شادی با نامش عجین بود و در محیط کار به همه روحیه سرزندگی می داد. از نسل اساطیر دوبله بود که هر کدام برای خود نوع صدا، تیپ و شخصیتی داشتند؛ از حسین عرفانی صحبت می کنیم؛ هنرمندی که با رفتنش، چراغ دوبله کم فروغ شد.