هر چند وقت یک بار پیشنهادی مطرح میشود مبنی بر اینکه ایران باید با بستن تنگه هرمز جوابی قاطع به رفتار غربیها بدهد، اما آیا چنین گزینهای اساسا وجود دارد و شدنی است؟
زیاد میگویند، اما تعدادشان اندک است. از ناکجاآبادها خبر میآورند و دچارند به درد خود بزرگپنداری. خبرنگار نیستند؛ خبرساز هستند. گاهی میتوان عمیقا باور کرد که قانون را هم به رسمیت نمیشناسند. تا دلتان بخواهد تربیون دارند؛ ظاهرا واهمهای در دل ندارند. اخیرا نیز ایدهشان برای بستن «تنگه هرمز» گوش عالم را کر کرده است.
استاد روابط بینالملل گفت: تنگه هرمز به نوعی جزو آبهای داخلی ایران حساب میشود، چرا که عرض این تنگه کمتر از ۲۴ مایل است. ولی، چون تنگهای است که یگانه راه عبور و اتصال به خلیج فارس یا دریای عمان محسوب میشود، بنابراین طبق اسناد بینالمللی، پرونده کارفو و کنوانسیون ۱۹۸۲ این تنگه بینالمللی است.
حسین شریعتمداری نوشت: اگر با اولین عملیات کینهتوزانه حریف از ظرفیت و امکان قانونی یاد شده استفاده کرده بودیم و تنگه هرمز را به روی شناورهای نفتکش و تجاری دشمن بسته و در مواردی محمولههای آن را به عنوان خسارت مصادره کرده بودیم، دشمن جنایتکار و خونریز جرأت ادامه جنایتهای خود را نداشت.
مدیرمسئول روزنامه کیهان نوشت: بستن تنگه هرمز به روی کشورهایی نظیر آمریکا و برخی کشورهای اروپایی حق مسلم و قانونی جمهوری اسلامی ایران است و نباید در استفاده از این حق قانونی کشورمان کمترین تردیدی به خود راه بدهیم و مطمئن باشیم که آمریکا هیچ غلطی نمیتواند بکند.