سیگنال های روده و قلب بر چگونگی دیدگاه ما از خود تاثیر دارند

به نقل از مدیکال اکسپرس، این تحقیق اولین موردی است که ارتباط بین تصویر بدن و پردازش سیگنال‌های داخلی مغز که به‌طور ناخودآگاه اتفاق می‌افتد را مورد بررسی قرار داده و آن را شناسایی کرده است.

این تحقیق که توسط گروهی از روان‌شناسان و متخصصان مغز و اعصاب دانشگاه آنگلیا روسکین (ARU) انگلستان انجام شد، نشان داد بزرگسالانی که مغز آنان در تشخیص این پیام‌های داخلی کارآمدی کمتری دارد، احتمال بیشتری دارد که تَن‌شَرمی و مشغله وزن را تجربه کنند.

این تحقیق می‌تواند پیامدهای درمانی برای افرادی داشته باشد که از شرایطی رنج می‌برند که تصویر بدنی نقش مهمی در سلامت آنان دارد. به‌عنوان‌مثال، سیگنال‌های ناخودآگاه می‌توانند آگاه شوند. البته تحقیقات بیشتری می‌تواند در کلینیک انجام شود و ممکن است پاسخ مغز به سیگنال‌های روده نشان‌دهنده استعداد به اختلالات خوردن باشد.

شرکت‌کنندگان در تحقیق، گروهی از بزرگسالان بریتانیایی سالم بودند که ابتدا در چهار ارزیابی تصویر بدنی شرکت کردند تا احساس آنان را در مورد قدردانی از بدن، قدردانی از عملکرد بدن، تَن‌شَرمی و مشغله وزن اندازه‌گیری کنند.

سپس محققان سیگنال‌های داخلی شرکت‌کنندگان را اندازه‌گیری کردند. برخی از پیام‌های قلب و روده در سطح ناخودآگاه پردازش می‌شوند و سیستم عصبی این سیگنال‌ها را تفسیر می‌کند تا اطلاعات دائمی جدید در مورد وضعیت داخلی بدن به مغز ارائه شود. قدرت ارتباط بین روده و مغز با ثبت فعالیت الکتریکی هر دو منطقه به‌طور همزمان اندازه‌گیری شد. محققان همچنین پاسخ مغز به ضربان قلب را اندازه‌گیری کردند. آنان دریافتند که پاسخ‌های ضعیف‌تر مغز به روده و قلب هر دو به‌طور معناداری با سطوح بیشتری از تَن‌شَرمی و مشغله وزن در بین شرکت‌کنندگان مرتبط است.

محقق ارشد، دکتر جین آسپل، دانشیار علوم اعصاب‌شناختی در دانشگاه آنگلیا روسکین (ARU) می‌گوید: ما بدن خود را از داخل و خارج تجربه می‌کنیم، ما می‌توانیم از چگونگی ظاهر پوست و اندام خود، از احساس گرسنگی یا شدت ضربان قلب در حین ورزش آگاه باشیم. مغز همچنین پیوسته سیگنال‌های داخلی را که ما از آنها آگاه نیستیم، پردازش می‌کند.

ما دریافتیم که وقتی مغز به این سیگنال‌های ضمنی از داخل بدن کمتر پاسخ می‌دهد، احتمال بیشتری دارد که افراد در مورد ظاهر بیرونی بدن خود نظر منفی داشته باشند. ممکن است زمانی که مغز ارتباط ضعیف‌تری با داخل بدن داشته باشد، مغز بیشتر بر بدن خارجی تاکید کند بنابراین ظاهر برای خود ارزیابی بسیار مهمتر می‌شود.

دکتر جنیفر تاد، محقق ارشد، محقق پسادکتری در دانشگاه آنگلیا راسکین بیان می‌کند: نتایج تحقیقات ما می‌تواند پیامدهایی برای کسانی داشته باشد که تصویر بدنی منفی دارند و می‌تواند تاثیر جدی بر زندگی افراد داشته باشد.

اندازه‌گیری سیگنال روده و قلب در تحقیق ما به‌طور بالقوه می‌تواند به‌عنوان یک نشانگر زیستی عمل کند تا به شناسایی یا حتی پیش‌بینی تصویر بدنی منفی و شرایط مرتبط با آن مانند اختلالات خوردن کمک کند. علاوه بر این، با آموزش افراد برای آگاهی بیشتر از احساسات درونی، ممکن است بتوان این سیگنال‌های ناخودآگاه را تقویت کرد.

ما باید بفهمیم که چرا برخی از مغزها در تشخیص این سیگنال‌های داخلی بهتر از بقیه هستند. ما انتظار داریم که این امر تا حدی به‌دلیل تفاوت در ارتباطات عصبی-تشریحی بین مغز و اندام‌های داخلی باشد و این موضوع تحقیقات آینده خواهد بود.

در همین حال، دکتر جین آسپل در یک سخنرانی در جشنواره علم بریتانیا ۲۰۲۱، در ۷ تا ۱۱ سپتامبر در مجله علمی علوم بریتانیا در دانشگاه آنگلیا راسکین، درباره تحقیقات خود در مورد بدن و احساس خود صحبت خواهد کرد. این سخنرانی تحقیق در مورد تجربیات خارج از بدن (OBE) را بررسی می‌کند و وی مطالعات موردی از بیماران عصبی را به اشتراک می‌گذارد.

دکتر آسپل در مورد آنچه در طول تجربیات خارج از بدن در مغز اتفاق می‌افتد، تحقیق و شواهدی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد این موارد ناشی از عملکرد غیر طبیعی در بخش‌هایی از مغز است که سیگنال‌های بدن ما را پردازش و ترکیب می‌کند. این تحقیق بر روی بیماران عصبی توضیح می‌دهد که چگونه مغز سالم تجربه از خود را ایجاد می‌کند و وقتی این ساختار به‌طور موقت «اشتباه» می‌شود، چه اتفاقی می‌افتد.

یافته‌های این تحقیق در مجله Cortex منتشر شده است.

منبع: ایسنا

70