مسئولان اعتقادی به این چیزها ندارند
رضا ساکی
آتوسا عباسی رکابزن سابق تیم ملی دوچرخه سواری که خبر دستفروشی او منتشر شد، اکنون پس از اینکه فدراسیون اعلام کرد مجوز باشگاه‌داری او را صادر می کند، هیات تهران هم این رکابزن را به عنوان مربی منصوب کرد.
یعنی حتما باید یک مدال‌آور برود دستفروشی کند بعد رسانه‌ها بروند سراغش و رسانه‌ای‌اش کنند تا مسئولان متوجه بشوند؟ یعنی نمی‌شود اصلا نگذاریم یک ورزشکار حرفه‌ای به دستفروشی بیفتد؟ یعنی حتما باید یک افتضاح این طوری بار بیاید تا کار درست را انجام بدهیم؟ چرا حتما باید کارد به استخوان برسد تا برای طرف حکم بزنید؟ خانم عباسی یک گونی مدال دارد. یعنی وقتی مدال‌هایش را جلوی دوربین نشان داد باید کرور کرور مسئول از شرم و خجالت استعفا می‌کردند!
یعنی حتما باید جل‌وپلاس طرف را بیندازند وسط خیابان تا شما به دادش برسید؟ نمی‌گویم مثل سوئیس رفتار کنید اما خداوکیلی در کدام کشور همسایه مدال‌آور دستفروش داریم؟ تازه همسایه‌هایی که امنیت هم ندارد و راه به راه درگیر انتحار و بمبند. یعنی آنجا هم یک جایی شماره تلفن ورزشکار را دارند و ماهانه یک بار زنگی می‌زنند و احوالی می‌پرسند ببینند اصلا طرف زنده است!
یعنی اگر مسئول بودم و آن همه مدال خانم عباسی را می‌دیدم از غصه خودم را از مسئولیت سه طلاقه می‌کردم. اما حیف من مسئول نیستم و آنها که مسئولند اعتقادی به این چیزها ندارند. منظورم استعفاست.
باقی بقای‌تان
35
