بهترین سن برای برقراری اولین رابطه جنسی چه سنی است؟/ قوانین بریتانیا 16 سال را تعیین کرده اما برخی کارشناسان این کشور می‌گویند زود است

بیش از یک سوم زنان و یک چهارم مردانی که در سنین نوجوانی یا اوایل بیست سالگی اولین رابطه جنسی را برقرار کرده‌اند می‌گویند که بعدها احساس کردند که سنشان برای این کار مناسب نبوده و زود بکارت خود را از دست داده‌اند.

طبق گزارش بی بی سی، براساس قوانین بریتانیا حداقل سن برای رابطه جنسی شانزده سال است. آخرین نظرسنجی ملی این کشور درباره رفتارهای جنسی و سبک زندگی می‌گوید که احتمالا بسیاری از افراد در این سن آمادگی رابطه جنسی را ندارند. "نظرسنجی ملی درباره رفتارهای جنسی و سبک زندگی" هر ده سال یک بار انجام می‌شود و تصویری دقیق از رفتارهای جنسی در بریتانیا را به دست می‌دهد.

نظرسنجی اخیر بوسیله تیم تحقیق "دانشگاه بهداشت و طب حاره‌ای لندن" در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ با پرسش از حدود سه هزار جوان تهیه شده است که نتیجه آن در نشریه پزشکی بریتانیا منتشر شده است.

در این تحقیق حدود ۴۰ درصد دختران و ۲۶ درصد پسران گفتند احساس می‌کنند که تجربه اولین رابطه جنسی در سن مناسب اتفاق نیفتاده است و بیشتر آنها افسوس خوردند که کاش دیرتر این کار را کرده بودند. تعداد کمی هم گفتند که باید زودتر این کار را انجام می‌دادند.

بر اساس این تحقیق، "اغلب پرسش‌شوندگان در ۱۸ سالگی، نیمی از آنها به محض ورود به ۱۷ سالگی و حدود یک سوم آنها هم قبل از ۱۶ سالگی اولین رابطه جنسی را تجربه کرده‌اند."

تمایل برابر دوطرف

این نظرسنجی همچنین به مسئله آمادگی و صلاحیت جنسی پرداخته و اینکه آیا شخص توانایی تصمیم آگاهانه برای داشتن نخستین رابطه جنسی را دارد. برای مثال هر دو طرف باید به اندازه کافی هشیار (نه مست) باشند تا بتوانند به عمل جنسی رضایت بدهند و نباید زیر فشار شریک خود این کار را بکنند.

حدود نیمی از زنان و چهار نفر از هر ده مرد گفته‌اند که در آن زمان چنین معیارهایی را در نظر نداشتند.

یک پنجم زنان و یک دهم مردان پاسخ دادند که تمایلشان به رابطه جنسی با شریک جنسی‌شان به یک اندازه نبوده است و حالا به نوعی احساس می‌کنند که زیر فشار عمل جنسی را انجام داده‌اند.

پروفسور کایه ویلینگز می‌گوید که سن قانونی نمی‌تواند نشان دهنده آمادگی فرد برای فعالیت جنسی باشد: "افراد با هم فرق دارند، بعضی‌ها در ۱۵ سالگی آماده رابطه جنسی هستند و بعضی‌ها حتی در ۱۸ سالگی هم این رابطه برایشان زود است."

یکی دیگر از اعضای تیم تحقیق می‌گوید که نتیجه تحقیق این نظریه را تایید می‌کند که "زنان ممکن است بیشتر از مردان به دلیل فشار شریک جنسی خود وادار به رابطه جنسی شوند."

او می‌گوید که آموزش‌های جنسی در مدارس باید به نوجوانان مهارت‌های گفتگو را یاد دهد تا آنها بتوانند تجربه‌ مثبت و مطمئنی از اولین رابطه جنسی خود داشته باشند.

