آیا روابط و عشق های دیجیتالی، موفق است؟

در بخش زیر به بعضی از این دلایل اشاره می کنیم:

فضای اینترنت و ارتباطات مجازی بستر ارتباطی بسیار ساده و راحتی را فراهم نموده که مخاطبان آن میتوانند به همان روشی که نامه نگاری می کنند در این فضا به تبادل اطلاعات و گفت و گو بپردازند. علیرغم بی اعتمادی و جوی که اکنون در فضای اینترنت وجود دارد عاشق شدن پدیده قابل انتظاری است که از طريق کلمات تایپ شده انجام می شود، به عبارتی چند قرن است که بیان احساسات و عواطف از طريق نوشتار مورد استفاده قرار می گیرد و اینترنت سبب آسانی انجام این کار شده است.

بعضی از متخصصان ادعا می کنند که رابطه در فضای مجازی پیش از ملاقات در دنیای حقیقی میتواند به اشخاص برای شناسایی علائق و سلیقه های یکدیگر از همان فاصله دور کمک کند و سبب قوی شدن رابطه آنان شود. افرادی که در فضای مجازی عاشق میشوند میتوانند به سرعت به توصیف علائق خود بپردازند تا نظر طرف مقابل خود را جلب کنند. هرچند امکان دارد چندین ماه یا حتی یک سال طول بکشد تا دو نفر با یکدیگر رابطه برقرار کنند و به هم نزدیک شوند که این امر تنها با کلیک بر روی موس یا صفحه نمایش گوشی موبایل انجام می شود، در گذشته این روند بسیار اهسته انجام می شد.

امروزه ما می توانیم از طريق فضای مجازی با افرادی رابطه برقرار کنیم که در گذشته هیچوقت با آن ها صحبت نکرده ایم. چنانچه ما اعتماد به نفس نداشته باشیم دچار لکنت زبان و مشکل تکلم باشیم ترجیح می دهیم از طریق فضای مجازی با افراد دیگر رابطه برقرار کنیم زیرا در این وضعیت نیازی به گفت وگوی حضوری و مواجهه شدن با دیگران نداریم. از آنجایی که رابطه در فضای مجازی نیازی به نمایش رفتار ما ندارد می توانیم ریسک بیشتری کنیم و دقیقاً حس کنیم همان کسی هستیم که قصد داریم خود را نشان دهیم و از نقش هایی که دنیای واقعی به ما تحمیل می کند رها شویم. همینطور می توانیم بطور واضح درباره اندیشه و عقاید خویش حرف بزنیم و هنگامی که آن ها را تایپ می کنیم به خوبی به آن ها فکر کنیم و به آسانی جملات خود را ویرایش نماییم. چنانچه مهارت نوشتاری ما خوب باشد می توانیم در دنیای مجازی بهتر به معرفی خویش بپردازیم.

بر اساس نتایج یکی از تحقیقاتی که در این خصوص انجام شده است یکی از جذابیت های ارتباط اینترنتی در اینستاگرام و سایر شبکه های اجتماعی این است که می توانیم به راحتی با افرادی که عقاید یکسانی با ما دارند رابطه برقرار کنیم. بعضی از تحقيقات نشان داده اند که چت کردن در فضای مجازی میتواند برای نخستین بار اثرات مثبتی را بر روی ارتباطات حضوری ما بگذارد. در این تحقیقپژوهشگران به بررسی این مسئله پرداختند که در ملاقات دوم آیا افرادی که شناخت اولیه آنها به صورت مجازی بوده است باهم صمیمی تر خواهند بود یا آن هایی که آشنایی اولیه شان به صورت حضوری بوده است. آن ها متوجه شدند گروهی که ابتدا آشنایی مجازی داشته اند با هم صمیمی تر خواهند بودکه این مسأله تا حدودی به کیفیت و ماهیت رابطه دیجیتالی ارتباط دارد.

درواقع فضای مجازی به اشخاص اجازه میدهد که حاشیه های دنیای واقعی را کنار گذاشته شده و بر روی رابطه و مکالمه صریح، تمرکز بیشتری داشته باشند.

- فرصت نمی کنید دوست/ نامزدتان را آن گونه که در واقع هست ببینید.

- شما ارتباطات راه دور را انتخاب می کنید زیرا حوصله پرداختن به مشکلات و نقاط ضعف و قدرت خود را ندارید.

- شما دیدی غیر واقع بینانه نسبت به تفاهم دارید.

این ارتباطات معمولاً اجازه نمی دهد که یک شخص را بدرستی و آنچه که هست بشناسید زیرا شما هیچگاه شخصیت یک فرد را از پشت یک صفحه نمایش نمی توانید تشخیص دهید و هر آنچه که شما می بینید تنها نهایتا فرصتی برای دیدن چهره آن شخص است و شما در مورد اصالت و واقعیت صحبت های وی هیچگاه نمی توانید به نتیجه درستی برسید به عنوان مثال اگر شما تنها 3 روز مهلت داشته باشید که بخواهید دوست و نامزد خود را بشناسید میتوانید در این 3 روز به علت ارتباط مستقیم با آن شخص از زمانی که به مدت 3 سال با وی از طریق مجازی ارتباط داشته باشید وی را بشناسید. معمولاً افرادی ارتباطات راه دور را انتخاب می کنند که حوصله پرداختن به مشکلات را ندارند برای این که این مشکلات معمولاً زندگی کلی افراد را تحت‌تأثیر خواهد گذاشت. اگر این فرد را نتوانید ملاقات کنید نمی توانید واقعیت های زندگی او را بشناسید و تمام جوانب شخصیت او را درک کنید. افرادی که به روابط دوستی از راه دور وارد می شوند به دنبال تنها دوستی برای حرف زدن هستند و به دنبال وارد شدن به ارتباطات جدّي نخواهند بود؛ زیرا می دانند که اینگونه ارتباطات برای آن ها مسوولیت به بار می آورد و اجازه نمی دهد که آن ها به صورت قبل به زندگی خود ادامه دهند، این اشخاص تنها به دنبال شخصی برای خلاصی از مشکلات خود و وقت گذرانی هستند.

منبع: بیتوته

70