مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: پررنگ شدن رابطه با چین و روسیه و تمجید کمنظیر از پیمانهای درازمدت ۲۵ ساله با چین و ۲۰ ساله با روسیه از نقاط ضعف مقاله پزشکیان است. لابد رئیس جمهور منتخب میدانند این پیمانها و بطور کلی زیادهروی در تقویت روابط با این دو کشور در سالهای اخیر از نقاط ضعف دولتهای دوازدهم و سیزدهم بوده و همواره مورد انتقاد و اعتراض رسانهها و صاحبنظران قرار داشته است.
تحلیلگر سیاست خارجی گفت: برقراری رابطه متوازن با چین و روسیه برای ایران بسیار حائز اهمیت است. اما این رابطه زمانی متوازن خواهد بود که چین و روسیه بدانند تنها گزینه ایران نیستند و ایران در حوزه سیاستگذاری راهبردی از قدرت مانور بالایی برخوردار است. به نظر در سال جاری ایران نیازمند نمایش قابلیت «انعطاف راهبردی» خواهد بود.
رئیس فرماندهی مرکزی آمریکا با نگرانی به تشریح روابط رو به رشد میان ایران، چین و روسیه پرداخت.
حسین طائب گفت: الان دنیا میگوید ایران جز سه کشوری است که هژمون آمریکا میشکند، یعنی چه؟ یعنی آمریکا هنوز قدرت اول است، اما نمیتواند قدرتش به اقتدار تبدیل کند. امروز میگویند ایران تبدیل شده به یک قدرت مقاومت اسلامی و قدرت منطقهای.
در حالی که شی و همتای روس خود ملاقات می کنند هر دو با درخواست هایی برای انجام کارهای بیش تر به منظور کاهش تنش در خاورمیانه در میان بررسی های جدید رابطه ای که به طور فزاینده ای یک طرفه به نظر می رسد مواجه هستند.
فرانکفورتر روندشاو نوشت: نقشه استاندارد جدید که به طور رسمی توسط وزارت منابع طبیعی جمهوری خلق چین در اواخر ماه اوت پخش شد، نشان می دهد پکن مناطق بسیاری را ضمیمه کرده و آنها را چینی اعلام نموده: از جمله کل یک ایالت هند و بخش هایی از مالزی و همچنین نیمه روسی جزیره Bolshoi Ussuriysky در شمال شرقی کشور. با این حال، برخلاف دولتهای هند و مالزی، کرملین به نقشهها و ادعاهای ارضی مرتبط با آن اعتراض نکرد.
روزنامه تایمز به نقل از منابع متعدد گزارش داد که وزارت خارجه انگلیس مقامات دولتی را از توصیف روسیه، چین یا سایر کشورها به عنوان «کشورهای متخاصم» منع کرده است.
در حالی که اقدامات هستهای کره شمالی سروصدا کرده، دیدار مقامات چین و روسیه از این کشور توجهها را به خود جلب کردهاست.
شی جینپینگ دوستی چین و روسیه را «بدون محدودیت» تلقی می کند، اما واقعیت پیچیده تر است.
«در روابط بینالملل، هر کشوری باید درصدد حفاظت از منافع خود باشد و تقسیم کشورها به محرم و نامحرم از منطق قابل قبولی برخوردار نیست.»