عضو سابق هیئتعلمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران گفت: ناسیونالیسم رمانتیک است که میخواهد براساس ایدههای خودش و آنچه خود درست میداند، تاریخ را بازآفرینی کند. بههمیندلیل میپسندد که تاریخ ایران، تاریخ مستمر مداومی باشد همراه با این آگاهی تاریخی که ما ایرانی هستیم و باید در برابر اعراب بایستیم.
هویت ایرانی ریشه در اساطیری دارد که از هزاران سال پیش پدران و مادران ما آنها را ریختداده و استمرار بخشیدهاند. این اساطیر و شخصیتهای آن که کسانی، چون زال و رستم و کیقباد و کیخسرو و دیگران بودند- همیشه در سختترین شرایط در جایگاهِ پشتوانههای فکری و معنوی ایرانیها بهسانِ حلقههایی ایرانیان سراسر کشور را برای نگاهداشتِ سرزمینِ ایران گِرد هم آورده است.
ویدیویی از تدریس خلاقانه شاهنامه توسط یک معلم در شبکههای اجتماعی فراگیر شده است.
«وقتی برای دفاع از حجاب، پای زن بادهنوشی مثل منیژه به میان میآید، یعنی جناب علمالهدی هم واقفاند که برای دفاع از حجاب باید به سراغ شخصیتهایی تازه و غیراسلامی رفت و همین نشانۀ تحولی اساسی در جامعۀ ایران است که انکار میشود.»
راستی بد نیست یک نکته را هم با امام جمعه محترم مشهد در میان بگذاریم: اگر منیژه و منیژها در طول تاریخ هزاران ساله ایران، پوشش هایی برازنده زنان عفیف داشتند و به قول شما با حجاب بودند، به خاطر حضور ماموران حکومتی بر سر کوی و برزن ها برای تحمیل نوع خاصی از پوشش نبود؛ به خاطر "باورهای فرهنگی" شان بود که بعد از اسلام نیز "ایمان دینی" بدان افزوده شد.
نمایشگاه نگارستان با ۲۴ اثر از ۱۵ هنرمند در گالری ریم اهواز تا پنج شنبه ۱۹ بهمن ادامه دارد.
در منظومۀ حماسی «کوشنامه» که در قرن ششم هجری تالیف شده است، ماجرای سفر یکی از شخصیتهای اسطورهای ایران به سرزمین «سیلا» و ازدواج او با دختر پادشاه آن کشور نقل شده است.
خطیب جمعه کرج گفت: اگر در اشعار فردوسی توجه کنیم متوجه خواهیم شد که عفت و حجاب منش ایرانی بوده است که بعدها با اسلام تلفیق شده و بخشهای مختلف شاهنامه به حجاب و پوشش زنان ایرانی اشاره شده است.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی میگوید: اگر تاجیکستان میگوید شاهنامه برای ماست درست میگوید، اگر افغانستان میگوید شاهنامه برای ماست درست میگوید و اگر ما میگوییم شاهنامه برای ماست، حق میگوییم زیرا شاهنامه به قلمرو زبان فارسی تعلق دارد.
سید عطاءالله مهاجرانی نوشت: روحانیت ما هم به دلیل نقشی که در حاکمیت بر ایران پیدا کرده، بیش از همه سزاوار آشنایی با شاهنامه است! اگر ایران را دوست داریم، اگر نگران هویت ملی هستیم. اگر نگران فردای نسل نو میباشیم، با شاهنامه بلکه ایراننامه زندگی کنیم!