با بچه های لجوج چه کنیم ؟

بچه لجباز کیست؟ پدر و مادرها به این بچه ها، بچه های لجباز و یکدنده و اگر بخواهند خیلی مثبت باشند، به آنها «بچه های پر شور و هیجان» میگویند. بچه های لجباز انسانهای منسجم و مستحکمی هستند که به راحتی از حرف خود کوتاه نمی آیند. آنها شجاع و جسور هستند. به جای قبول کردن حرف دیگران، میخواهند‌ که همه چیز را خودشان یاد بگیرند، بنابراین بارها و بارها خطرات و کارهای جدید را امتحان میکنند. بچه های لجباز میخواهند که مسؤولیت همه چیز با خودشان باشد و دوست دارند که نظرشان در مورد همه چیز مورد تأیید همه قرار بگیرد. وقتی قلبا چیزی را بخواهند، ذهنشان نمیتواند روی چیز دیگری تمرکز کند. به همین دلیل ما به آنها کودکان قدرتمند یا لجباز می گوییم.

آیا یک فرزند لجباز دارید؟ شما خوشبختید! بچه های لجباز ، احتمالا در سن کم بچه های پر دردسری هستند، ولی اگر به درستی راهنمایی و تربیت شوند، نوجوانها و جوانهای فوق العاده ای میشوند؛ پر انگیزه، مستقل و خودساخته. آنها دنبال چیزی که میخواهند میروند و فشارهای اطرافیان در آنها نفوذ نمیکند.

به او اجازه دهید که مسئولیت کارهایش را تا آنجایی که میتواند خود به عهده بگیرد. به جای اینکه برای مسواک زدن سرش غر بزنید، از او بپرسید : «قبل از ترک کردن خانه، چه کار دیگرى براى انجام دادن باقی مانده است؟» اگر فقط به چشمانتان زل زد و چیزی نگفت، شروع به لیست کردن وظایفش کنید : « هر روز صبح ما غذا می خوریم، دندانهایمان را مسواک می زنیم، از دستشویی استفاده می کنیم، کیفمان را جمع می کنیم. من الان دیدم که تو کیفت را جمع کردی، این فوق العاده است. خوب الان چه کار دیگری باقی مانده است؟» بچه ها وقتی که احساس استقلال کنند و احساس کنند که مسئولیت کارهایشان با خودشان است، کمتر با شما مخالفت میکنند. البته مطمئنا لازم به یادآوری نیست که بچه ها از سن کم توانایی قبول مسئولیت را دارند.

به کودک لجباز خود، حق انتخاب دهید

اگر به او دستور بدهید، به احتمال خیلی زیاد انجامش نخواهد داد. اما اگر به او حق انتخاب بدهید، او احساس خواهد کرد که سرنوشتش را خودش تعیین می کند. البته انتخاب هایی را به او بدهید که بتوانید با آنها کنار بیایید و خودتان را به گمان اینکه قدرتتان را از دست داده اید، تحقیر نکنید. اگر رفتن و یا نرفتن به سوپرمارکت قابل مذاکره نیست و او دوست دارد که خانه بماند و بازی کند، انتخاب درست شما این است :

آیا دوست داری که الان خانه را ترک کنیم یا ده دقیقه دیگر؟ باشه، قبول. ده دقیقه دیگر بدون هیچ جر و بحثى، بیا دست بدهیم. از آنجایی که ممکن است بعد از ده دقیقه هم دوست نداشته باشی که بازی را متوقف کنی، به نظرت چه کاری میتوانیم انجام دهیم که تو بتوانى بعد از ۱۰ دقیقه راحت با من خانه را ترک کنى؟

اختیار بدنش را به خودش بدهید

"شنیدم که امروز نمیخواهی ژاکتت را بپوشی؟ من فکر میکنم که بیرون هوا سرد است و من مطمئنا ژاکت میپوشم، البته بدن تو مال توست و خودت میتوانی تصمیم بگیری. تا زمانی که مریض نشوی، خودت میتوانی تصمیم بگیری که آیا ژاکت بپوشی یا نه؟ولی من میترسم که وقتی بیرون برویم، سردت شود. من نمیخواهم که دوباره به خانه برگردم. چی فکر میکنی که ژاکتت را توی کیفت بگذاریم تا اگر سردت شد بتوانی آن را بپوشی؟"

نگران نباشید، او ذات الریه نمیگیرد مگر اینکه وقتی بیرون از خانه از شما ژاکت خواست، به او بفهمانید که از برنده شدنتان در برابر او خوشحالید. وقتی که او با پوشیدن ژاکتش، احساس تحقیر شدن نکرد، هر وقت احساس سرما کرد، خودش برای پوشیدنش به شما التماس خواهد کرد. تصور سرما برای او وقتی در یک خانه گرم است، کار دشواریست و از دید او ژاکت گرم است و دست و پاگیر. البته حق با اوست، اینها چیزهاییست که بدنش به او میگوید، و طبیعتا در برابر شما مقاومت میکند. اعتماد به نفسش را تضعیف نکنید، فقط به او یاد بدهید که اگر بعضی وقتها نظرش را عوض کند، هیچ اتفاقی نمی افتد.

