چگونه می‌توان کشورهای مقاوم‌تری در پساکرونا ساخت؟
در سال ۲۰۲۰، جهان شاهد بود که چگونه یک خطر، به واقعیت مبدل می‌شود. آمار ابتلا به بیماری کووید- ۱۹ در سراسر جهان گسترش یافته است. میلیون‌ها نفر با اثرات اقتصادی همه‌گیری و افراد آسیب‌پذیر با بدترین عواقب مواجه شده‌اند.
بااین‌وجود همه‌گیری برخی از چالش‌ها را نیز تشدید کرده است. بیماری کووید- ۱۹ در کوتاه‌مدت، برخی از مشکلات مشخص کنونی ازجمله بحران‌های معیشتی، از بین بردن انسجام اجتماعی و کاهش اعتماد جهانی را عمیق‌تر می‌کند. چالش‌های طولانی‌مدت ازجمله سازگاری و کاهش اثرات تغییرات آب‌وهوایی، مهار درگیری‌های ژئوپلیتیکی (سیاست جغرافیایی) و مدیریت شکاف دیجیتالی و همچنین اثرات پیشرفت سریع فناوری همچنان ادامه دارد.
باوجود سرعت قابل‌توجه توسعه و تولید واکسن، بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ نشان داد که راهبردهای کاملا مشخص نسبت به خطرات در رویارویی با این بحران کافی نیست. می‌توان با آمادگی بیشتر ملی و هماهنگی بین‌المللی از بدترین تاثیرات همه‌گیری جلوگیری کرد. در حال حاضر، مشخص‌شده است که روش‌های بی‌شماری هست که خطرات جهانی می‌توانند کشورها و جوامع را بی‌ثبات کنند. همه‌گیری به‌عنوان یک چالش و یک فرصت است. اگرچه چشم‌انداز خطر نسبت به یک سال گذشته شوم‌تر است، اما آمادگی برای مقابله با خطرات جهانی و همچنین شتاب بیشتری برای ساخت جامعه‌ای فراگیرتر و پایدارتر وجود دارد.
مقابله با نابرابری درآمد و بحران‌های شغلی
در حال حاضر بخش‌هایی از جامعه که قبل از همه‌گیری در معرض خطر عقب ماندن بودند، بهبودی حاصل نمی‌کنند. بررسی بیش از ۶۵۰ متخصص و سیاست‌گذار بر اساس آخرین گزارش خطرهای جهانی مجمع جهانی اقتصاد ۲۰۲۱، «بیماری‌های عفونی» و به دنبال آن «بحران‌های معیشتی» در فهرست تهدیدهای مهم کوتاه‌مدت برای جهان قرار دارد. همان‌طور که بازتاب موج‌های شوک همه‌گیری در میان نیروهای کاری، مشاغل و بازارها با اقتصادی در حال تغییر ادامه دارد، نابرابری‌های جدید نیز به وجود می‌آید. موضوع نگران‌کننده این است که انتظار می‌رود رکود جهانی، ۱۵۰ میلیون نفر را با فقر شدید مواجه کند و مدیریت این خطرات باید در رأس برنامه‌های کشورها باشد.
حمایت از نسل آسیب‌دیده
درحالی‌که همه نسل‌ها تحت تاثیر این بحران قرار گرفته‌اند، جوانان با موانع جدید در برابر آموزش و تحرک اجتماعی و همچنین فشارهای روانی با خطرات استثنایی مواجه هستند. درواقع، ۵۱ درصد از جوانان ۱۱۲ کشور بر این باورند که پیشرفت تحصیلی آنان به دلیل همه‌گیری به تاخیر افتاده است. زنان نیز تحت تاثیر بیماری کووید- ۱۹ قرارگرفته‌اند، به‌طوری‌که ۷۰ درصد از زنان شاغل در ۹ کشور از بزرگترین اقتصادهای جهانی معتقدند که همه‌گیری روند کاری آنان را کاهش داده است. حمایت از افراد در همه‌گیری و اطمینان از بهبودی برابر جنسیتی برای ایجاد عدالت اقتصادی پس از همه‌گیری اساسی است. هم‌زمان، سیستم‌های آموزشی باید بلافاصله با نیازهای فراگیران در آینده دیجیتالی سازگار شوند.
