احتمالاً برای همۀ ما که در اینستاگرام، یوتیوب و سایر فضاهای اشتراکگذاری ویدئو حضور داریم پیش آمده که برای فرار از احساس کسالت و بیحوصلگی به تماشای محتواهای این پلتفرمها روی بیاوریم. شاید هم در ابتدای اسکرولکردن ویدئوها واقعاً احساس هیجان و شادابی کرده باشیم و تصور کنیم هرچه بیشتر ویدئوها را اسکرول کنیم، حالمان بهتر میشود. اما نتیجۀ تحقیقات جدید دانشمندان کانادایی و آمریکایی حکایت از واقعیت دیگری دارد که خلاف انتظار ماست.
اگر چندی است که کسل و بی حوصله اید؛ اگر دل و دماغ انجام هیچ کاری را ندارید؛ اگر همواره ناله می کنید که حوصله ام سر رفته است، سطح تعامل و درگیرشدن تان را با کارهایی که انجام می دهید، متناسب تنظیم کنید. میزان توجه، صرف انرژی و فعالیت تان را مناسب با نتیجه ای که می خواهید از کار بگیرید، یا وظیفه ای که بر عهده دارید، هماهنگ و تنظیم کنید.
مطالعهای که به تازگی در مجله روانشناسی تجربی عمومی منتشر شده، تناقضی جالب را در مورد «پیمایش یا تورق دیجیتال» به معنای عادت تماشای سریع ویدیوهای متفاوت آنلاین در لحظات بیحوصلگی در شبکههای اجتماعی را نشان میدهد.
مدرسه تمام شده و بچهها حوصلهشان سر رفته است، اما این مورد، چیز بدی نیست.
بیحوصلگی یک وضعیت روانی موقتی است که در آن فرد از فعالیتهای خود احساس رضایت نمیکند و نمیداند که انرژی خود را به چه شکلی تخلیه کند، این حس در میان کودکان نمود بیشتری دارد.
شاید بسیاری از ما فکر میکنیم بیحوصلگی بد است و هرگاه بیحوصله و کسل هستیم مدام تلاش میکنیم خود را از این حالت رها کنیم. این موضوع در بسیاری از افراد دیده میشود و همه میخواهند راهی باشد تا آنها هرگز بیحوصلگی را تجربه نکنند.
بازی ها امکان تجربه و یادگیری چیزهای جدیدی را به بچهها میدهند که ممکن است در دنیای واقعی امکان تجربه آن وجود نداشته باشد.
بدون شک همه ما در برهههایی از زندگی بی حوصلگی را تجربه کردهایم. گاهی این حس گذرا و گاهی نیز طولانی است تا جایی که زندگی را به فرآیندی کسالت بار تبدیل کرده است.
برخی از خانم های خانه دار هستند که برای انجام کارهای روزمره خانه هم حس و حال ندارند که دلایل آن را بررسی کرده ایم.
از زمان شیوع کرونا تا کنون، همه ما کمابیش احساسات مختلفی همچون نگرانی، اضطراب، غمگینی و بیحوصلگی را تجربه کردهایم؛ اما باید بدانیم داشتن اضطراب به دلیل شیوع ویروس کرونا، طبیعی است.