با استفاده از ایجاد قوانین و روتینها، وارد جنگ قدرت با او نشوید

تنها راه برای اینکه تبدیل به آدم بدی که فقط دستور میدهد نشوید، همین است.

"قانون این است که ما هر بار بعد از خوردن غذا به دستشویی میرویم، برنامه ما این است که هرشب ساعت ۸، چراغها را خاموش میکنیم، بنابراین اگر عجله کنی میتوانیم دو تا کتاب بخونیم. در خانه ما مشقها قبل از دیدن تلویزیون انجام میشوند."

او را مجبور نکنید که با شما مخالفت کند

اجبار و زور، با هر انسانی و در هر سنی، همیشه باعث عقب نشینی میشود. اگر شما با فرزندتان به طور جدی مخالفت کنید، او برای اینکه چیزی را به شما ثابت کند، برای شکست دادنتان تلاش خواهد کرد. مطمئنا شما هروقت وارد جنگ با کودکتان شوید و تصمیم به پیروز شدن بگیرید، خودتان به راحتی متوجه این موضوع خواهید شد. دست نگه دارید، نفس عمیق بکشید و به خودتان یادآوری کنید که شما با جنگیدن با فرزندتان و پیروز شدن در آن، چیز مهمتری را از دست خواهید داد وآن رابطه خوب و صمیمی با فرزند است. وقتی مطمئن نیستید، به او بگویید:" باشه، تو میتوانی برای خودت تصمیم بگیری."

اگر نتوانست ازش بپرسید که در مورد کدام قسمتش میتواند تصمیم بگیرد و یا یک راه حل دیگر پیش پای او بگذارید تا به چیزی که میخواهد برسد، بدون اینکه سلامتی و امنیت خود را به خطر بیندازید.

برای بزرگ کردن بچه های لجباز شاید لازم باشد، وقت و انرژی بیشتری مصرف کنید و مطمئن باشید که نتایج بسیار خوبی خواهید گرفت.

۸ روش برخورد با کودک لجباز

لجبازی به شکل ها و دلایل مختلف در کودکان بروز می کند ، معمولا این واژه را درباره کودکان زیر ۳ سال با احتیاط به کار می برند چون در بیشتر این کودکان ، این نوع واکنش رفتاری، هدف دار نیست و کودک به علت مشکلات جسمی و یا تعارضات درونی، مشکلات خود را به صورت گریه ، نق زدن ، پرخاشگری ، بی خوابی، امتناع از خوردن غذا و بی اختیاری ادرار و مدفوع نشان می دهد.

مشکل اصلی را بیابید

در این گونه موارد باید به دنبال پی بردن به علت مشکل و رفع آن بود. واکنش هایی نظیر تنبیه کودک و یا بی توجهی به او می تواند زمینه ساز ایجاد تصویری نامطلوب از والدین در ناخودآگاه کودک باشد که بعدها به شکل خشم هدف دار خود را نشان می دهد.

با کودک مدارا کنید

با اینگونه کودکان باید مدارا کرد و ابتدا زمینه های بروز لجبازی را شناسایی کرد، سپس کودک را از آن دور کرد ، به عنوان مثال کودکی را که در بازار از والدین می خواهد هرچیزی را برایش بخرند، نباید به بازار بُرد و همیشه درباره برآوردن خواسته هایش یک چیز دیگر را باید جایگزین کرد مثل ابزار پلاستیکی به جای واقعی و دور نگاه داشتن وسایل خطرناک از دسترس کودک .

اما کودکان پس از پایان سه سالگی و آغاز چهار سالگی وارد حیطه اجتماعی می شوند و رفتارهای مختلف را از یکدیگر می آموزند و با الگوبرداری منفی سعی می کنند در رابطه با والدین خود آن را اجرا کنند و این امر تا حدود زیادی آگاهانه و هدفمند است و کودک با آزمون و خطاهایی که می کند سعی در به زانو درآوردن والدین و تسلیم آن ها در برابر خواسته هایش دارد و با این کار به سیطره قدرت خود و خود محوری اش ادامه می دهد و برای این کار ، بهانه هایی نیز برای خود دارد مانند وجود رقیبی به عنوان برادر و یا خواهر کوچک تر و یا به علت رفتن به مهد کودک و یا مواردی از این قبیل ، این گروه از کودکان ، اعتماد به نفس پایینی دارند و نسبت به دیگر کودکان تعارضات درونی بیشتری دارند و سطوح ترس و اضطرابشان بالاتر از همسالانشان است.

به کودک میدان دهید

برای درمان لجبازی کودکان در ابتدا باید روی استقلال آن ها به شکل عملی و فکری کار شود، والدین باید به کودک میدان دهند تا خودش کارهای شخصی اش را انجام دهد و در برخی زمینه ها نظر او را جویا شوند ، فعالیت هایی از این قبیل با عث خودباوری بیشتر کودک و جلب توجه به صورت مثبت می شود و انرژی بالقوه کودک را به سمت مثبت هدایت می کند.

منبع: ایران بانو

10