من فکر می کنم ترامپ تقریباً به این تصمیم رسیده است که خیلی زود پس از روی کار آمدن، به سیاست "فشار حداکثری" بر ایران روی بیاورد. مع الوصف من فکر نمی کنم که او بخواهد با ایران جنگ کند.
مشابه نیکسون و دیدگاههای تندروانه او درباره کمونیسم، دونالد ترامپ، نیز بهشدت در قبال ایران موضع سختگیرانه دارد. او از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) خارج شد و تحریمهای اقتصادی ایالات متحده را تحت کمپین بهاصطلاح فشار حداکثری دوباره اعمال کرد و ادعا کرد که ایران تحت این فشار اقتصادی به دنبال توافقی «بهتر» خواهد بود.
ترامپ خود را با افرادی که دیدگاههای سختگیرانه نسبت به ایران دارند محاصره کرده است. ترامپ ایران را تهدید کرده اما او همچنین قول داده است که دخالت ایالات متحده در جنگهای خاورمیانه را پایان دهد و احتمال هر گونه نقشی در ملتسازی توسط دولتش را رد کرده است.
بازگشت ترامپ به کاخ سفید، معادلات پیچیده ای را برای ایران رقم زده. مواضع تیم ترامپ با خود او درباره ایران به ظاهر متفاوت است اما در باطن یک هدف را دنبال می کند. آیا فشارهای حداکثری باز می گردد یا فرصتی برای دیپلماسی جدید خواهد بود؟
دیوید سنگر در نیویورک تایمز نوشت: دونالد جی. ترامپ، رئیسجمهور منتخب آمریکا، با ایرانی روبهرو خواهد شد که بهطور ناگهانی شکنندهتر از دوران نخست ریاستجمهوریاش شده است.
مشاور امنیت ملی آمریکا روز یکشنبه در مصاحبه با یک شبکه خبری آمریکایی گفت که رئیس جمهور منتخب این کشور فرصت واقعی برای دستیابی به توافق با ایران درباره برنامه هستهای این کشور دارد.
باید منتظر سیاست دیپلماسی ترامپی باشیم. سیاستی که هر چند جنگی نیست اما پرتنش، پرفراز و نشیب و پر از چالش های مختلف است.ایران باید هر چه سریعتر تصمیم جامع و واحد خود را بگیرد و در مورد نحوه تقابل یا تعامل با آمریکای ترامپ به جمع بندی برسد.
با توجه به اهمیت مذاکرات پیش رو به ویژه پس از وقفهای ۲ ساله، اکنون پرسشهایی مطرح است از جمله این که آیا وقت آن نرسیده است مستقیم چشم در چشم با آمریکا مذاکرات کنیم و مسائلمان را حل کنیم؟
جمال عبدی در یادداشتی در ریسپانسبل استیت کرفت نوشت: دیدار مخفیانه ایلان ماسک با مقامات ایرانی برای کاهش تنشها میتواند یک آغاز باشد، البته اگر جنگطلبها و نئومحافظهکاران مانع نشوند.
حالا منتقدان خشمگین در داخل ایران، استقبال کنندگان از گروسی را شماتت می کنند و می گویند که آغوش باز ایران نه تنها کارایی نداشت بلکه زمینه ساز صدور قطعنامه علیه ایران شد. با افزایش فشار غرب به ایران، احتمالا قدرت گرفتن این منتقدان خشمگین بیشتر خواهد شد.