«سدمعبر»، ادامه «ابد و یک روز» در سینما

به گزارش خبر فوری ، یکی از این فیلمها، فیم سدمعبر ساخته حسن قرایی است. این فیلم که پیش از این در دو حضور بین المللی خود در جشنواره پوسان کره جنوبی و گلدن گلوبال مالزی موفقیت‌هایی کسب کرده است، داستان قاسم کارمند اداره سد معبر شهرداری را روایت می کند که برای تغییر وضعیتِ زندگیِ خود با نرگس همسرش اختلاف نظر دارد و در این مسیر با چالش مواجه می شود.

حسن قرایی کارگردان، بهمن کامیار تهیه کننده و جمعی از بازیگران فیلم مهمانان چهارصد و شصت و یکمین نشست باشگاه فیلم تهران هستند.

محسن قرایی (کارگردان)، سعید روستایی (نویسنده)، بهمن کامیار (تهیه کننده)، مرتضی هدایی (مدیر فیلم برداری)، سپیده عبدالوهاب (تدوین)، سجاد رحیمی (مدیر تولید)، حجت اشتری (طراح صحنه)، نگار نعمتی (طراح لباس)، سعید بجنوردی(مدیر صدابرداری)، حسن ابوالصدق ( صداگذاری)، رضا مرتضوی (موسیقی)، محمود دهقانی (طراح چهره پردازی)، میثم محمدی (مشاور رسانه ای و روابط عمومی)، حامد بهداد، باران کوثری، نادر فلاح، اکبر رحمتی، آوا شریفی، عرفان ناصری، مرتضی آقاحسینی، بهرام سروری نژاد، سجاد رحیمی، غلامعلی رضایی، فتح الله طاهری، مهدی میری و نگار عابدی، علیرضا کمالی، گیتی قاسمی، حسام محمودی و محسن کیایی جمعی از عوامل و بازیگران این فیلم هستند.

فیلمی با پیس نسبتاً بالا و فضای سنگین که تعلیق های خوبی دارد و داستانش را در قالب منطق اجتماعی به مخاطب می فروشد. داستان مأمور سد معبر شهرداری که به واسطه ی شغلش، درگیر ماجرای دلارهای گم شده می شود. یک روایت نسبتاً خوب با پرداخت های خوب برای شخصیت های پررنگ، باعث می شود که تماشاچی تا لحظه ی آخر مشتاق به ادامه باشد

البته شایان یادآوری است که در «سد معبر» هم همان بار تلخ ناشی از رئالیسم غلیظ و بی سانسورِ «ابد و یک روز» کاملاً مشهود است. فیلمساز و فیلمنامه نویس با دغدغه مندی اجتماعی خود به سراغ طرح مسئله ای حساس و در عین حال رایجِ این روزهای جامعه رفته اند. فیلمنامه تا حد زیادی بی سکته و مسلسل وار جلو می رود و ریتم پرکششی دارد،

محسن قرایی یکی از بزرگترین ریسک های سینمای امسال را کرد. با موفقیتی که سعید روستایی برای ابد و یک روز نصیبش شد. ساختن چنین فیلمنامه ای جرات بالایی می خواست. که اگر فیلم بی کیفتی می شد. میگفتند فیلمنامه سعید روستایی خراب شد. و اگر فیلم قوی از کار درمی امد قطعا بخش زیادی از افتخار ها برای سعید روستایی رقم می خورد

مهمترین مزیت سد معبر پرداختن به موضوعی است که کم و بیش همه ما حداقل یک بار شاهد وقوع آن بوده ایم. مسئله برخورد ماموران شهرداری با دستفروشان خیابانی. گاهی قضاوت ذهنی ما طرف دستفروشان را گرفته و گاهی طرف ماموران شهرداری را. گاهی به حال یکی دلسوزی کرده ایم و گاهی قانون را ارجح به هرچیز دانسته ایم. اما آن چه در پس همه ی این قضاوت های ذهنی وجود داشته اول برخورد سلیقه ای با این افراد بوده و دوم فساد سیستمی موجود در آن. همه ما حداقل یک بار در سطوح مختلف سازمانی شاهد رفتارهای محتسب مآبانه این ماموران با مردم بوده ایم و با خودخوری از کنار آن ها عبور کرده ایم و این اعتراض سرکوب شده در تک تک مخاطبان وجود دارد. به ویژه در مورد سازمان مذکور فیلم. علت اقبال عموم مخاطبان به سد معبر همین مسئله است. مردم با دیدن برخی انتقادات خود بر سیستم های اجرایی کشور بر پرده سینما از شنیده شدن انتقاداتشان اطمینان حاصل می نمایند و با کاهش فشار عصبی از بار اعتراضیشان به کل سیستم کاسته می شود. این روش مدیریت فرهنگی همان متدی است که در حد اعلای آن توسط هالیووود برای کنترل افکار عمومی استفاده می شود. نظیر ساخت فیلم های گرگ وال استریت و جاسمین غمگین در پاسخ به جنبش ۹۹ درصد امریکا در سال ۲۰۱۳.

درست است که در طول دهه ی گذشته سینمای اجتماعی ایران روندی رو به رشد با سرعتی بالا را طی کرده، اما اگر تمامی نگاه ها بروی یک ژانر متمرکز شوند و هرکس که بدنبال راه ورود به سینما باشد، با دست گذاشتن روی ژانر اجتماعی بخواهد خود را به همه بشناساند، درهای خلاقیت بر روی هنرمندان جوان بسته شده و فیلمهایی دردناک با ساختاری نادرست (و صدالبته سازندگانی پرمدعا)، حجم وسیعی از آثار سینمای ایران را پر می کنند. این اتفاق نه تنها باعث کمرنگ شدن فیلمسازان مطرح و کاربلد این حوزه می شود، بلکه مانند امسال، جشنواره ای با فیلمهایی ناامیدانه و "نکبت بار" رقم می زند و عموم سینمادوستان (البته آنانی که همچنان سینمای ایران را دنبال می کنند) را از تماشای فیلم دلسرد می کند. در نهایت می توان گفت:که سد معبر» می تواند الگویی نسبتاً خوب و جدید برای آن دسته از کسانی باشد که خواهان ساختن فیلمی جامعه شناسانه یا اثری با آسیب شناسی اجتماعی هستند. فیلمی که قدرتش را در فیلمنامه و کارگردانی به رخ می کشد و با داشتن ریتمی مناسب و تعلیقی درگیرکننده، بیننده را سر جای خود می نشاند.

17