پرونده کدام مجرمین در بایگانی پلیس خاک می‌خورد؟
با یک جست‌وجوی ساده در یکی از موتور‌های جست‌وجوگر با حجم زیادی از پرونده‌هایی که به همین شیوه تشکیل می‌شود، مواجه خواهیم شد که نشان می‌دهد بخشی از جمیعت آماری مرتکبان قتل بدون اینکه شناسایی شده‌باشند، به عنوان شهروندان عادی در حال سپری کردن روزگار خود هستند.
پرونده‌های بسیاری با موضوع پرداخت دیه از بیت‌المال که در جریان حوادث جنایی شکل‌گرفته در محاکم کیفری یک استان‌ها تشکیل می‌شود که با موافقت قضات رسیدگی‌کننده دیه مقتول از بیت‌المال پرداخت می‌شود.
این پرونده‌ها همزمان با مطرح شدن ماجرای قتل تشکیل می‌شود، اما پلیس در جریان تحقیقات خود موفق نمی‌شود عامل یا عاملان حادثه را شناسایی و بازداشت کند، برای همین اولیای‌دم مقتول پس از چند سال سرگردانی در اداره پلیس و قوه قضائیه، وقتی متوجه می‌شوند از دستگیری متهم خبری نیست، درخواست دیه از بیت‌المال را مطرح می‌کنند. یکی از دلایل ناکامی پلیس در کشف این پرونده‌ها مربوط به برنامه‌ریزی درست مرتکب در رسیدن به عمل مجرمانه است. ا
این دسته از متهمان از انگیزه کافی برای ارتکاب قتل برخوردار هستند، بنابراین مطابق برنامه‌ریزی صورت گرفته، سوژه خود را به محل مورد نظر می‌کشانند و مرتکب جنایت می‌شوند و بدون اینکه از خود سرنخی برجای گذاشته باشند، محل را ترک می‌کنند. این دسته از مجرمان علاوه بر داشتن انگیزه ارتکاب قتل از دانش کافی برای مصون ماندن از دست پلیس هم برخوردار هستند. گاهی ممکن است این افراد به عنوان مظنون در پرونده قتل هم تحت تعقیب قرار گرفته و بازداشت شوند، اما به این دلیل که شواهد کافی علیه‌شان وجود ندارد، پلیس آن‌ها را آزاد می‌کند. گاهی هم مرتکبان علناً مرتکب قتل می‌شوند و بعد از فرار، دست پلیس به آن‌ها نمی‌رسد. مثل حادثه‌ای که سال ۹۷ در شهربازی ورامین اتفاق افتاد. آن روز پسری ۲۰ ساله همراه دوستانش مشغول تفریح در شهربازی بود که چند مرد جوان مزاحم آن‌ها شدند و پسر ۲۰ ساله را با چاقو هدف قرار دادند و فرار کردند. با فرار متهمان، تحقیقات پلیس برای بازداشت آن‌ها به جریان افتاد، اما زمانی که اولیای‌دم متوجه شدند دست پلیس به عاملان قتل نمی‌رسد درخواست دیه از بیت‌المال را مطرح کردند.
با یک جست‌وجوی ساده در یکی از موتور‌های جست‌وجوگر با حجم زیادی از پرونده‌هایی که به همین شیوه تشکیل می‌شود، مواجه خواهیم شد که نشان می‌دهد بخشی از جمیعت آماری مرتکبان قتل بدون اینکه شناسایی شده‌باشند، به عنوان شهروندان عادی در حال سپری کردن روزگار خود هستند. این دسته از افراد گاهی متوجه می‌شوند پلیس افراد دیگری را به جای آن‌ها بازداشت، زندانی و مجازات می‌کند، اما برای حفظ جانشان ترجیح‌شان این است که در این‌باره سکوت کنند. درباره شمار پرونده‌هایی که در بایگانی‌های پلیس آگاهی خاک می‌خورد آماری منتشر نمی‌شود، اما روشن است در کلانشهر‌های کشور که احتمال بروز اعمال مجرمانه بیشتری وجود دارد، فراوانی آن نسبت به شهر‌های دیگر بیشتر باشد، به طوری که این موضوع منجر به شکل‌گیری واحد پیگیری پرونده‌های راکد در پلیس آگاهی تهران شده‌است که بخشی از مأموریت آن می‌تواند دنبال کردن سرنخ‌های به جای مانده در پرونده‌هایی باشد که عاملان قتل آن موفق به فرار از دست پلیس شده‌اند.
این روز‌ها بخش مهمی از کشف در پرونده‌های جنایی مربوط به فعال بودن ابزار و تکنولوژی‌هایی است که پلیس با ردیابی آن بهتر می‌تواند از پرونده‌های جنایی رمزگشایی کند. روشن است جرایم از چند سال قبل و همزمان با افزایش قیمت‌ها شدت بیشتری گرفته‌است، از همین‌رو فارغ از نیروی انسانی فعال در این‌باره، ابزار و تکنولوژی‌های نوین باید در اختیار پلیس قرار گیرد تا نه عاملان این پرونده‌ها آزادانه در کشور تردد کنند و نه بخشی از هزینه‌ای که باید از جیب مجرمان تأمین شود، از بیت‌المال هزینه شود و اولیای‌دم هم با بازداشت و مجازات عاملان جنایت به آرامش برسند.
مختلسین سلام الله علیها .