هیولای غول‌پیکر استخر خنک‌کننده چرنوبیل/ با ماهی‌های رادیواکتیو طرفیم؟

بر اساس پژوهشی که نتایجش سال ۱۹۹۷ منتشر شد، استخر خنک‌کننده چرنوبیل سال ۱۹۷۵ در دشت سیلابی رودخانه پریپیات ساخته شد تا گرمای حاصل از راکتورهای اتمی را به هوا منتقل کند.

انفجار چرنوبیل و آلودگی رادیواکتیو

پس از انفجار مشهور راکتور چرنوبیل این استخر به شدت آلوده شد، ماهیان بسیاری مردند و رسوبات رادیواکتیو در آن ته‌نشین شدند.

سال‌ها پس از انفجار چرنوبیل حالا گربه‌ماهی‌های غول‌پیکری از گونه اسبله در این استخر شنا می‌کنند و شایعه حضور ماهی‌های جهش ژنتیکی پیدا کرده را سر زبان‌ها انداخته‌اند.

گربه‌ماهی‌های مشهور چرنوبیل گرچه غول‌پیکرند و می‌تواند تا حد زیادی بزرگ شوند اما به نظر نمی‌رسد که ابعاد آن‌ها ربطی به جهش رادیواکتیو داشته باشد و انگار طبیعی هستند.

این گونه از گربه‌ماهی تا ۸۰ سال عمر می‌کند و لاجرم در این عمر طولانی ابعاد بزرگی هم پیدا خواهد کرد. طول آن‌ها معمولا بیش از یک متر و نیم و وزنشان به بیش از ۹۰ کیلوگرم هم می‌رسد. گرچه نادر است اما نمونه‌هایی از این ماهی‌ها با طول ۲ متر هم در طبیعت دیده شده‌اند.

پژوهشی در سال ۱۹۹۶ روی گربه‌ ماهی‌های چرنوبیل نشانگر وجود آسیب ژنتیکی مرتبط با ماده رادیواکتیو سزیم ۱۳۷ بود و زنگ خطر را به صدا درآورد. با این حال پژوهشی جدیدتر در سال ۲۰۱۸ انجام شد که هیچ آسیب کروموزومی مرتبط با تششع رادیواکتیو در گربه‌ماهی‌های حوضچه خنک‌کننده چرنوبیل پیدا نکرد.

مطالعات تازه‌تری نیز روی گروه بزرگتری از ماهی‌ها در آب‌های گوناگون صورت گرفته است. نتیجه این مطالعات هم بیماری، تومور یا ناهنجاری شاخصی را نشان نمی‌دهد. با در نظر گرفتن این پژوهش‌ها می‌توان گفت که گربه‌ ماهی‌های بزرگ چرنوبیل طبیعی هستند و ابعادشان ربطی به تششعات رادیواکتیو ندارد.