جای علی دایی بودم خودم را نمی‌بخشیدم

تیم ملی در زمان سرمربیگری علی دایی حواشی خاص خودش را داشت. موضوع اخراج علی کریمی از اردو توسط فدراسیون و خداحافظی غیر منتظره این بازیکن از تیم ملی، دعوت نشدن مهدی مهدوی کیا و رحمان رضایی، دعوت از کریم باقری و مصاحبه‌های دایی و کریمی علیه یکدیگر حاشیه‌هایی بود که پیرامون تیم ملی قرار داشت.

اما داستان علیرضا نیکبخت واحدی و پاسپورت وی که نتوانست تیم ملی را در اردوی قطر همراهی کند نیز از سوژه‌های جالب توجه تیم ملی بود.

دایی گفته بود ما در فرودگاه بودیم که نیکبخت آمد پیش من و گفت پاسپورتم را جا گذاشتم و من هم آژانس گرفتم که سریع برود و برگردد ولی یک دفعه در فرودگاه ناپدید شد و موبالیش هم دایورت کرده بود.

نیکبخت واحدی در گفتگو با خبرورزشی که در تاریخ ۲۳ ابان سال ۱۳۸۷ به چاپ رسیده بود اینگونه توضیح داد: من به همراه تیم در اتوبوس بودم که به فرودگاه می رفتیم ولی در اتوبوس متوجه شدم پاسپورتم همراهم نیست و قرار شد برگردم و پاسپورتم را بیارم حتی ساکم را به مازیار زارع تحویل دادم. با اژانس رفتم و گفتم با سرعت برو و هر چقدر جریمه ات کردند من پرداخت می کنم. ولی پاسپورت من در باشگاه پرسپولیس بود. به آقای خوردبین زنگ زدم و ایشان هم گفتند ساعت ۴ صبح باشگاه تعطیل است؛ چگونه پاسپورت را به دست تو برسانم؟

وی در مورد اینکه چرا موبایلش را دایورت کرده بود عنوان کرد: گوشی را سایلنت کرده بودم و چون گوشی من دارای سیستمی است که بعد از ۱۰ ثانیه که جواب ندهم بصورت خودکار دایورت می شود به همین دلیل متوجه تماس ها نبودم. من اگر می خواستم عمدی در کارم داشته باشم راه های دیگری هم بلد بودم. من عاشق بازی برای تیم ملی کشورم هستم و برای دعوت دوباره به آب و آتیش می زنم. باید دیوانه باشم که قید تیم ملی را بزنم. اگر هم من جای دایی بودم از نیکبخت ناراحت می شدم و او را نمی بخشیدم ولی من رسما اعلام می کنم این مسئله سهوی پیش آمد و از دایی عذرخواهی می کنم تا دوباره به تیم ملی دعوت شوم.