شاهرخ مسکوب نوشته است: وقتی ناتوانی در عرصه تاریخ واقعی رخ مینماید، نیاز به روایت و تاریخ پردازی آشکارتر میشود. شاهنامه جویای پایگاهی است در گذشته برای ایستادن در زمان حال و پیدایش آن از نیاز عمیق ایرانیان برای زنده بودن و خود ماندن سرچشمه میگیرد.