اصل حکمرانی، حل مشکلات مردم است و وقتی مردم ببینند حکومت مسائل آنها را حل میکند، آنگاه به حاکمیت نیز علاقهمند شوند و وفاق ملی شکل میگیرد.
شاید پرسش اساسی این باشد: آیا حکمرانان اندیشه های جدید را تشخیص می دهند و برای اجرای آنها برنامه ریزی می کنند یا همان اندیشه ها در زمان و فرصت های از دست رفته با هزینه های فراوان، خود را در نهایت به حکمرانان تحمیل می کنند.
استاد دانشگاه شهیدبهشتی نوشت: مهمترین چالش امروز ایران، محدودیت در ارتباطات جهانی است. دلیل اول مسائل ما این است که با جهان ارتباط نداریم. اگر بنگاهدار و سیاستمدار در طول روز نتواند با چندین نماینده از شرکتهای مختلف ارتباط داشتهباشد، نمیتواند شعاع فکری خود را گسترش دهد.
روسیه حدود نیم قرن از فهم جدید قدرت عقب است. تمام کشورهایی که به آمریکا، «نه» و «شاید» می گویند آنهایی هستند که توان فناوری و اقتصادی پیدا کردهاند. در سال ۲۰۲۳، آمریکا ۲۶ میلیارد دلار سرمایه خارجی برای سرمایهگذاری در هوش مصنوعی جذب کرد که این رقم شش برابر تامین مالی چین در همین عرصه است.
در ایران فقط در حوزه سیاست ورزی و حکمرانی نیست که عدم تحمل یکدیگر، عدم پذیرش اندیشه های مخالف، جا باز نکردن برای یکدیگر، قبول نکردن آداب رقابت، عدم پذیرش تغییر، کوتاه نیامدن و عدم رعایت حقوق دیگران وجود دارد، در مدیریت یک مؤسسه، یک ساختمان، یک محله و حتی یک خانواده همان خصوصیات انحصار طلبی حذف و خود حق پنداری جاری است.
اگر کشوری درآمد نداشته باشد، نه از نظر فرهنگی و نه از نظر اجتماعی رشد نمیکند؛ همچنین از اعتبار بینالمللی لازم نیز برخوردار نخواهد بود.
پژوهشگر حوزه توسعه، علوم سیاسی و تاریخ معاصر ایران گفت: عضویت در BRICS و SCO بدون ارتباط با جهان سودآور نخواهد بود و شاید بزرگترین خدمتی که یک نماینده مجلس، یک سیاستگزار، یک تصمیم گیرنده در ایران می تواند در شرایط فعلی انجام دهد، این است که کشور را از تحریم ها نجات دهد تا اینکه فضایی برای ارتباطات بین المللی فراهم شود.
در کنفرانس داوس چین ، اکثریت قاطع سخنرانان از چین، آمریکا، انگلستان و سنگاپور بودند؛ از کشورهایی که نهاد دولت برای کسانی که فکر میکنند، تحقیق میکنند، دانش و کالا تولید میکنند و بنابراین توان رقابت دارند، جا باز میکند.
محمود سریعالقلم می گوید: اقتصاد ایران همیشه دچار مشکلات ساختاری بوده اما دولتها با پول و منابع مالی حاصل از فروش نفت، مشکلات را پوشانده اند. وقتی آن پول نیست، بحرانها تشدید می شود و به مسائل اجتماعی و سیاسی تبدیل میشود.
چرا اندونزی با سرعت نور در حال پیشرفت است؟ الگوی امارات چیست؟ چرا سنگاپور شفاف ترین نظام بانکی جهان را دارد؟ چگونه چین فقط در 20 سال به گونه ای عمل کرد که 60 درصد آنچه مردم آمریکا مصرف می کنند چینی است؟