدس در طول فستیوال دیوپوخاری شکلی دردناک به خود می گیرد. در این فستیوال که عمری 900 ساله دارد یک بز جوان گرفته شده و در داخل یک کانال آب انداخته می شود. چندین مرد که داعیه ی رهبری روستای خود را دارند انتظار این حیوان را در آن سوی کانال می کشند. هر کسی که بتواند این بز را با دست یا دندان بکشد رهبری روستا را بر عهده خواهد گرفت. بدین ترتیب بزهای زیادی در این روز سلاخی می شوند.

6- گاو مظفرنگار

مجسمه گاوها در هند از آن دسته مجسمه هایی است که باعث درگیری های سیاسی و گاهی نیز اتفاقاتت تراژیکی می شود. در بسیاری از ایالات هند، کشتن گاو قانونی نیست و بسیاری از افراد به ظن خوردن گوشت گاو توسط مردم در خیابان ها محاکمه و مجازات شده اند. در حالی که هندوها گاو را موجودی خاص می دانند در برخی از موارد این حیوان مقدس انگاشته می شود. امسال در شهر مظفرنگار گوساله ای با بدشکلی های جمجمه ای بدنیا آمده بود که بسیاری بر این باور بودند صورتی شبیه انسان دارد. این گوساله چند ساعت پس از بدنیا آمدن جان داد اما بسیاری برای دیدن چیزی که یک معجزه می دانستند به سمت خانه ی صاحب آن رهسپار شدند.

برخی بر این باور بودند که روح خدای ویشنو در بدن این گوساله حلول کرده است اما برخی دیگر نیز اعلام کردند که این گوساله تنها از ناهنجاری های جسمی رنج می برد. صاحب این گوساله قصد داشت جنازه او را سوزانده و برای آن یک معبد بسازد.

7- فستیوال خرس نیوخ

مردم نیوخ (Nivkh ) مناطق شرقی روسیه گروهی از مردم بومی هستند که به جادوگری و نیروهای فراانسانی برای درمان بیماری ها اعتقاد داشته و از خرس برای ترسی ویژه استفاده می کنند. برای این مردمان، خرس نماد نیاکان و خدایان است. با تقدیم کردن دعاهایشان به طور مستقیم برای خدایان آن ها یک مراسم مذهبی خاص و طولانی که یک خرس نیز در آن مشارکت دارد را برگزار می کنند. خرس ها در دورانی که هنوز توله هستند شکار شده و توسط زنان بومی بزرگ می شوند. این زنان به خوبی و مانند فرزندان خود از این خرس ها نگهداری و مراقبت می کنند و بعد از چندین سال فستیوال خرس برگزار می شود که برای لذت بردن خرس هاست.

در این فستیوال لباس های خاصی به تن خرس ها پوشانده شده و به سمت مکان های خاصی روی رودخانه یخ زده برده می شوند. در آن جا آن ها را با زنجیر به یک پایه بسته و آنجا مردان جوان با تیر به سمت او شلیک می کنند تا این که خرس در شرف مردن قرار می گیرد. سپس یکی از این مردان اجازه خواهد یافت که کار خرس را تمام کند. سپس در طی چند هفته مردم روستا از گوشت خرس کشته شده تغذیه خواهند کرد. روح این خرس نزد خدایان بازگشته و به نیوخ سعادت و رونق اعطا می شود.

8- مار گلیکون

بر اساس افسانه ها در قرن دوم پس از میلاد مسیح خدایی تازه پای به زمین گذاشت و مردی به نام الکساندر یک صفحه برنزی پیدا کرد که نشان می داد گلیکون به زمین خواهد آمد. سپس زمانی که برای ساخت پایه های معبد یک گودال بزرگ کنده شد این مرد وارد شده و یک جنین مار را در داخل تخم غازی که محتویات آن را خالی کرده بود گذاشته و با موم سوراخ آن را پوشاند. سپس در برابر چشم همگان این تخم را بیرون آورده و بدین ترتیب خدای گلیکون در دست های او بدنیا آمد.

مار گلیکون، به باور بسیاری همان اسکالاپیوس خدای درمان بیماران بوده است اما شکل و اسناد مربوط به آن نشان می دهد که وی حتی یک قرن پس از ظهورش نیز پیروان خاص خود را داشته است. مجسمه های مار گلیکون او را با یک دسته موی سر بلند نشان می دهند. برخی بر این باورند که گلیکون در ابتدا یک مار معمولی بوده که ماسک یا کلاه گیس خاصی به سر داشته است اما بعد از مرگ یک عروسک جایگزین آن شده است.

9- غازهای جونو

غازهای با صدای ترسناک و بال های بلندشان می توانند ترسناک باشند و اگر به مقدار کافی غذا دریافت نکنند می توانند گازهای دردناکی داشته باشند. به همین دلیل برخی از آن ها به عنوان نگهبانانی برای خانه استفاده می کنند. با این وجود اولین غازهای نگهبان به دوران روم باستان باز می گردند، جایی که آن ها تمامی شهر را از خطر حفظ کردند. در حدود قرن چهارم قبل از میلاد مسیح، گُل ها به روم حمله کردند و با شکست ارتش این امپراطوری، شهر رم را غارت نمودند. مردم شهر برای فرار از دست گُل ها به تپه ی کاپیتولین در اطراف شهر عقب نشینی کردند. ذخایر غذایی رو به نقصان گذاشت اما غازهای مقدس معبد جونو همچنان مانند گذشته و بخوبی تغذیه می شدند و کسی از آن ها به عنوان منبع غذایی استفاده نکرد.

یک شب، گروهی از گُل ها سعی کردند از یک راه مخفی به این معبد وارد شوند. در حالی که مردم و سگ ها متوجه ورود آن ها نشده بودند، غازها با فریادهای خود مردم را متوجه ماجرا کردند. در نتیجه ی این موضوع مردم توانستند مهاجمان را عقب رانده و در ادامه شهرشان را باز پس بگیرند. بدین ترتیب غازهای معبد جونو به عنوان محافظان شهر شناخته شدند.

10- لاک پشت دریاچه هوان کیم

بر اساس داستان های قدیمی و فولکلور ویتنامی، یک بار که امپراطور از دریاچه هوان کیم می گذشت ناگهان متوجه شد که شمشیر معروفش توسط یک لاک پشت دزدیده شده و به اعماق آب منتقل شده است. این شمشیر از همان ابتدا توسط یک خدای لاک پشتی به امپراطور داده شده بود و این بار نیز امپراطور فکر کرد که دیداری دیگر با خدای لاک پشت داشته است. این لاک پشت از آن زمان هر چند وقت یک بار ظاهر شده و کسی از شرایط او خبر ندارد. در سال 1998 فیلمی از لاک پشت پخش گردید که به باور مردم محلی همان لاک پشت مقدس بود.

در سال 2011 این لاک پشت بارها و بارها مشاهده شد. حتی وقتی که وی سرش را از آب بیرون می آورد می شد زخم های تازه و عمیق روی بدن او را دید. تصور می شد که آلودگی آب باعث شده که زخم های این حیوان مقدس دچار عفونت شوند و بدین ترتیب تلاش هایی برای تمیز کردن آب این دریاچه صورت گرفت. این لاک پشت در نهایت شکار شده و زخم های آن توسط دامپزشکان درمان شد. در سال 2016 جنازه این لاک پشت پیدا شد. این لاک پشت بر اساس ادعای دانشمندان یکی از تنها 4 لاک پشت بزرگ یانگ تسه باقی مانده بود که لاکی نرم دارند.