بررسی استادیوم‌ها در پایتخت‌های فوتبالی/ فرق تهران با لندن
تهران به عنوان پایتخت ایران و پرجمعیت‌ترین شهر کشور، در سطح نخست فوتبال باشگاهی ۴ تیم دارد و دو استادیوم که یکی ۴۹ سال و دیگری ۲۱سال قدمت دارد.
باورکردنی نیست که لندن ۲۲ استادیوم فوتبال فعال دارد. از ومبلی ۹۰ هزار نفری گرفته که میزبان بازی‌های سه‌شیرها و البته فینال‌های باشگاهی است تا ورزشگاه هایو با گنجایش ۵ هزار و ۱۷۶ نفر که متعلق به تیم بارنت در لیگ ملی است. امسال پایتخت انگلیس ۸ نماینده در لیگ برتر دارد و نکته اینجاست که همگی استادیوم‌های اختصاصی دارند. ساخت و‌ساز ورزشگاه‌های جدید در این شهر رونق گرفته و در سالیان اخیر تیم‌هایی نظیر آرسنال، تاتنهام و وستهام به زمین‌هایی مجهز و جذاب کوچ کرده‌اند. جالب اینکه مثلا ورزشگاه آپتون پارک که متعلق به وستهام بود و سال ۲۰۱۶ پس از ۱۱۲ سال دیگر از آن استفاده نشد، اکنون به ۸۴۲ عدد آپارتمان تبدیل شده است! لندن با جمعیتی تقریبا برابر تهران، ۲۰ استادیوم بیشتر از پایتخت ایران دارد که جملگی از ورزشگاه‌های ما بهتر هستند.
پایتخت فرانسه هفت ورزشگاه استاندارد فوتبال دارد که توانایی برگزاری بازی در بالاترین سطح را دارند که با توجه به وسعت و جمعیت شهر ایده‌آل محسوب می‌شود. هرچند پاریس تنها یک تیم در لیگ یک دارد که آن‌هم پاری‌سن‌ژرمن است و از ورزشگاه 48 هزار نفری پارک دو‌پرنس استفاده می‌کند. استادیوم اصلی شهر متعلق به تیم ملی است و استا دوفرانس نام دارد که حدود 80 هزار نفر ظرفیت دارد. تیمی به اسم اف‌سی پاریس در لیگ دو هم حضور دارد که ورزشگاه 19 هزار نفری اختصاصی دارد.
المپیک 1936 نقطه عطف معرفی برلین به عنوان یکی از قطب‌های فوتبالی دنیا بود. استادیوم 74 هزار نفری این شهر همان زمان ساخته شد و بارها مورد بازسازی قرار گرفت. پایتخت آلمان اکنون 8 استادیوم فعال دارد که حتی لیگ‌های شهری را هم ساپورت می‌کنند. هرچند تنها نماینده این پایتخت در بوندس‌لیگا در حال حاضر تیم نوظهور یونیون برلین است که در ورزشگاه قدیمی آلتن فورستری بازی می‌کند. استادیومی که در زمان بازی فوتبال 22 هزار نفر ظرفیت دارد و هنگام کنسرت، 35هزار نفر!
همان‌طور که بارها شباهت‌های فرهنگی و قومی ایتالیایی‌ها با ایرانی‌ها سوژه شده، در حوزه فوتبال هم آنها نسخه به‌روز‌تر ما هستند. یکی از بزرگ‌ترین انتقاداتی هم که در این زمینه به مسوولان ورزش این کشور وارد است، استفاده از استادیوم‌های قدیمی است به‌طوری که به جز یوونتوس، هیچ تیم شاخص دیگری حتی ورزشگاه اختصاصی هم ندارد. در خود شهر رم 5 زمین بزرگ و استاندارد وجود دارد. قطعا ورزشگاه المپیکو با گنجایش 72 هزار و 698 نفر را می‌شناسید که بازی‌های رم و لاتزیو در آنجا برگزار می‌شود. استادیوم المپیک دل نوتو هم هست که برای المپیک 1960 احداث شد، ولی 20 هزار صندلی‌اش در سالیان اخیر پذیرای هیچ تماشاگری نبوده است. با وجود وسعت عظیم رم، جمعیت پایین این شهر سبب شده تا نیاز اضطراری برای ورزشگاه جدیدی احساس نشود.
