وقتی مرگ هم یک بازی کودکانه می شود

شاید بی راه نباشد که بگویم زندگی من به دو دوره ی کلی تقسیم می شود : دوره ی قبل از دیدن فیلم منسوب به خودکشی دو دختر نوجوان و دوره ی پس از آن. بدون شک مهم ترین ویژگی دوره ی دوم این است که ترسم از دنیای جدیدی که با آن روبرویم چند برابر شد.
اما در این فیلم چه چیزی دیده می شد که مرا دچار چنین ترسی کرد؟ پاسخ، ساده است. این فیلم به من نشان دادکه زندگی جدید ما تا چه حد می تواند همه چیز را به شوخی بگیرد.
در این ویدئو، مرگ به بازی گرفته می شود. مرگی که به قول هایدگر اصیل ترین واقعیتی است که هر انسانی با آن روبرو است. حالا مرگ هم یک بازی می شود. دو دختر نگون بخت که شاید نماد نسل آینده ی ما باشند، نه از سر آگاهی عارفانه و عمیق بلکه از سر بازی با مرگ مواجه می شوند. گویی مرگ نه یک حقیقت محض بلکه یک بازی است.
این نسل چنان در جهان مجازی و ماتریکسی خود فرو رفته است که فکر می کند مرگ را با یک کلیک می تواند کنترل کند. کسی چه می داند شاید قصد این دو نوجوان این بوده که با مرگ خود بیشتر در شبکه های اجتماعی دیده شوند. حتی اگر این فرضیه درست نباشد چیزی از عمق فاجعه کم نمی شود. از گفتار و رفتار این دو مشخص است که فکر می کنند مرگ را در کنترل دارند. فکر می کنند که مرگ مثل یک توییت یا پست قابل پاک شدن یا تغییر است.
بدون شک تاریخ بشری هیچگاه چنین فهمی از مرگ نداشته است. هیچگاه چنین دنیا و حقایق آن را به سخره نگرفته است و هرگز چنین ناشیانه، با دنیا و قواعد آن روبرو نشده است. کمتر رخ داده است که مرگ با آن عظمت و شکوه مخوفش این چنین به دست دو دختر بچه به بازی گرفته شود .
ترس بزرگ من همین است. من از آن روز می ترسم که کودکان و جوانان ما از سر جوانی با مرگ بازی کنند اما واقعا بمیرند. چیزی که در مورد این دو نوجوان مشاهده کردیم.

38