داریوش آشوری با ارائه تصویری روشن از ارتباط زبان مدرن و مدرنیّت در غرب و آسیبشناسی تلاشهای یک سده اخیر در زبان فارسی در برابر نحوه مواجهه با زبان غربیِ وارد شده به ایران، و نیز با طرح این موضوع که بایستی توجه به زبان از موضوعی صرفا ادبی به مقولهای علمی تبدیل شود، بر رسیدن به شیوه دانشورزانه و به دور از تعصبهای هویتی، تاکید میکند.