چه زمانی وقت مناسب برای اولین رابطه جنسی است؟

اگر به برقرای اولین رابطه جنسی فکر می‌کنید ابتدا این سوال‌ها را از خودتان بپرسید:

آیا این کار درست است؟آیا دوستش دارم؟آیا او هم به همین اندازه من را دوست دارد؟آیا درباره استفاده از کاندوم برای پیشگیری از انتقال بیماری‌های آمیزشی با هم صحبت کرده‌ایم؟ آیا برنامه‌ای برای جلوگیری از بارداری داریم؟ اگر به هر دلیلی نظرم عوض شد، آیا قدرت "نه گفتن" دارم؟

اگر به همه این سوال‌ها پاسخ مثبت دادید، زمان مناسبی است. اما اگر پاسخ شما به سوال‌های زیر مثبت باشد یعنی هنوز برای شما زود است.

آیا هر دو راضی به این کار هستیم؟ آیا به خاطر فشار افراد دیگر مثل دوستان یا شریک جنسی‌ام این کار را می‌کنم؟ آیا ممکن است بعد پشیمان شوم؟ آیا رابطه جنسی را برقرار می‌کنم تا به دوستانم پز بدهم و تایید آنها را بگیرم؟ آیا رابطه جنسی را فقط به این دلیل انجام می‌دهم که دوستی‌ام را حفظ کرده باشم؟

دیدگاه اسلام در رابطه با زمان ازدواج

به نقل از تبیان، براى صلاحیت ازدواج از نظر فقه امامیه تنها رسیدن به سن بلوغ کافى نیست، بلکه علاوه بر آن، دختر و پسر باید رشید هم باشند؛ یعنى بتوانند مصلحت خود را تشخیص دهند، تا بتوانند به استقلال و از روى اراده و اختیار عقد ازدواج ببندند. شهید مطهرى درباره شرط بودن رشد براى ازدواج مى نویسد:

«در فقه و سنت اسلامى محرز و مسلم است که براى ازدواج تنها عقل و بلوغ کافى نیست؛ یعنى یک پسر به صرف آن که عاقل و بالغ است نمى تواند با دخترى ازدواج کند؛ هم چنان که براى دختر نیز عاقله بودن و رسیدن به سن بلوغ دلیل کافى براى ازدواج نیست، علاوه بر بلوغ و علاوه بر عقل، رشد لازم است.»

اگر بخواهیم کلمه رشد را به مفهوم عام آن تعریف کنیم، باید بگوییم رشد یعنى این که انسان شایستگى و لیاقت اداره و نگه دارى و بهره بردارى هر یک از سرمایه ها و امکانات مادى و یا معنوى را که به او سپرده مى شود داشته باشد؛ یعنى اگر انسان در هر مرحله اى از زندگى که داراى یک شأن و منزلت و مقامى است و یا ابزار و وسیله اى را دارد شایستگى اداره و نگه دارى و بهره بردارى از آن را داشته باشد، چنین شخصى در آن کار و در آن شأن «رشید» است. حال، آن چیز هر چه مى خواهد باشد، همه آن اشیایى که وسایل و سرمایه هاى زندگى هستند. سرمایه به مال و ثروت انحصار ندارد مردى که ازدواج مى کند خودِ ازدواج و زن و فرزند و کانون خانوادگى، وسایل و، به تعبیر دیگر، سرمایه هاى زندگى او هستند، و یا شوهر براى زن و زن براى شوهر حکم سرمایه را دارد. بنابراین، رشد در مورد ازدواج یعنى شایستگى و لیاقت اداره زندگى؛ چنان که شهید مطهرى در این خصوص مى فرماید: منظور (از رشد در مورد ازدواج) تنها رشد جسمانى نیست، منظور این است که رشد فکرى و روحى داشته باشند؛ یعنى بفهمند که ازدواج یعنى چه؟ تشکیل کانون خانوادگى یعنى چه؟ عاقبت این بله گفتن چیست؟ باید بفهمد این بله که مى گوید، چه تعهدهایى و چه مسئولیت هایى به عهده او مى گذارد و باید از انجام این مسئولیت ها برآید.

رشد به معناى یاد شده کاملاً یک امر اکتسابى و قابل یادگیرى است. والدین، اطرافیان و فرهنگ جامعه مى توانند نقش اساسى در شکل گیرى و تحصیل آن داشته باشند.

38