بررسی ها از نسبت ارزش یک سبد کالای خوراکی حداقلی به حداقل دستمزد در دیماه ۱۴۰۲ نشان میدهد که یک خانوار ۴نفره باید ۶۷درصد حداقل دستمزد دریافتی خود را برای تهیه این سبد هزینه کند.
طبق آمار هزینه درآمد خانوار در سال ۱۴۰۱، سهم مصرف شیر خانوار شهری از کل هزینههای خوراکی ۲.۵ درصد و از کل هزینههای خانوار حدود ۷ دهم درصد بوده است.
اگر قیمت ماست، سس هزار جزیره، گوجه و بقیه مخلفاتی که آن شب از در و دیوار برای عفت خانم جور شد را هم حساب کنیم، آنوقت میزبانی از عروس و داماد فیلم مهمان مامان و ۱۴، ۱۵ نفر دیگری که آن شب سر سفره حاضر شدند، الان حدود یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان خرج برمیدارد.
میزان مصرف گوشت قرمز برای هر فرد شهری در پانزده سال گذشته، چهل درصد کاهش یافته است.
بررسی قیمت ۳۰ قلم از اقلام عمده سفره خانوار در سال ۹۹ نشان میدهد طی اول فروردین تا پایان اسفندماه سال ۹۹ قیمت این ۳۰ قلم بهطور میانگین ۸۰ درصد رشد داشته است.
اقتصاد در سالهای ۹۰ و ۹۱ حدوداً ۱۰ درصد و در سالهای ۹۷ و ۹۸ بیش از ۱۵ درصد کوچک شده است که نمود آن را میتوان در بسیاری از متغیرها از جمله مصرف خانوار مشاهده کرد.
اگر یک کارگر قبل از انقلاب با ۲۴ سال قسط دادن میتوانست صاحب خانه شود، در سال ۱۳۹۸ باید ۱۳۷ سال قسط بدهد؛ اگر در سال ۵۸ با پسانداز ۱۳ ماه میتوانست یک پیکان بخرد در سال ۹۸ با ۴۶ ماه دستمزدش میتواند یک پراید بخرد.
خانوارهای ایرانی در این روزها حداقل ۴۸ درصد بیشتر از همین دوره در سال گذشته برای تامین زندگی خود هزینه کردند.