اخترشناسان سیاهچالهای کلانجرم را شناسایی کردند که با اندازهای برابر ۱۷ میلیارد خورشید، روزانه معادل یک خورشید را میبلعد و نوری معادل بیش از ۵۰۰ میلیارد خورشید را ساطع میکند.
«سیاهچاله» اکنون به یک پدیده آشنا برای بررسیهای کیهانی تبدیل شده است اما شاید «سفیدچاله» پدیده جذابتری برای مطالعه باشد. در این گزارش، به بررسی مفهوم سفیدچاله و تفاوت آن با سیاهچاله میپردازیم.
ستارهی همسایهی زمین به نام ابط الجوزا(Betelgeuse) به طور غیرمنتظرهای ۵۰ درصد درخشانتر شده است و این بخشی از یک فرآیند عجیب و غریب است که در آن یک ستارهی در حال مرگ تبدیل به ابرنواختر میشود.
بررسی جدید پژوهشگران اسپانیایی نشان میدهد که آنچه قبلا یک دنباله از ستارگان در پی یک سیاهچاله فرض میشد، ممکن است در واقع یک کهکشان کامل باشد.
ستاره شناسان میگویند بزرگترین ستارههای در حال ادغامی که تا به حال مشاهده شدهاند، در نهایت در حدود ۱۸ میلیارد سال آینده در یک رویداد مهیب به سیاهچاله تبدیل میشوند.
دو سیاهچالهی نزدیک به زمین به نامهای Gaia BH۱ و BH۲ احتمالاً متعلق به دستهی کمیابی از سیاهچالههای کمتر دیدهشده هستند.
ستاره شناسان با کمک یک ابررایانه از ترکیبی از همگراییهای گرانشی و شبیه سازیها برای شناسایی یک غول کیهانی با جرمی ۳۰ میلیارد برابر خورشید استفاده کردند.
تلسکوپ هابل موفق به ثبت اولین تصویر از یک سیاهچاله ابَرپرجرم فراری شد.
دانشمندان دو سیاهچاله کلانجرم را کشف کردهاند که در کنار هم همه چیز را میبلعند و تنها ۷۵۰ سال نوری بین آنها فاصله وجود دارد.
ستاره شناسان با کشف یک سیاهچاله متوسط که هنگام بلعیدن یک ستاره در یک کهکشان کوتوله است، اکنون یک گام به حل یکی از بزرگترین رازهای نجوم نزدیکتر شدهاند.