تصور کنید سیاستمدارانی را که تحت تاثیر سوگیریهای شناختی، از دیدن و پذیرفتن واقعیتهای پررنگ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جامعهشان طفره میروند و توجیه میکنند و همچنان بر باورهای نادرستشان چنگ میزنند. آنها غافلاند از اینکه واقعیتِ معضلات و بحرانها از بین نمیرود و روزی همچون ساختمان متروپل آبادان بر سر همه فرو میریزد.
اثر چشم و همچشمی (bandwagon effect) نوعی سوگیری شناختی است که طی آن، فرد عملی را فقط به این دلیل انجام میدهد که دیگران نیز دارند همان کار را میکنند.