بررسی بازی Into the Breach

سابست گیمز استودیویی متشکل از دو بازی‌ساز به نام‌های جاستین ما و متیو دیویس است که اولین بازی آن‌ها، با نام FTL: Faster Than Light در سال ۲۰۱۲ منتشر شد و استقبال خوب گیمر‌ها را هم در پی داشت. حال پس از گذشت ۶ سال از آن بازی تحسین‌شده، سابست گیمز دومین بازی خودش را هم با نام Into the Breach منتشر کرده که اگر دنبال‌کننده اخبار و نقد و بررسی بازی‌ها بوده باشید، قطعا می‌دانید که این بازی هم حسابی واکنش مثبت منتقدین را در پی داشته است و خب واقعیت این است که بازی، واقعا هم لایق این تحسین‌ها و تعریف‌ها است و یکی از بهترین بازی‌ها در سبک تاکتیکی/نوبتی در چند وقت اخیر است. در ادامه با زومجی و بررسی بازی Into the Breach همراه باشید.

Into the Breach داستان خیلی خاص و منحصر‌به‌فردی ندارد و می‌توان گفت که داستان بازی، بسیار ساده و کلیشه‌ای است. جریان از این قرار است که یک سری موجودات فضایی با نام Vek به سیاره زمین حمله کرده و آسیب بسیار زیادی به آن وارد کرده‌اند. حال در این بین، شما به عنوان یک سری سرباز از آینده، باید سوار بر ربات‌های عظیم خودتان شوید و با سفری در زمان، به گذشته و جایی برگردید که Vek‌ها در حال حمله به زمین هستند و با چیدن استراتژی و تاکتیک درست، در برابر این نیرو‌ها ایستادگی کنید. درست است که Into the Breach از آن دست بازی‌هایی است که در آن‌ها داستان خیلی نقش مهمی ایفا نمی‌کند، اما سازندگان می‌توانستند داستان بهتر و غنی‌تری برای بازی‌شان در نظر بگیرند تا یک عنصر مثبت دیگر در کنار تمامی ویژگی‌های خوب بازی باشد. در واقع در بازی Into the Breach محرک‌های زیادی وجود دارد که باعث می‌شود حتی پس از تمام کردن آن هم به تجربه دوباره‌اش ترغیب شوید. ولی خب از یک طرف دیگر داستان جزو این محرک‌ها نیست و همین هم باعث می‌شود تا در دفعات بعدی، بازی به اندازه بار اول جذاب نباشد.

داستان بازی کاملا ساده و کلیشه‌ای است و چیزی به جذابیت‌های بی‌شمار بازی اضافه نمی‌کند
در طول بازی Into the Breach، هدف شما رفتن به یک سری جزیره و محافظت از مردم آن در برابر Vek‌ها است. حال اگر سازندگان می‌توانستند در هر یک از این جزیره‌ها یک داستان منحصر‌به‌فرد روایت کرده یا کاری کنند که انتخاب بین جزیره‌ها از نظر داستانی هم مهم باشد، قطعا تا حد بسیار زیادی به جذابیت‌های بازی اضافه می‌شد و حتی Into the Breach می‌توانست تبدیل به یک بازی واقعا بی‌نقص شود. اما از این مساله که بگذریم، باید به اصلی‌ترین ویژگی مثبت Into the Breach یعنی گیم‌پلی شدیدا جذاب و درگیر‌کننده آن اشاره کنیم؛ گیم‌پلی‌ای که درست است کاملا خالی از مشکل نیست، ولی آنقدر ویژگی مثبت ریز و درشت دارد که باعث شود برای مدت نسبتا طولانی بتوانید این بازی را تجربه کرده و با آن سرگرم شوید.

Into the Breach یک بازی تاکتیکی نوبتی است و همان‌طور که اشاره کردیم، وظیفه شما نجات جزیره‌های مختلف از دست نیرو‌های مهاجم فضایی است. روند بازی مانند آثار مشهور این سبک، در یک صفحه شطرنج-مانند صورت می‌گیرد که روی آن، تعدادی دشمن، یک سری المان‌های محیطی مثل کوه و جنگل، شماری منابع انرژی و ساختمان‌هایی که انسان‌ها در آن‌ها سکونت دارند و باید مانع از خراب شدن‌شان شوید و در نهایت هم سه نیروی شما حضور دارند. در هر نوبت می‌توانید نیرو‌هایتان را در محدوده اطراف‌شان حرکت دهید و یک بار هم شلیک کنید و سپس، نوبت به نیرو‌های حریف می‌رسد تا حرکات خود را انجام دهند. یکی از ویژگی‌های خوب Into the Breach این است که در هر بار تجربه کردن آن، با یک محیط و چیدمان تصادفی رو‌به‌رو می‌شوید و همین عاملی است که تنوع بالایی به بازی می‌بخشد؛ چرا که در صورت مردن در یکی از مراحل بازی، قادر نخواهید بود برای بار دوم آن را پیش‌بینی کنید و این باعث می‌شود تا همیشه توانایی‌های شما در بازی به چالش کشیده شوند.

