در گفتگو با مسئولان آموزش عالی و روسای دانشگاهها تلاش کردیم به آماری در مورد دانشجویان اخراجی و محروم از تحصیل دست پیدا کنیم؛ با این وجود هنوز ابهاماتی در این موضوع وجود دارد.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: من در علوم اجتماعی حداقل 12 نفر آدم میشناسم که مورد حذف، بازنشستگی و اخراج قرار گرفتهاند. دیگر امکان بازگشت آنها نیست چون حکم بازنشستگی زدهاند و سازمان بازنشستگی هم حکم آنها را امضا کرده و همه کارهای اداری آنها انجام شده است.
یک جامعهشناس گفت: جذب ناشایستهها به مراتب خطرناکتر و هزینهسازتر از اخراج استادان شاخص است.
اخراج اساتید در دولت رئیسی انتقادات بسیاری را به دنبال داشت؛ هرچند خوشبختانه در دولت پزشکیان، این روند متوقف شده و مساعدتهایی برای بازگشت اساتید اخراجی در نظر گرفتهاند. در این بین، دانشگاه فردوسی مشهد در دولت رئیسی با رویکرد بسیار رادیکال اداره شد که منجر به اخراج های بسیار اساتید شد.
رئیس دانشگاه تهران با تاکید بر اینکه در این دوره سه ساله مدیریت دانشگاه تهران هیچ استاد و دانشجویی اخراج نشده است، گفت: لیستهای موسوم به اساتید اخراجی که در فضای مجازی منتشر شده، فاقد اعتبار است؛ به گونهای که برخی از این اساتید سالهاست که بدرود حیات گفتهاند و برخی نیز در دوره مدیریت گذشته بازنشسته شدهاند.
فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: کار جالب و کارآمد پزشکیان ایجاد رابطه تنگاتنگ با مجلس و مراکز قدرت بود. حاکمیت هم به دنبال پشتیبانی و عمل کردن به حرفها و وعدههای پزشکیان برای محکم کردن پایههای حکمرانی است.
از شهریور ۱۴۰۰ به دنبال آغاز فعالیت دولت سیزدهم تا روزهای پیش از برگزاری انتخابات ریاستجمهوری چهاردهم در هفته اول تیر ماه امسال، صدها استاد دانشگاه به دلیل اعتراض یا همسو نبودن با روسای منصوب شده دولت، از تدریس در دانشگاه کنار گذاشته شدند.
طبق شنیدههای «فرهیختگان»، علی شریفی زارچی در فروردین ۱۴۰۳ با بازگشت این استاد دانشگاه شریف به دانشگاه موافقت میشود و از همان روز فرآیند اداری این کار در دولت گذشته کلید میخورد.
در این نامه آمده است: از جنابعالی به عنوان فردی برآمده از دانشگاه که خود را فرزند نهاد علم میدانید و بازگشت کرامت به دانشگاه را از اهداف خود تعریف کردهاید، انتظار میرود با دعوت از اساتید اخراجشده به دانشگاهها و دلجویی از آنان زمینهساز تحقق این هدف باشید.
یک پزشک و جامعه شناس میگوید: در مورد اخراج اساتید زن کمتر گفته میشود، چون اساتید زن کمتر مجالی برای اعتراض و جلب توجه رسانهای به وضعیتشان دارند. آنها مانند مردان به شخصیتهای کاریزماتیک تبدیل نمیشوند و رسانهها هم توجه کمتری به استادان زن میکنند. بنابراین اخراجهایی که صورت گرفته عمدتا در سکوت بوده است.