احتمالاً برای همۀ ما که در اینستاگرام، یوتیوب و سایر فضاهای اشتراکگذاری ویدئو حضور داریم پیش آمده که برای فرار از احساس کسالت و بیحوصلگی به تماشای محتواهای این پلتفرمها روی بیاوریم. شاید هم در ابتدای اسکرولکردن ویدئوها واقعاً احساس هیجان و شادابی کرده باشیم و تصور کنیم هرچه بیشتر ویدئوها را اسکرول کنیم، حالمان بهتر میشود. اما نتیجۀ تحقیقات جدید دانشمندان کانادایی و آمریکایی حکایت از واقعیت دیگری دارد که خلاف انتظار ماست.
مطالعهای که به تازگی در مجله روانشناسی تجربی عمومی منتشر شده، تناقضی جالب را در مورد «پیمایش یا تورق دیجیتال» به معنای عادت تماشای سریع ویدیوهای متفاوت آنلاین در لحظات بیحوصلگی در شبکههای اجتماعی را نشان میدهد.
بحث روانشناختی درباره ترتیب تولد و تأثیر آن بر شخصیت افراد دهههاست که ادامه دارد، اما شاید وقت آن رسیده باشد که با این نظریه محبوب خداحافظی کنیم.
چه کسی دوران دبیرستان یادش میرود؟ دورانِ عشقهای هیجانی، ژستگرفتنهای مضحک، شیطنتهای خطرناک، و درگیریهای شبانهروزی با والدین. خاطره هرچه عاطفیتر باشد، ماندگاریاش در حافظه بیشتر میشود و شاید هیچ زمانی بهاندازۀ دوران دبیرستان در ذهن افراد حک نشود.
یک پژوهش روان شناختی خواندم و با آن دو تا جشن تولد را خراب کردم!
مفهوم «خلاقیت» زادۀ دوران جنگ سرد در آمریکاست.
استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: موقعی که انسان در شرایط و موقعیتی قرار میگیرد و از یک فاکتور و عامل مشخص دچار نگرانی و وحشت میشود را فوبیا یا ترس میگوییم.
مباحث این کتاب به صورت کارگاهی برای مدیران اجرایی و سیاسی کشور میتواند در تربیت و آموزش نخبگان سیاسی مفید باشد، بنابراین یکی از فواید و اهداف این کتاب میتواند آموزش مدیران اجرایی و سیاسی به منزله آینده سازان ایران باشد.
با افزایش تعاملات در دنیای امروزی؛ با افراد مختلفی روبرو می شویم که عقاید و پذیرش متفاوتی دارند، برخی با وجود مخالفت با نظر طرف مقابلشان آن می پذیرند و درصورت صحیح بودن ممکن است آن را بپذیرند این افراد دارای ذهنی باز هستند زیرا می توانند موقعیت ها را تحلیل و تفسیر کنند.
مدیر موسسۀ تاریخ روانشناسی، در کتاب جدیدش، در باب ترس و بیگانگان، میگوید: «تاریخچه پیدایش اندیشهها سرشار است از مسابقات ناتمامی که در آن یک مفهوم به انتهای خط مسابقه نمیرسد، بلکه پس از شیوعی کوتاه و ناگهانی موضوعیت و گویابودنش را از دست میدهد و از بین میرود. بااینحال، ممکن است آن مفهوم، با تغییر فضای تاریخی، اهداف جدیدی بیابد و بهعنوان قطعه گمشده پازلی که بهتازگی سرهم شده است، از نو، ظاهر شود».