از طرف دیگر، گیم‌پلی بازی Into the Breach لایه‌های متعددی دارد و فقط محدود به کشتن دشمنان نیست. در واقع اولویت اصلی شما در بازی که از کشتن دشمنان هم اهمیت بیش‌تری دارد، محافظت از منابع انرژی و انسان‌های بی‌گناه است؛ چرا که در صورت تخریب منابع انرژی به دست دشمن، شما حتی با وجود سالم بودن نیرو‌هایتان شکست خواهید خورد و شکست هم در Into the Breach به منزله این است که مجددا باید همه‌چیز را از نقطه صفر و ابتدا شروع کنید. همین ویژگی باعث می‌شود تا در طول بازی، پیش از انجام هر حرکتی، دقیقا مثل بازی شطرنج، به عواقب آن با دقت زیادی فکر کنید؛ برای مثال، گاهی لازم است تا برای پیش‌گیری از خراب شدن منابع انرژی، یکی از نیرو‌هایتان را در مسیر ضربه دشمن قرار دهید و بخشی از سلامتی وی را فدای سالم ماندن منبع انرژی کنید. یا مثالی دیگر اینکه در بازی صرفا مستقیما هدف قرار دادن دشمن با استفاده از سلاح نیرو‌ها همیشه کار عاقلانه‌ای نیست و گزینه‌های بهتری هم وجود دارند؛ مثلا شما می‌توانید با هدف قرار دادن خانه کناری دشمن، باعث شوید تا در اثر موج انفجار وی به داخل آب پرت شده و خیلی راحت کشته شود و این در حالی است که در صورت مستقیم هدف قرار دادن وی، تنها بخشی از سلامتی این دشمن از بین می‌رفت. هدفم از زدن چنین مثال‌هایی، نشان دادن جزییات زیاد در گیم‌پلی بازی است که باعث می‌شوند تا در بازی کردن هر یک از مراحل Into the Breach، با موارد جدیدی رو‌به‌رو شوید و بازی هرگز تجربه‌ای خسته‌کننده و تکراری ارائه ندهد.

گیم‌پلی بازی آنقدر جذاب است که با وجود شکست‌های زیاد، هرگز از تجربه کردن آن خسته نخواهید شد
البته درست است که بازی چنین ویژگی‌های مثبتی دارد و باز هم دقیقا مثل شطرنج بازی کردن در هر بار تجربه آن با موارد جدیدی رو‌به‌رو خواهید شد، اما با وجود حتی ارزش تکرار بالای بازی به سبب همین خلق شدن تصادفی جهان‌ها و موارد دیگری که اشاره کردیم، Into the Breach اثری کاملا بی‌نقص هم نیست. در این بازی، شما قادر هستید تا نیرو‌های خودتان را از بین گزینه‌های بسیار زیادی که وجود دارند، انتخاب کنید. حال این انتخاب می‌تواند به صورت گزینش یکی از چینش‌های پیش‌فرض بازی باشد که هر کدام از آن‌ها، سه نیرو را در اختیار شما قرار می‌دهند یا اینکه می‌توانید پس از باز کردن این چینش‌های پیش‌فرض، خودتان به دلخواه سه نیروی مدنظرتان را انتخاب کنید. بازی کردن با نیرو‌های مختلف از آنجایی که هریک از آن‌ها خصوصیاتی کاملا متفاوت با دیگری دارند، عمق بسیار زیادی به بازی بخشیده و باعث می‌شود تا با تغییر دادن نیرو‌ها، سیستم و تاکتیک‌هایی که قبلا استفاده می‌کردید کاملا بلا‌استفاده شوند و این حس را داشته باشید که انگار در حال تجربه یک بازی کاملا جدید هستید. این مساله یکی از دلایلی است که ارزش تکرار بازی Into the Breach را بالا می‌برد. اما مشکلی که در این بین وجود دارد، این است که برای باز کردن نیرو‌های جدید، نیاز به طلا دارید و طلا هم از طریق انجام دادن اچیومنت‌های بازی به دست می‌آید که خب انجام دادن آن‌ها، به این سادگی نیست و حتی می‌توان گفت که سازندگان، کمی در این مورد خساست به خرج داده و باعث شده‌اند تا باز کردن نیرو‌های جدید، کار زمان‌بری شود و گاهی مجبور شوید برای باز کردن یک مجموعه نیروی جدید، چند بار مراحل را با همان نیرو‌های قدیمی خودتان، به امید رسیدن به یکی از اچیومنت‌ها انجام دهید که خب این می‌تواند کمی خسته‌کننده باشد.

