دو اتفاق مهم در تیر ۶۷ رخ داد. ابتدا هواپیمای مسافربری ایرنی توسط ناو امریکایی مورد اصابت موشک قرار گرفت و سپس ایران قطعنامه ۵۹۸ را جهت صلح با عراق پذیرفت. بعد از این اتفاق بود که منافقین به مرزهای کشور هجوم آوردند.
تصمیم به پایان جنگ با توجه به شعارها و مواضع پیشین رهبران نظام مبنی بر «جنگ، جنگ تا پیروزی» و «جنگ، جنگ تا رفع فتنه از عالم» از عهده مسئولین عالیرتبه نظام نیز خارج بود و هر کسی که به خود اجازه میداد از صلح و پایان جنگ سخن بگوید متهم به خیانت و خنجر از پشت زدن به رزمندگان در جبهههای جنگ میشد.
این توافق میتواند بحث حساسیتبرانگیز «موضوعات منطقهای» و بحث برنامه موشکی ایران - که همواره بهانه اصلی غرب و پاشنه آشیل ماندگاری برجام تلقی شده - را در عمل بلاموضوع سازد و از این رو احتمال نقض مجدد برجام توسط دولت آینده آمریکا را به شدت کاهش دهد.
بعد از پایان جنگ، وضعیت اقتصادی کشور دچار یک شوک بزرگ شد. بسیاری از قیمت ها و نرخ های شاخص های اقتصادی یک شبه تغییر جهت 180 درجه ای داشتند.
«ایفای نقش سازمان ملل در زمان جنگ و وضع ایدهای همچون قطعنامه ۵۹۸، در حال حاضر به عهده نیروهای داخلی است و باید ادبیات ستیز را کنار گذاشت و ادبیات همدلانه را در پیش گرفت. من همدلی با این رویکرد را حتی در جوانان هم میبینم. آنان میخواهند زندگی کنند و راه آن را ستیز نمیدانند.»
از ۲۷ تیر ۱۳۶۷ که قطعنامه ۵۹۸ از سوی جمهوری اسلامی ایران پذیرفته و منجر به پایان جنگ ایران و عراق شد تا امروز همچنان بحثهای زیادی پیرامون پذیرش این قطعنامه وجود دارد.
دو اتفاق مهم در تیرماه ۶۷ رخ میدهد. ابتدا پرواز شماره ۶۵۵ با ۲۹۰ مسافر توسط ناو وینسنس آمریکایی مورد اصابت موشک قرار میگیرد و هر ۲۹۰ تن مسافر شامل ۱۱۹ زن و کودک بعلاوه و ۴۶ تبعه خارجی، به کام مرگ فرستاده میشوند.
نامه ای که دلایل امنیتی و لجستیکی و استراتژیک پذیرش قطنامه ۵۹۸ سازمان ملل متحد که در ۲۵ تیر ۱۳۶۷ صادر شد را فاش کرد و البته امضای رهبر فرزانه انقلاب اسلامی را بر خود داشت، سال ۱۳۸۵ توسط مرحوم هاشمی رفسنجانی منتشر شد.
عضو شورای عالی بورس درباره تأثیر انتخابات آمریکا بر اقتصاد ایران پیشبینی کرد: بایدن رأی بیاورد ریزش دلار شبیه قطعنامه ۵۹۸ خواهد بود.
معاون هماهنگ کننده سپاه پاسداران گفت: پس از پذیرش قطعنامه وقتی در قرارگاه از ما دعوت شد تا برای ما مسئله را توضیح دهند تمام فرماندهان لشکر معترض بودند، هیچکدام راضی و قانع نبودند.