تب دنگی برای چه افرادی خطرناک‌تر است؟

تب دنگی یک بیماری ویروسی است که توسط پشه‌هایی به نام آئدس منتقل می‌شود. این ویروس، چهار نوع ویروس دنگی را شامل می‌شود که هر کدام می‌توانند علت ابتلا به تب دنگی شوند.

افزایش ابتلا به تب دنگی معمولاً در مناطق گرمسیری اتفاق می‌افتد، زیرا پشه‌های ناقل آن در این مناطق به راحتی می‌توانند رشد و تکثیر کنند.

همچنین، باران‌های زیاد و تجمع آب در ظروف و اشیاء مختلف می‌تواند محیط مناسبی برای تکثیر این گونه از پشه‌ها فراهم کند.

انسان ممکن است از طریق نیش پشه‌های حامل ویروس دنگی به این بیماری مبتلا شود. وقتی یک پشه حامل ویروس دنگی انسانی را نیش می‌زند، ویروس وارد سیستم خونی او می‌شود و عفونت را آغاز می‌کند.

درمان تب دنگی به تسکین علائم آن، نظیر تب، درد عضلانی، سردرد، و استفاده از آب و الکترولیت‌ها برای جبران از دست دادن مایعات بدن تأکید دارد. در صورت بروز عوارض جدی، مانند خونریزی گوارشی، به مداخله فوری پزشکی نیاز است.

برای پیشگیری از تب دنگی، مهم است که از در معرض نیش پشه‌ها بودن در مناطق خطرناک پرهیز کرده و از روش‌های حفاظت شخصی نظیر استفاده از اسپری ضد پشه، پوشیدن لباس‌های مناسب، و استفاده از پنجره‌ها و در‌ها با توری استفاده کرد. همچنین، برنامه‌های کنترل پشه‌ها و حذف محل‌های آب راکد نقش مؤثری در کاهش ابتلا به تب دنگی دارند.

رضا صفری عربی روز دوشنبه افزود: تب دنگی که توسط پشه آئدس آلوده به این بیماری به انسان‌ها منتقل می‌شود در زمره بیماری‌های ویروسی به شمار می‌رود.

وی ادامه داد:با توجه به اینکه تب دنگی جز بیماری‌های ویروسی به شمار می‌رود آنتی بیوتیک برای مقابله با آن تاثیری ندارد.

معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران درمان زودرس را مهمترین عامل برای شدت نیافتن این بیماری برشمرد و اضافه کرد:‌افرادی که دارای علائم این بیماری هستند می‌بایست هر چه سریعتر به پزشک و دریافت خدمات دارویی و درمانی مراجعه کنند.

وی گفت: در درمان زودرس این بیماری توصیه می‌شود بیماران مایعات زیاد بنوشند و استراحت کنند و استامینوفن مصرف کنند.

صفری عربی ادامه داد: انجام درمان زودرس علاوه بر اینکه می‌تواند از شدید شدن بیماری بکاهد در کاهش مرگ و میر نیز تاثیر دارد.

وی سالمندان، مادران باردار، افراد مبتلا به دیابت، کودکان چاق و افرادی که از دارو‌های تضعیف کننده سیستم ایمنی بدن استفاده می‌کنند به عنوان اقشاری نام برد که شدت بیماری تب دنگی آن‌ها بیشتر از بقیه است و می‌تواند خطرناک باشد.