مرضیه برومند: مدیران تلویزیون از یک دوره‌ای بچه‌ها را دیگر رها کرد/ جناب‌خان و کلاه‌قرمزی برای کودک نیست/ به بچه‌هایمان یاد ندادیم مملکت‌شان را دوست داشته باشند

دبیر جشنواره تئاتر عروسکی معتقد است مدیران کنونی تلویزیون از جنس فرهنگ نیستند. آنها برای کودکان برنامه‌ای ندارند. او می‌گوید جشنواره عروسکی به سبب ویژگی‌های منحصربه‌فردش می‌تواند تبدیل به یک همدلی ملی شود.

مرضیه برومند: مدیران تلویزیون از یک دوره‌ای بچه‌ها را دیگر رها کرد/ جناب‌خان و کلاه‌قرمزی برای کودک نیست/ به بچه‌هایمان یاد ندادیم مملکت‌شان را دوست داشته باشند

در روزهای پایانی جشنواره تئاتر عروسکی تهران -مبارک، مرضیه برومند، دبیر جشنواره ساعات پرهیاهویی پشت سر می گذارد. او خود را برای یک اختتامیه متفاوت آماده می کند. شاید این آخرین حضور برومند در این جشنواره مملو از شادی باشد. دست یافتن به مرضیه برومند در این روزها اندکی سخت است. اگرچه او را می توان پای نمایش ها دید که پا به پای مخاطبان به تماشای عروسک ها می نشیند؛ اما می شد یک ساعت از وقتش را پیش از آغاز جشنواره گرفت و با او درباره چیزهایی حرف زد که چندان هم با جریان جشنواره سنخیتی نداشته باشد. با این حال مرضیه برومند با سخاوت به گفته های خبرنگاران گوش داده و پاسخ می دهد.

آنچه می خوانید بخش کوتاهی از گفتگوی مفصل با مرضیه برومند در باب جشنواره، تلویزیون، کودکان و شرایط فرهنگی کشور است.

نگه داشتن عروسک ها چه نفعی برای بانک گردشگری دارد؟

تلویزیون در زمان خودش یک ریال بابت ایده خانه مادربزرگه به من پرداخت نکرده است

هیچی، مدعی هستند 70 درصد آن را مالکیت دارند. دکور و عروسک ها در آن فضای دربسته است، نه ما دسترسی داریم و نه می توانیم کاری بکنیم. اساساً معلوم نیست مالکیتش برای کیست. مالکیت خانهٔ مادر بزرگ برای کیست؟ تلویزیون می گوید برای من است. جالب است که تلویزیون در زمان خودش یک ریال بابت این ایده به من پرداخت نکرده است؛ چون من یک قرارداد جمعی با تلویزیون داشتم. ماهانه مبلغ خیلی کم به ما دادند، حتی استخدام رسمی هم نبودم، در واقع یک قراردادی بود.

فکر می کردم درست نیست من پول بگیرم، مجانی کار می کردم

با افکار آن موقع که فکر می کردم همه چیز گل و بلبل شده، فکر می کردم درست نیست من پول بگیرم، مجانی کار می کردم. مدرسه موش ها، خانهٔ مادربزرگ، آرایشگاه زیبا این 3 مورد را اصلاً پول نگرفتم. با وجود اینکه اول انقلاب خیلی فشار به ما می آمد. تا می آمدیم خودمان را ثابت کنیم، خیلی آزار و اذیت دیدیم تا یک مقدار زبان مشترک پیدا کردیم.

