پرسپولیس و استقلال را می خواهند بفروشند اما کو خریدار؟
با وجود اطلاعیه سازمان فرابورس برای عرضه عمده سهام کنترلی شرکتهای فرهنگی ورزشی پرسپولیس و استقلال از ۲۶ آذرماه تا سوم دیماه، هیچ تقاضایی برای بررسی صلاحیت فنی و مدیریتی این دو باشگاه به سازمان خصوصیسازی ارائه نشد!
اقدامات انجام شده سال گذشته و عرضه اولیه و تبدیل شدن پرسپولیس و استقلال به سهامی عام بسیاری را امیدوار کرده و قرار بود در راستای واگذاری داراییها و مولدسازی، ۵۱ درصد سهام این دو باشگاه به صورت کنترلی و مدیریتی عرضه شود، اما طولی نکشید که عرضه کنترلی ۵۱ درصد سهام دو باشگاه استقلال و پرسپولیس منتفی شد.
چراکه با وجود اطلاعیه سازمان فرابورس برای عرضه عمده سهام کنترلی شرکتهای فرهنگی ورزشی پرسپولیس و استقلال از ۲۶ آذرماه تا سوم دیماه، هیچ تقاضایی برای بررسی صلاحیت فنی و مدیریتی این دو باشگاه به سازمان خصوصیسازی ارائه نشد! این در حالی است که قرار بود ۱۲ دیماه سهام سرخابیهای پایتخت عرضه شود، اما بهزعم سازمان فرابورس، عرضه سهام هیچ معنا و مفعومی ندارد وقتی هیچ یک از این دو باشگاه خریداری ندارند!
البته دور از انتظار هم نبود؛ تا همین چند سال قبل بدهی، تنها مشکل سرخابیها بود، اما حالا با توجه به قوانین سختگیرانه، این دو باشگاه با کوهی از مشکلات برای اخذ مجوز حرفهای مواجه هستند و همین یک مورد (عدم دریافت مجوز حرفهای) دلیل خوبی است که هیچ شرکت و ارگانی برای خرید سهام این دو باشگاه پا پیش نگذارد.
پیشتر گفته میشد که بخشیدن بدهیهای مالیاتی راهی برای تشویق خریداران است، اما امروز مشکلات مالی پرسپولیس و استقلال به مراتب فراتر از مسائل مالیاتی است و هیچ برآورد درستی نمیتوان از بدهیهای هنگفت آنها داشت، بدهیهایی که میتواند هر خریداری را فراری دهد. بیتردید هر خریداری به دنبال سرمایهگذاری و سودآوری است، اما کیست که نداند پرسپولیس و استقلال نهتنها سودآور نیستند که زیانده هم هستند، به همین دلیل هم هست که طی سالهای اخیر بارها برای اخذ مجوز حرفهای دچار مشکل شدهاند. مشکلی که بیشک هر سال دشوارتر میشود. افزایش رقم بدهیها از یکسو، منتفی شدن عرضه سهام دو باشگاه که به معنای ادامه مالیکت مشترک آنهاست از سوی دیگر و نداشتن سرمایههای لازم، چون زمین تمرین و ورزشگاه اختصاصی، همه و همه سرخابیها را از سودآوری و البته مهمتر از آن اخذ مجوز حرفهای برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا و دیده شدن جهانی دور میکند و با این توصیف کدام سرمایهگذاری میتواند خود را برای خرید سهام این دو باشگاه قانع کند.
واگذاری سرخابیها، پروسهای است که به این زودیها به سرانجام نمیرسد. هرچند که حالا اهرم فشار از سوی نهادهای بینالمللی است و زور کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا آقایان را به صرافت انداخته، اما اوضاع این دو تیم چنان بغرنج است که هیچ کس میل و رغبتی برای خرید آنها ندارد، چراکه هر دو باشگاه، چون آواز دهل هستند که از دور خوشند و از نزدیک به واسطه مدیریت فاجعهبار مدیران نالایق فوتبال ایران به ویرانهای تبدیل شدهاند که آباد کردن آن به معجزه میماند.
پرسپولیس و استقلال همچنان یکی از پرطرفدارترین تیمهای ایران هستند که در هر شهری هواداران بسیاری دارند، اما مدیریت ناکارآمد طی سالها چنان بلایی بر سر این دو تیم محبوب آورده که هیچ کس حاضر نیست مالک آن باشد و مشکلات و بدهیهای آنها چنان زیاد است که هر سرمایهگذاری با یک برانداز ساده پشیمان میشود و با گفتن اینکه مال بد بیخ ریش صاحبش، قید هزینه کردن برای آنها را میزند و چقدر تأسفبار است فوتبالی که هنوز هم نمیتوان منکر شد که عشق بسیاری از مردم است، اینگونه به واسطه ندانمکاری مدیران نالایق و بیکفایت قربانی شده است.