سرپرست مجموعه حافظیه درباره تذکر یکی از نیروهای مراقبتی مجموعه حافظیه به شعرخوانی کودکی بر سر مقبره حافظ توضیحاتی ارائه داد.
ما آخرین کتاب استاد شفیعیکدکنی را به دست ممیزانی ناشناس سپردهایم تا ببینند آیا کتاب استاد، صلاحیت انتشار دارد یا نه؟ همان استادی که دغدغهاش زبان فارسی است و نگران توطئه کشورهای استعماری برای حذف زبان فارسی در منطقه است و آخرین بزرگ زنده این زبان یگانه در جهان.
پیشتر در گفتوگوهایی مجزا به صحبت درباره آثار موسیقی دوزبانه پرداختیم و از هنرمندان پرسیدیم که در ساخت این آثار که به نوعی کار تلفیقی محسوب میشوند، چه نکات و مواردی را چه به لحاظ زبانی و چه به لحاظ موسیقایی باید در نظر گرفت تا اثری درخور خلق کرد؟
چند روز پیش متن کوتاهی در یکی از شبکههای اجتماعی خواندم که به علت آشنایی با نگارندهاش، توجهم را به خود جلب کرد: «در فرهنگ ما ادبیات، شاخهای از الهیات است! سرودههای حافظ و مولوی و سعدی را تقدیس میکنیم و باورها و درک و دریافت آنان از جهان و هستی را جاودانه و مقدس میپنداریم. ملتی هستیم که از متون ادبی و تاریخی کهنه و نمور چند صد ساله، سبک زندگی استخراج میکنیم.»
سخنگوی وزارت امور خارجه در یادداشتی به مناسبت ۲۰ مهرماه روز بزرگداشت حافظ شیرازی نوشت: نام و رسم حافظ نه تنها برای ایرانیان و فارسیزبانان، بلکه به عنوان میراثی بشری بر جریده این عالم برای همیشه ثبت و همواره زنده است.
منوچهر فروزندهفرد در پاسخ به سوال «کدام تصحیح دیوان حافظ را بخوانیم؟» با ذکر توضیحاتی در مورد نوبت چاپ و انتشارات از هفت تصحیح نام برد.
مرکز حافظشناسی-کرسی پژوهشی حافظ، سیصدوسیوهفتمین نشست حافظانه خود را با عنوان «بررسی مؤلفههای فرهنگ ایرانی در ترجمههای حافظ به زبان عربی» برگزار کرد.
اسماعیل آذر، استاد زبان و ادبیات فارسی درباره شب یلدا و تفأل زدن به حافظ توضیحات جالبی داد.
عبدالعلی دستغیب، منتقد ادبی پیشکسوت که بهعنوان سخنران شب نخستِ ویژهبرنامههایِ هفته کتابِ مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس سخن میگفت، با اظهاراتی جنجالبرانگیز درباره حافظ، بار دیگر توجهات را به خود معطوف کرد.
در مراسم بزرگداشت «روز حافظ» در لبنان درباره ویژگیهای شعری این شاعر و جایگاه او سخن گفته شد.