در بخش بزرگسال مدیران تلویزیون بیشتر تمرکز را گذاشتند روی استفاده از بازیگرایی که به قول خودشان سلبریتی بودند
برومند: حالا این ها در بخش کودک است، من دارم در بخش بزرگسال می گویم، در بخش بزرگسال آمدند بیشتر تمرکز را گذاشتند روی استفاده از بازیگرایی که به قول خودشان سلبریتی بودند. فکر کردند بدین وسیله می توانند ضعف کارها را پنهان کنند. بیشتر پول این سریال خرج دستمزد این آدم ها می شد. وقتی که در یک پروداکشنی این تعادل برقرار نشود، اگر به یکی زیاد پول می دهی حتماً باید به 4 نفر دیگر کمتر پول بدهی. اینطوری است دیگر. بالاخره بودجه سقفی دارد. اگر به من زیاد پول بدهند به ایشان کمتر باید بدهند. بالاخره بار کار با بچه های پشت دوربین است و به آنها ظلم مضاعف می شد. اینکه مثلاً یک کسی که کار می کند 8 الی 9 ساعت باید کار کند، اصلاً درست نیست که بیشتر کار کند. اصلاً قانون اجازه نمی دهد که 15 ساعت کار کند.

از یک دوره ای گفتند بچه ها را دیگر ول کنیم
بعدم این ها داخل سازمان بود، تهیه کننده داخل سازمان بود، اولین کار من که بیرون از سازمان تولید شد زی زی گولو بود که دوره آقای لاریجانی آمد و بخش خصوصی راه افتاد. اوایل بخش خصوصی هم آدم هایی که کار می کردند، آدم های فرهنگی بودند. یعنی تهیه کننده های باسابقه بودند، بعدش دیگه ما نفهمیدیم که این ها کی هستند که آمدند. تا آن زمان بالاخره یک حمایتی می شد. یعنی این عزم وجود داشت که کار برای کودک ساخته شود. از یک دوره ای به کل حذف کردند. یعنی گفتند بچه ها را دیگر ول کنیم.

بهانه چه بود؟

الان من فکر می کنم که جناب خان یا کلاه قرمزی برای کودک نیست
برومند: همیشه می گفتند می خواهیم ولی پول نداریم؛ ولی همان موقع که پول نداشتند یک کارهایی می کردند که آدم می گفت چرا این کارها را می کنید. الان من فکر می کنم که جناب خان یا کلاه قرمزی برای کودک نیست؛ چون حرف هایی که مربوط به کودک می شود را نمی زنند. خود من خیلی دوست ندارم که با مسائل روز سیاسی یا اجتماعی شوخی کنم؛ بلکه فکر می کنم من این خوراکی که برای کودک تهیه می کنم به درد بچه ای بخورد که 10 ساله می شود. خیلی دوست ندارم با مسائل سیاسی شوخی کنم، فکر می کنم باید روی مسائل کلی انگشت بگذاریم که برای تربیت و اخلاق بچه ها موجب شکل گیری شخصیت می شود. روی آنها کار بکنیم. یک مفاهیمی که همیشه ثابت است و همیشه برای بچه ها وجود دارد.

دیگه کم کم تبدیل شد به خاله و عمو و در کنار این خاله و عمو عروسک هایی اضافه شدند که ژست ایرانی ندارند.

ما به بچه هایمان یاد ندادیم که مملکت شان را دوست داشته باشند
برومند: من کاری به ژست ایرانی ندارم، ما اول از همه باید علاقه مندی به هویت ملی درونشان را ایجاد کنیم که نکردیم، ما به بچه هایمان یاد ندادیم که مملکت شان را دوست داشته باشند. اگر طبیعتش را، مملکتش را دوست داشته باشد، قدر بداند، محیط زیست مان به اینجا نمی رسد، این انگیزه را ایجاد نکردیم، توضیح ندادیم، به یک شکلی برایش مطرح نکردیم که این یادش بماند. چند وقت پیش یک آقایی به من می گفت که من از وقتی زی زی گولو را دیدم که آشغال می انداخت و آشغال به خودش برمی گشت دیگه می ترسیدم که آشغال بیاندازم، می گوید هنوز یک جایی آشغال دستم باشد یاد زی زی گولو می افتم.

منبع: تسنیم

10

شبکه‌های اجتماعی
دیدگاهتان را بنویسید

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    اخبار سایر رسانه ها