امارات راه فلورانس را می‌رود؟

امارات معمولا به منابع نفتی، به ساخت و ساز و زرق و برق دبی مشهور است. اما در دو دهه اخیر نام و اعتبار امارات به شکل قابل توجهی تغییر کرده، آنها در سایه رهبری محمد بن زاید MBZ میلیارد ها دلار در ارتش هزینه کردند و به چیزی تبدیل شدند که آن را «اسپارت کوچک» می خوانند.

جاه‌طلبی های امارات خیلی واضح است. آنها می خواهند به جای اینکه به عنوان یک قدرت منطقه‌ای شناخته شوند، مانند سنگاپور به عنوان یک بازیگر جهانی و بسیار بزرگ تر از حد و اندازه خودشان بازی کنند و نقطه ضعف جغرافیایی خود را با متحدین جهانی پر کنند.

اگر دقت کنیم تشابه‌های زیادی بین جاه‌طلبی های امارات و خانواده قدرتمند مدیچی پیدا می‌کنیم که از قرن ١۵ تا ١٨ در فلورانس حکومت می‌کردند. آنان هم قلمرو بزرگی نداشتند، اما به مهمترین بازیگر اروپا تبدیل شدند. ثروت، توان اقتصادی و نفوذ سیاسی به آنها اجازه داد شبکه‌ای از افراد بانفوذ را در پایتخت‌های اروپایی برای خود ایجاد کنند، دقیقا همان کاری که امروز امارات انجام می‌دهد.

اما قدرت و نفوذ سیاسی مدیچی‌ها وقتی رو به افول گذاشت که اعضای خانواده با یکدیگر درگیر شدند و کار را برای رقبای سیاسی راحت کرد.

امارات دقیقا ممکن است با همین چالش روبرو باشد. از آنجایی که آنها هم توسط تنها یک خانواده اداره می‌شوند و رهبر فعلی امارات دارای ۵ برادر تنی است، جانشینی او و درگیری میان برادران می‌تواند کشور را به هر سمت غیر قابل پیش‌بینی بکشد.

امارات باید بپذیرد که هر چقدر هم که در قدرت خود فرافکنی می‌کند، همیشه توسط ایران، عربستان و ترکیه محدود خواهد شد. هفت امیرنشین نمی‌توانند از محدودیت‌های جغرافیایی خود بگریزند و شرکای خارجی آنها هم نمی‌توانند بی‌پایان از کشور محافظت کنند.

مورخان آینده به خوبی می توانند مدیچی‌ها را با آل نهیان مقایسه کنند. اما امارات باید ابتدا به سال 2071 برسد و سپس از آن عبور کند.