به بهانه معرفی وزیر پیشنهادی علوم
۱۷ وزیر علوم تاریخ انقلاب اسلامی؛ از ستاره دار کردن دانشجویان تا اولین استیضاح دولت یازدهم
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری یکی از وزارت‌خانه‌های دولت ایران و مسئول انسجام بخشیدن به امور اجرایی، سیاستگذاری نظام دانشی، پژوهشی و فناوری کشور است.
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، متولی اصلی هدایت و سیاستگذاری نظام آموزش عالی، پژوهش و فناوری در ایران است. این وزارتخانه با سابقه‌ای دیرینه، نقشی حیاتی در توسعه علمی و فرهنگی کشور ایفا می‌کند و در جهت ارتقای جایگاه ایران در عرصه‌های بین‌المللی علم و فناوری گام برمی‌دارد.
از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز، ۱۷ وزیر سکاندارِ وزارت علوم کشور بوده‌اند. اینک با معرفی وزیر پیشنهادی برای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به مجلس شورای اسلامی از سوی رئیس جمهوری، شمارش معکوس برای تأیید صلاحیت او آغاز شده است.
نام «حسین سیمایی صراف»، به‌عنوان وزیر علوم دولت چهاردهم در فهرست کابینه پزشکیان به مجلس شورای اسلامی ارائه شده و در انتظار رأی اعتماد از سوی نمایندگان است.
سیمایی صراف، هم‌اکنون دانشیار دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی است و دروس مختلف حقوق خصوصی و حقوق اسلامی را در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری تدریس می‌کند. او هم‌چنین وکیل پایه یک دادگستری و داور اتاق بازرگانی ایران نیز است. در سال ۱۳۹۲ به عنوان پژوهشگر برتر دانشگاه انتخاب شد و در چهارمین دوره کتاب سال حوزه (حوزه‌های علمیه) حائز رتبه اول و پیش از این دبیر هیأت دولت در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی بوده است. از دیگر سوابق او می‌توان به معاون حقوقی و امور مجلس وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، مدیرکل دفتر حقوقی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و نماینده وزارت عتف در کمیسیون ملی یونسکو نیز اشاره کرد.
در همین راستا بی‌مناسبت نیست که مروری بر سکانداران پیشین این وزارتخانه، از ابتدای انقلاب اسلامی تا دولت سیزدهم، داشته باشیم:
