شاید خودتان متوجه نباشید، اما احتمالاً در مقایسه با دیگران ذهن تیزتر و هوشیارتری دارید.
به قول آرتور شوپنهاور، فیلسوف شهیر، «کاری که ادب با طبیعت انسان میکند، همان است که گرما با موم انجام میدهد.» این مسئله حقیقت دارد. مهربان و باملاحظه بودن دیگران را نرم میکند و آنها را نسبت به شیوهی تفکر شما انعطافپذیر میسازد.
آموزش همدلی به کودکان در عصر حاضر به یکی از اصلیترین دغدغه والدین تبدیل شده است. زیرا در عصر خودشیفتگی امروز که ارتباطات واقعی رنگ باختهاند و افراد بیشتر زمان خود را صرف شبکههای اجتماعی میکنند، میزان توجه به همدلی نیز رنگ باخته است.
خودشیفتهها معمولا در روابطشان با دیگران، بهویژه افراد نزدیک خود مانند همسران، دست به رفتارهای عجیب و نامطلوبی میزنند.
افرادی که بیشتر از سنشان میفهمند، اغلب حس همدلی و شفقت بیشتری نسبت به دیگران دارند. آنها میتوانند احساسات دیگران را عمیقاً احساس کنند و توانایی ذاتی برای درک اطرافیان خود دارند.
همدلی محورِ انسانیت ماست، اما خیلی اوقات با رنج هایش کنار نمیآییم.
امپاتی یا همدلی به معنای توانایی قرار دادن خود به جای دیگران و درک احساسات آنها و نگاه به موقعیت از دیدگاه آن هاست.
انواع همدلی به طور کلی به معنی برقراری ارتباط عاطفی مثبت و درک احساسات و همدردی با اطرافیان است ولی تفاوت های معنی داری با هم دارند.
همدلی کردن دقیقا بهمعنای درک کردن احساس طرف مقابل است. درک کردن احساسات و بیان سادهترین جملات، بازخوردهایی مثل اینکه: میفهمم، درکت میکنم، میدانم که الان داری این احساس را تجربه میکنی، ... در ارتباط با طرف مقابل فوقالعاده تأثیرگذار است.
یک روانشناس گفت: در دوره نوجوانی فرد باید به یک تعریف مشخص نسبت به خود برسد و بفهمد کیست و چه کاری میخواهد در آینده انجام دهد.