اما اگر بگویم که این مساله تنها ایراد موجود در گیم‌پلی بازی Into the Breach است، دروغ نگفته‌ام و به جز این مساله، مشکل دیگری در روند بازی دیده نمی‌شود و Into the Breach مجموعه‌ای کامل از سرگرمی و استراتژی را به مخاطبش ارائه کرده و باعث می‌شود تا وی در هر مرحله از بازی، مجبور به فکر کردن و چیدن استراتژی درست شود و در عین حال، کاری می‌کند که این موضوع، خسته‌کننده هم نباشد تا مخاطب پس از مدتی از بازی زده شود و قید آن را بزند. همچنین وجود درجه سختی‌های مختلف هم باعث می‌شود تا بتوانید ابتدا روی درجه سختی‌های ساده‌تر به تجربه بازی بپردازید و سپس با افزایش سختی، بیش‌تر توانایی‌هایتان را به چالش بکشید. در مجموع، درست است که می‌توان دو جزیره بازی را آزاد کرد و سپس بی‌خیال دو جزیره دیگر شد و مستقیما سراغ مرحله پایانی بازی رفت و در زمانی کم‌تر از یک ساعت Into the Breach را به پایان رساند، اما به‌تان قول می‌دهم که اگر از بازی‌های این سبک خوش‌تان بیاید، بدون شک اولین بار، آخرین باری نخواهد بود که Into the Breach را تجربه می‌کنید و قطعا باز هم به سراغ آن خواهید رفت تا آن حس شیرین پیروزی در یک نبرد سخت را بچشید یا اینکه با تلاش برای باز کردن نیرو‌های جدید، به سبک و سیاقی کاملا متفاوت از دفعات قبلی برای نجات انسان‌ها از دست موجودات فضایی مختلف تلاش کنید.

سازندگان چه در بعد گیم‌پلی و چه در زمینه طراحی‌ها دقت بسیار زیادی به جزییات داشته‌اند
Into the Breach با اینکه از نظر سبک و سیاق یادآور بازی‌هایی مثل XCOM 2 است، اما نباید از این بازی، انتظار گرافیک و جزییات بصری پرجزییاتی مثل ساخته فیرکسیس گیمز داشته باشید. در واقع Into the Breach حجمی کم‌تر از ۲۰۰ مگابایت دارد و سازندگانش، از طراحی‌های پیکسلی و بسیار ساده برای آن استفاده کرده‌اند. با این حال این مساله به معنی ضعیف یا بد بودن گرافیک Into the Breach نیست و بلکه برعکس، جلوه‌های بصری بازی کاملا متناسب با حال و هوای بازی هستند. درست است که بازی گرافیک خیلی پرجزییاتی ندارد، اما سازندگان هریک از جزیره‌های بازی را به شکل و شمایل متفاوتی طراحی کرده‌اند؛ برای مثال، یکی از جزیره‌های بازی حالتی یخ‌زده دارد و در جزیره دیگر، شاهد محیطی سرسبز و جنگلی هستیم. از آن مهم‌تر اینکه محیط‌های بازی در عین سادگی، یک نوع پویایی خاص هم دارند؛ مثلا در همان محیط برفی، گاهی شاهد یخ زدن نیرو‌های خودی یا دشمن هستیم یا در محیط جنگلی، شاهد آتش‌سوزی جنگل‌ها خواهید بود که این آتش می‌تواند به نیرو‌های شما یا دشمن آسیب وارد کند. در واقع با وجود ظاهر ساده، سازندگان در بخش طراحی محیط و نیرو‌ها هم دقت زیادی به جزییات داشته‌اند و این واقعا قابل‌تحسین است.

چنین زیبایی و ظرافتی در موسیقی‌ها و صداگذاری بازی نیز دیده می‌شود و Into the Breach اثری است که تجربه خوبی از حیث صوتی به مخاطبش ارائه می‌کند. موسیقی‌های بازی از تنوع و کیفیت بالایی برخوردار هستند و هرگز از گوش دادن به آن‌ها خسته نخواهید شد. همچنین در دقایق حساس بازی که مثلا در محاصره نیرو‌های دشمن هستید و با جان و دل از آخرین منبع انرژی باقی مانده‌تان دفاع می‌کنید، موسیقی هم عنصر دیگری است که هیجان‌تان را افزایش می‌دهد. صداگذاری‌هایی بازی، از انفجار‌ها گرفته تا صدای آتش‌فشانی که در برخی محیط‌ها وجود دارد و گلوله‌های آتش را روی خانه‌های نقشه شلیک می‌کند، هم کیفیت بالایی دارند. در کل، با وجود ساده بودن ظاهر کلی بازی، گرافیک و جنبه‌های صوتی در Into the Breach کیفیت راضی‌کننده و خوبی دارند و مشکلی از این بابت احساس نخواهید کرد.

در کل، اگر دل‌تان برای یک بازی تاکتیکی درست و حسابی تنگ شده و بعد از XCOM 2 بازی خوبی در این ژانر تجربه نکرده‌اید، Into the Breach بهترین گزینه‌ای است که این روز‌ها در دسترس قرار دارد و طرفداران این ژانر را حسابی سرگرم خواهد کرد. درست است که در این بازی، بارها و بارها ممکن است پیش از تمام کردن بازی و مخصوصا آزاد کردن تمام جزیره‌ها شکست بخورید و مجبور شوید همه‌چیز را از ابتدا آغاز کنید، اما جذابیت بالای بازی و تکراری نشدن آن در طولانی مدت، باعث می‌شود تا هرگز از این تجربه‌ی چندین باره خسته نشوید و برعکس، هر بار لذت بیش‌تری هم از بازی ببرید.

این بازی روی پلتفرم پی‌سی بررسی شده است.

منبع: زومجی

728