به‌کارگیری فناوری برای منافع عمومی
اگر در کوتاه‌مدت شکاف‌های دیجیتالی برطرف نشود، نابرابری‌ها عمیق‌تر می‌شوند. شکاف دیجیتالی به اشکال مختلف (کار خودکار، عدم دسترسی به اینترنت و اطلاعات نادرست گسترده) باعث ایجاد دوگانگی خواهد شد. بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ سرعت خودکارسازی را تسریع کرده است، زیرا تا سال ۲۰۲۵ نیمی از همه کارمندان، به دلیل از بین رفتن بیش از ۸۵ میلیون شغل نیاز به کاردارند. دولت‌ها و کسب‌وکارها باید در برنامه‌های بازیابی نیرو و افزایش مهارت سرمایه‌گذاری و همکاری کنند تا ابزار لازم برای تغییر سریع بازار کار را در اختیار دانشجویان و کارگران قرار دهند. فناوری نوظهور در محل کار، می‌تواند به کاهش تعصب در فرآیندهای استخدام، ایجاد تنوع در استخدام‌ها بر اساس استعداد و محک‌زنی برای ورود به سازمان‌ها کمک کند.
محافظت از کره زمین
خطرات زیست‌محیطی ازجمله «شرایط آب‌وهوایی شدید» و «عدم موفقیت اقدامات آب‌وهوایی» ازنظر احتمال و تاثیر در ۱۰ سال آینده در صدر لیست خطرات گزارش خطرهای جهانی سالانه مجمع اقتصادی جهانی قرار دارند. درحالی‌که سال ۲۰۲۰ به دنبال تعطیلی اقتصادی، شاهد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بود، تلاش‌های جمعی برای جلوگیری از بازگشت مجدد به سطوح قبلی لازم است (همان‌طور که پس از بحران مالی ۲۰۰۸-۲۰۰۹ در هنگام کاهش انتشار نیز رخ داد). برای یک سیاره روبه‌زوال هیچ واکسنی نیست. در عوض، رهبران باید بر حفاظت از محیط‌زیست و ایجاد راه‌حل‌های مبتنی بر بازار برای نتایج سبزتر و منصفانه تمرکز کنند.
گذاشتن پایه‌های اقتصاد جدید
درحالی‌که همه‌گیری هیچ کشوری را امان نداده است، کشورهایی با اقتصاد دیجیتال پیشرفته و مهارت‌های دیجیتال، امنیت بیشتر شبکه‌های اجتماعی و تجربه قبلی در زمینه اپیدمی‌ها توانسته‌اند تاثیر همه‌گیری بر اقتصاد و شهروندان خود را بهتر مدیریت کنند. هم‌زمان با روند بهبودی، جعبه‌ابزار جدید از اهداف اقتصاد کلان فراتر از رشد تولید ناخالص داخلی برای شکل دادن به توسعه اقتصادی در جهتی که کره زمین، مردم و نهادها را در نظر گیرد، موردنیاز است. کشورهایی مانند نیوزیلند در اجرای این اهداف پیشگام هستند.
تقویت همکاری، اعتماد و آمادگی
چالش‌های اجتماعی، فناوری و زیست‌محیطی ناشی از خطر همه‌گیری، انسجام و اعتماد را بیش‌ازپیش از بین می‌برد. دولت‌ها و کسب‌وکارها در کمک به ترمیم این شکاف‌های اجتماعی و کسب اعتماد مجدد به نهادها نقش دارند. درس‌های آموخته از همه‌گیری می‌تواند به راه‌حل‌های بزرگترین چالش‌های ۲۰۲۱ کمک کند.
چهار فرصت راهبردی برای کمک به تقویت انعطاف‌پذیری کشورها، مشاغل و جامعه جهانی وجود دارد. اولین مورد، تدوین چارچوب‌های تحلیلی است که خطرات و تاثیرات آن‌ها را در نظر می‌گیرد. ایجاد بدنه و کنار گذاشتن آن‌ها برای استفاده‌های بعدی کافی نیست؛ آن‌ها باید دائما آزمایش و برای کشف اثرات بالقوه متوالی و نقاط کور به چالش کشیده شوند.
مورد دوم، دولت‌ها باید روی "قهرمانان خطرپذیر مجرب" سرمایه‌گذاری کنند. این ذینفعان باید تفکر نوآورانه را تشویق و بین متخصصان و تصمیم‌گیرندگان به‌عنوان رابط عمل کنند.
فرصت سوم در ارتباطات خطرناک و مبارزه با اطلاعات نادرست است. برای درک و مقابله با گسترش آن می‌توان در سطح جامعه و دولت کارهای بیشتری را انجام داد و در آخر، بررسی اشکال جدید مشارکت دولتی و خصوصی در زمینه آمادگی برای ریسک می‌تواند به حداکثر رساندن بازده و تسریع در بهبودی کمک کند.
آموزه‌های سال ۲۰۲۰ نه‌تنها باید به جوامع در مقابله با همه‌گیری‌های بعدی کمک کند، بلکه برای ایجاد تلاش در کنار سایر خطرات عمده جهانی، فرآیندها، ظرفیت‌ها و فرهنگ را افزایش دهد.
منبع: ایسنا
70
