این هنر به طور گسترده در اواخر دوره عثمانی انجام میشدو کاری سخت و ظریف بود. برای این کار اسکلت سخت برگ را خارج و جوهر طلایی را روی آن اعمال میکردند.
نقاشی کردن بر روی دیوار غارها و تبدیل شدن آن به حروف الفبا و نهایتاً خطی خوش هزاران سال طول کشیده است.
حسین کاشیان، هنرمند عرصه هنرهای تجسمی که مدتی در بیمارستان بستری بود، درگذشت.
غلامحسین امیرخانی، با اشاره به نام محمدجواد شکوهیفر به عنوان خوشنویس خوب نسل هفتم میگوید کسی نتوانسته یک جایگزین برای استاد جلیل شهناز و یا استاد محمدرضا شجریان معرفی کند اما خوشنویسی هنری است که در هر دهه جایگزینهای توانمند برای نسلهای پیشین دارد.
هنرمند پیشکسوت خوشنویس، خط را عزیز هنرهای تجسمی توصیف کرد و گفت: خط در بالاترین ارزش و جایگاه، چنان شرافتی پیدا کرد که توانست بر پرده خانه خدا بنشیند، هیچ هنر تجسمی از چنین مرتبهای برخوردار نیست.
چندی پیش خبرِ ثبت جهانی خوشنویسیِ ایران در یونسکو اعلام شد، خبری که امروز در نشست خبریِ انجمن خوشنویسان ایران تکذیب شد.
«خوشنویسی سنتی در هنر اسلامی» از سوی ترکیه در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو ثبت شد. ۱۶ کشور عربی نیز «دانش، مهارت و شیوه خوشنویسی عربی» را به نام خود ثبت کردهاند، درحالیکه پرونده خوشنویسی ایران هم در نوبت ثبت یونسکو است.
غلامحسین امیرخانی در مورد ارسال پرونده «برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران» به یونسکو همزمان با ترکیه و ۱۶ کشور عربیِ دیگر میگوید از هر زاویهای به این موضوع نگاه کنیم طبیعی است که باید بهعنوان شناسنامه ایران شناخته شود. او تاکید میکند: «ما از این بابت تعصبی نداریم ولی بالاخره هر چیز شناسنامهای میخواهد تا بهتر معرفی شود.»
یکشنبه ـ دوم آبان ماه ـ در صبح یک روز پاییزی، پل طبیعت فضایی فرهنگی ـ هنری را تجربه کرد. این مکان امروز میزبان هنرمندان خوشنویسی بود که به میان مردم آمدند تا با حضور در کنار آنها، آثارشان را خلق و عرضه کنند.
نوشتن با خودکار یا مداد بر روی کاغذ، بخش کمی از نوشتن روزانه ما را تشکیل میدهد و شاید همین موضوع، این تصور را در خیلیها تقویت کرده که دیگر خوشخط بودن اهمیتی ندارد.