شهری که نماد سازه های فرهنگی تاریخی ایران است به شهر ممنوعه زنان ایرانی بدل شده است. فعالیت هایی که هر جای ایران آزاد و قانونی است در این شهر ممنوع اعلام شده است و این ممنوعیت های متنوع اعمال می شود.
«موسیقی» نقل محافل این روزهاست؛ مقولهای که هنوز صراحتا تکلیف ما با آن مشخص نشده است. هنری که در برخی مراسم گل سر سبد است اما گاهی هم بشدت مورد مذمت و غضب برخی قرار میگیرد.
داریوش پیرنیاکان ـ رئیس و سخنگوی هیات مدیره خانه موسیقی ـ درباره اظهارات یک نماینده مجلس درباره ممنوعیت ورود ساز به کشور گفت: نباید مساله معیشتی مردم را با ورود ساز مقایسه کرد. ورود سازها بهخاطر تفنن نیست، موسیقی غذای روح است و باید مردم آن را داشته باشند و تصمیمگیرنده آن شما نیستید.
ویدیویی از ستاد انتخاباتی «سیدکاظم موسوی» نایب رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس که چندی پیش پیشنهاد «ممنوعیت واردات آلات موسیقی به کشور» را بیان کرده بود را ببینید؛ زمانی که به نظر میرسد از نظر این نماینده مجلس، آلات موسیقی هیچ مشکلی نداشته است.
نماینده مردم اردبیل در مجلس در واکنش به حواشی گفته هایش در خصوص "جلوگیری از ورود آلات موسیقی به کشور" گفت: مصاحبهام تحریف شد؛ از هنرمندان عذر میخواهم.
جواد تابش، موزیسین و قوال اهل افغانستان گفت: «کمکم دیدم چندان به شخص هنرمند کاری ندارند اما اعلام کردهاند که موسیقی حرام مطلق است و وقتی رگ و پوست و خون ما آغشته با موسیقی است حالت افسردگی در ما پیدا شد و مجبور شدم افغانستان را ترک کنم و به ایران بیایم.»