باشگاه رفتن این بلا را هم بر سرتان می‌آورد، خاصه در زنان

برای یافتن شواهدی مبنی بر اینکه ورزش به طور کلی برای شما خوب است، نیازی به جستجوی زیادی ندارید. ورزش می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش دهد، حافظه شما را بهبود ببخشد، تناسب‌اندام شما را بهبود بخشد و حتی به شما در مدیریت اضطراب و افسردگی کمک کند.

علاوه بر اینها، ورزش کردن می‌تواند فرصتی برای برقراری ارتباط با دیگران باشد. با این حال، دو مطالعه جدید روی زنانی که به طور منظم ورزش می‌کنند، نشان می‌دهد که فکر کردن به وضعیت ظاهری خود در حین ورزش می‌تواند برخی از این فواید را تضعیف کند.

آیا واقعا ورزش کردن بر خلق و خو تاثیر مثبت دارد؟

به طور کلی، شواهد تحقیقاتی نشان می‌دهد که افرادی که ورزش می‌کنند احساس بهتری نسبت به بدن خود دارند. حتی یک تمرین می‌تواند حداقل برای تقویت موقت تصویر بدن کافی باشد. شواهد برای تاثیر مثبت ورزش بر خلق و خوی به همین شکل است. به عنوان مثال، فراتحلیلی به تازگی نشان داده است که افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند کمتر دچار افسردگی می‌شوند و حتی ۳۰ دقیقه ورزش هوازی می‌تواند منجر به افزایش کوتاه‌مدت خلق و خوی مثبت شود. اما شواهد فزاینده و رو به گسترشی وجود دارد که نشان می‌دهد وقتی صحبت از مزایای روانشناختی ورزش به میان می‌آید، زمینه‌های ورزش‌های مختلف همگی با یکدیگر برابر نیستند. به طور خاص، ورزش متمرکز بر ظاهر ممکن است آن تقویت‌های مطلوب را در خلق و خو و تصویر بدن ایجاد نکند.

در سطح پایه، هرچه بیشتر از ورزش لذت ببرید و در حین انجام آن احساس خوبی داشته باشید، احتمال بیشتری وجود دارد که به آن پایبند باشید. اما ما از مطالعات متعدد می‌دانیم که برای زنان، فکر کردن در مورد وضعیت ظاهری بدن اغلب باعث کاهش خلق و بدتر شدن تصویر از بدن خود می‌شود.

امروزه در باشگاه‌های تناسب‌اندام چه می‌گذرد؟

در بسیاری از باشگاه‌های تناسب‌اندام ورزشکاران را تشویق می‌کنند تا روی ظاهرشان تمرکز کنند؛ از آینه‌های بزرگ گرفته تا مربیانی که بر کاهش وزن تاکید می‌کنند و همه آن افرادی که می‌شود خود را با آنها مقایسه کرد.

در دو مطالعه جدید منتشر شده در مجله روانشناسی اجتماعی و بالینی، ما نشان دادیم که چگونه فکر کردن به وضعیت ظاهری بدن می‌تواند مزایای مثبت ورزش را تضعیف کند. در اولین مطالعه بیش از دویست زن آمریکایی را که به عنوان ورزشکاران منظم شناخته شده بودند، در مورد عادات و انگیزه‌های تمرینی خود بررسی کردیم. ما متوجه شدیم که زنانی که ظاهر بدن خود را هنگام ورزش کنترل می‌کنند، کمتر از ورزش لذت می‌برند و کمتر ورزش می‌کنند.

در مطالعه دوم، ۱۸۱ زن بین ۱۸ تا ۳۰ سال در یک کلاس ۳۰ دقیقه تناسب‌اندام که مربی به شکل آنلاین به آموزش حرکات و تمرین مشغول بود، به عنوان نمونه انتخاب شد. زنان مقیاس‌های اندازه‌گیری تصویر بدن و خلق را درست قبل و بعد از کلاس تکمیل کردند. مطابق با تحقیقات قبلی، ورزش باعث بهبود خلق و رضایت از وضعیت بدنی زنان می‌شود. با این حال، زنانی که گزارش دادند در طول کلاس به ظاهر بدن خود فکر می‌کردند، بهبود کمتری در خلق و رضایت از بدن نشان دادند. در پایان کلاس، از زنان خواستیم سه کلمه را فهرست کنند که به بهترین وجه احساس آنها را توصیف می‌کند. زنانی که در طول کلاس زیاد به ظاهر بدن خود فکر کردند، کلمات منفی بیشتری مانند دستپاچه و ضعیف را فهرست کردند. زنانی که در طول کلاس زمان کمتری را صرف فکر کردن به ظاهر خود می‌کردند، کلمات مثبت بیشتری مانند غرور و پرانرژی را ارائه کردند.