تشنج و افزایش خطر زوال عقل
بر اساس نتایج تحقیق جدیدی که توسط محققان کالج پزشکی پن ایالتی آمریکا انجام شده است، بیماران جوان که در پی سکته مغزی دچار تشنج می‌شوند، ۲.۵ برابر بیشتر از بیمارانی که تشنج را تجربه نمی‌کنند، در معرض ابتلا به زوال عقل هستند.
به گزارش مدیکال دیالوگز، محققان گفتند که نتایج آنان مستلزم مطالعه بیشتر در این مورد است که آیا نظارت و درمان تشنج در بازماندگان جوانی که دچار سکته مغزی شدند یعنی افراد ۶۰ ساله و کمتر می‌تواند شروع و پیشرفت زوال عقل را آهسته یا از آن جلوگیری کند.
زوال عقل، یک بیماری عصبی‌شناختی محسوب می‌شود که شامل از دست دادن حافظه و نقصان در تکلم و حل مسئله است و سالانه حدود ۳ درصد از بیماران سکته مغزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و با افزایش احتمال عود سکته مغزی و سایر عوارض ازجمله مرگ همراه است.
عوامل خطرزا مانند دیابت و مشخصه‌های سکته پیش از این برای پیش‌بینی بیمارانی که بیشترین خطر ابتلا به زوال عقل را دارند، مورد استفاده قرار گرفته‌اند. از آنجایی که بازماندگان سکته به میزان بیشتری نسبت به جمعیت عمومی برای تشنج تحت درمان قرار می‌گیرند، گروه تحقیقاتی به‌دنبال بررسی بیشتر این موضوع بودند که آیا تشنج خطر ابتلا به زوال عقل را در بیماران سکته مغزی افزایش می‌دهد یا خیر.
دکتر آلن لکوبو لوتی، استادیار عصب‌شناسی و محقق اصلی این تحقیق گفت: در حالی که تحقیقات قبلی ارتباط بین تشنج‌های پس از سکته مغزی با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل را پیشنهاد کرده‌اند اما در مقیاس کوچک‌تر بوده و بر دوره زمانی بلافاصله پس از یک سکته مغزی متمرکز شده‌اند. تحقیق حاضر با استفاده از حجم نمونه بزرگتر و مشاهده وقوع تشنج برای مدت طولانی‌تر پس از سکته، درک بیشتری را فراهم می‌کند.
لکوبو بیان کرد: زوال عقل بیماری با بار اقتصادی و اجتماعی بالاست. از آنجایی که سکته‌های مغزی در افراد جوان‌تر اتفاق می‌افتد و میزان بقا در حال افزایش است، درک اثرات بلندمدت آن و تعیین اینکه چه کسی در معرض بیشترین خطر عوارض شدیدی مانند زوال عقل قرار دارد مهم است.
گروه تحقیقاتی داده‌های نزدیک به ۲۴ هزار بیمار ۱۸ تا ۶۰ ساله را در یک پایگاه داده بیمه خصوصی که بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ سکته مغزی را تجربه کرده بودند و هیچ ادعای قبلی برای زوال عقل، تومورهای مغزی، قرار گرفتن در معرض سموم، آسیب‌های ضربه مغزی یا سایر بیماری‌های عفونی مغزی نداشتند، تجزیه و تحلیل کردند. این گروه بیمارانی را که تشخیص تشنج و زوال عقل را طی پنج سال پس از سکته داشتند، شناسایی کردند.
تشنج در ۶.۷ درصد از بیماران سکته مغزی (سکته های مغزی ایسکمیک و هموراژیک) و زوال عقل در ۱.۳ درصد از بیماران مورد تحقیق رخ داد. محققان پس از تعدیل متغیرهایی مانند سن، جنس، نوع محل سکونت، منطقه، استفاده از داروهای ضد تشنج و تشخیص بیماری‌هایی مانند دیابت، فشار خون، افسردگی و نارسایی احتقانی قلب دریافتند که بیماران سکته مغزی جوانی که تشنج داشته‌اند، در مقایسه با کسانی که تشنج پس از سکته مغزی نداشتند، ۲.۵ برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار دارند.
شایان‌ذکر است، سکته ایسکمیک(انسدادی) زمانی ایجاد می‌شود که یک لخته خون یا توده‌ای باعث انسداد رگ‌ها و عروق مغزی شود. سکته هموراژیک (خونریزی) زمانی رخ می‌دهد که عروق خونی مغز پاره شده و خون به سلول‌های اطراف می‌ریزد.
لکوبو افزود: تشنج از عوارض شایع سکته مغزی و غربالگری و درمان بازماندگان سکته مغزی ممکن است شروع زوال عقل را کاهش دهد و پیامدهای مهمی برای سلامت عمومی داشته باشد.
نتایج این تحقیق در مجله Neurology منتشر شد.
