غبارروبی مضجع مطهر حضرت امام رضا(ع) با حضور مقام معظم رهبری

مگر نه این است که دین خرد گرای الهی ، بشر مؤمن را با تاکید بر رویکرد قرآنی و عقلی و تدبر در قرآن همیشه به عمل صالح و خدمت گذاری و انفاق در راه خدا بگونه ای که بازده مثبت محسوس آن به بندگان زنده برسد و اسراف و تبذیر به شمار نیاید فرا می خواند و این گونه خدمت و انفاق را خدا پسندانه می داند. چه دلیلی از قرآن و عقل وجود دارد که خدمت و انفاق در راه خدا را در زمینه های بی بازده و غیر مثبت توصیه یا توجیه کرده باشد؟؟؟!!! اصلا تلاش و انفاق را در زمینه هایی که نمی توان از آنها بازده مثبت و سازنده ی قابل اثباتی برای بشریت به دست آورد با چه دلیلی می توان توصیه کرد و با چه دلیل می شود چنین تلاش و انفاقی را دینی و مذهبی و خدا پسندانه توصیف نمود؟؟؟!!! آیا درست است آن چه را که نمی توان با قرآن و عقل به اثبات رساند به دین الهی و مذهب اهل بیت (ع) نسبت داد؟؟؟!!! عبادات قرآنی و درستی توسل به خداوند نشانه ی اذعان به خداوندی خدا است که ازلی و ابدی و همه جا حاضر و بر همه چیز حاکم و ناظر و آگاه است و همچنان اذعان به نظم و قانون مندی و تصرف خرد گرای فراگیر همیشگی بی مانند او در جهان آفرینش است. بنده ی مقرب که یک عمر چند ده ساله در عبادت و پرستش خداوند آگاهانه انجام وظیفه کرده کدام یک از ویژگیها خداوندی فوق را با دلیل قرآن و عقل به دست آورده که پس از رحلت از این دنیا در تضاد با آن چه که در قرآن بیان گردیده به نیازهای نیازمندان برسد و در مراسم و مناسک و شعایر و ذکر همسان با خداوند با او سهیم شود؟؟؟!!! در کجای قرآن برای پیامبران و بندگان مقرب که همگی با تاکید قرآن کریم در نیازها و ناتوانیهای خود بمانند سایر بشر محدود بوده اند چنین سهمی تعیین شده است؟؟؟!!! آیا هیچ به هشدارهای هولناک قرآن مرور کرده ایم که عاقبت اینگونه سهم سازی برای بندگان با خداوند را دریابیم چیست؟؟؟!!!