خاورمیانه به سمت پرتگاه می‌رود؟

در اوایل ماه جاری از جو بایدن سوالی پرسیده شد مبنی بر آن که آیا حملات هوایی به یمن موثر بوده اند یا خیر. آیا آن حملات انصارالله را متوقف می‌کنند؟ بایدن پاسخ داد خیر و در ادامه در پاسخ به این پرسش که آیا انصارالله به اقدامات شان ادامه خواهند داد پاسخ داد بله.

به گزارش گاردین، یک منطق آشکار در رویکرد ایالات متحده وجود دارد: اگر آن کشور و متحدان اش به انصارالله  نشان ندهند که حمله به کشتی‌ها در دریای سرخ بهایی دارد پس هیچ دلیلی برای توقف دشمنان امریکا وجود نخواهد داشت. این موضوع در مورد حمله‌ای که روز یکشنبه در اردن سه سرباز آمریکایی را به قتل رساند و ده‌ها نفر دیگر را مجروح ساخت آشکارتر است. مقاومت اسلامی عراق مسئولیت انجام آن حمله را پذیرفت. اگرچه تهران دست داشتن در آن موضوع را رد کرد، اما بایدن گروه‌های "تحت حمایت ایران" را مقصر دانست و متعهد شد به آن حمله پاسخ دهد.

او به سختی می‌تواند غیر از این عمل کند به ویژه به عنوان یک رئیس جمهور نامحبوب در سالی که با انتخابات مواجه خواهد بود اگرچه به همان دلیل یعنی تلاش برای پیروزی در انتخابات او قصد دارد از تشدید تنشی که منجر به افزایش قیمت بنزین شود اجتناب کند.

به همین خاطر او خواستار درگیری مستقیم با تهران نیست. با این وجود، این بدان معنا نیست که اقدام تلافی جویانه امریکا در قالب استدلال میزنی میخوری! احتمالا بایدن را به همان هدفی که در پی آن است، خواهد رساند. با این وجود اگر ایالات متحده تصمیم بگیرد به شدت به منافع ایران آسیب وارد سازد، تهران نیز خود را موظف به اقدام تلافی جویانه خواهد دید و می‌توان گفت که مطمئنا از طریق گروه‌های نیابتی اش برای تقویت یا پیشبرد موقعیت خود و تضعیف امریکا اقدامی را انجام خواهد داد.

هم واشنگتن و هم تهران می‌گویند که به دنبال جنگ نیستند. با این وجود، حفظ توازن قوا و وضعیت یک هنر است و نه یک علم. هر اندازه هم که هدف با دقت انتخاب شود خسارات وارده غیر قابل پیش بینی می‌باشد. ارزیابی طرف مقابل نیز نامشخص است. فشار‌های داخلی پاسخ را سنگین می‌کند. انصارالله  و مقاومت اسلامی در عراق به دنبال منافع خود هستند. از همه نگران کننده‌تر آن که تشدید تدریجی تنش اخیر می‌تواند ناگهان سرعت بگیرد.

جنگ منطقه‌ای که کاخ سفید امیدوار بود جلوی آن را بگیرد در حال حاضر در حال وقوع است. اردن صرفا تازه‌ترین کشوری بوده که وارد آن شده است. این بحران مارپیچ پایانی نخواهد داشت در حالی که درگیری در قلب آن بیداد می‌کند. به گفته وزارت بهداشت غزه بیش از ۲۶۶۰۰ نفر در غزه کشته شده اند و بازماندگان به شدت نیازمند کمک هستند. با این وجود، ایالات متحده، بریتانیا و هشت کشور دیگر به دنبال ادعا‌های اسرائیل مبنی بر مشارکت ۱۲ کارمند آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی  در حمله ۷ اکتبر حماس علیه اسرائیل کمک‌های شان به آن نهاد را متوقف کرده اند.

سازمان ملل حق دارد که این ادعا‌ را بررسی کند و هر کسی که مسئول آن است باید کاملا پاسخگو باشد. با این وجود، لغو حمایت از آن نهاد کار اشتباهی می‌باشد. آن نهاد ۱۳ هزار نفر را در غزه استخدام کرده و که خود نشان می‌دهد اوضاع از پیش تا چه اندازه تلخ بوده و تقریبا ۲ میلیون نفر را پشتیبانی می‌کند. گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور مواد غذایی هشدار داده که اکنون بروز قحطی در غزه قریب الوقوع و حتمی می‌باشد.

به نظر می‌رسد احیای حمایت کشور‌ها از نهاد‌های سازمان ملل، آزادی گروگان‌ها و آتش بس در غزه برای کل منطقه و بازیگران فعال در آن امری ضروری می‌باشد.