با درخواست شوهرم برای بچه دوم مخالفم!

خانمی 29 ساله ام و دختری هفت ساله دارم. شوهرم در این هفت سال هیچ کمکی برای بزرگ کردن بچه نکرده و دخترم بسیار شلوغ کار است. حالا از من می خواهد که بچه دوم مان را بیاوریم.

با درخواست شوهرم برای بچه دوم مخالفم!

او به نظافت خانه، حساس است و دخترم هم برعکس، فقط کارش کثیف کردن و به هم ریختن است. با این وضعیت، چطور به او بگویم که مخالف درخواستش هستم؟

معمولا داشتن یا نداشتن فرزند دوم، ذهن بسیاری از والدین به خصوص مادران را خیلی به خود مشغول می کند. بهتر است برای رهایی از این چالش تکلیف تان را با خودتان روشن کنید و تردیدها را کنار بگذارید. اگر کاملا نتیجه مشخصی گرفته باشید، هر زمان که به تصمیم تان فکر می کنید، پشیمان نخواهید بود. شما به دلیل شرایطی که تجربه کرده اید، از معایب تک فرزند غافل شده اید که بعد از اشاره اجمالی به اصلی ترین آن ها، توصیه هایی برای پاسخ صحیح به درخواست شوهرتان برای شما خواهم داشت.

از معایب تک فرزند بودن آگاه هستید؟

یکی از معایب تک فرزند بودن، تاثیر آن بر مراحل رشد کودک است. کودکانی مانند فرزند شما، فردی را ندارند تا با او رقابت یا بازی و دعوا کنند. آن ها دوست و همدمی در منزل ندارند بنابراین برخی از احساسات را تجربه نمی کنند و فرصتی برای کنترل و مدیریت آن ها نخواهند داشت. بلوغ روحی و روانی، پدیده ای کاملاً ارثی نیست بلکه اکتسابی است. این بلوغ مواردی همچون شناخت خود، میزان واقع بینی و انتخاب مؤثر را شامل می شود و به راحتی به دست نمی آید بلکه به تجربه هایی سخت و طاقت فرسا نیاز دارد. کودکی که تک فرزند خانواده است، کمتر با مشکلات مواجه می شود و در معرض تجربه کردن شکست، ناکامی، رانده شدن و ... قرار نمی گیرد و شرایطی را که لازمه بلوغ روحی، روانی است، تجربه نمی کند. همچنین اگر والدین، مراقبتی افراطی از تک فرزند خود به عمل آورند و او را به فردی ضعیف و کم تحمل تبدیل کنند، فرزندشان از دیگران نیز انتظار خواهد داشت با او چنین رفتاری داشته باشند که این موضوع ناتوانی او را شدت خواهد بخشید. در این بین از شما می خواهم که به این نکات هم توجه کنید تا تصمیمی آگاهانه تر گرفته باشید.

نکاتی درباره همکاری نکردن شوهرتان

با توجه به پیام تان به نظر می رسید آن چه که شما را برای داشتن بچه دوم بسیار مردد کرده، همکاری نداشتن و کمک نکردن شوهرتان و بی نظم و ترتیب بودن دخترتان است که البته دلایل قابل تاملی است. به طور منطقی شما باید به دنبال حل این مشکلات هم باشید که فشار کمتری در زندگی روی شما باشد. در اولین فرصت، با همسرتان گفت و گو کنید. ببینید واقعا دلایل همکاری نکردن وی چیست؟ آیا هیچ کمکی نمی کند یا در حدی که شما می خواهید کمک ندارد؟ اگر هیچ کمکی هرگز نداشته، ببینید دلایلش از نظر خودش چیست؟ شاید واقعا کمک کردن در امور منزل را بلد نیست. شاید فکر می کند این کارها رفتارهای زنانه است! شاید تصور می کند از شان و ابهت اش کاسته می شود. شاید هم به این دلیل که من مسئولیت کارهای بیرون منزل را دارم و همسرم باید امور خانه را انجام دهد، کمکی به شما نمی کند. به هر حال نمی دانم دقیقا علت چیست اما دانستن این موارد باعث می شود تا شما، بدون پیش داوری به این مسئله بپردازید.
شوهرتان را با مردهای دیگر مقایسه نکنید

می توانید به او بگویید که من هم فرزند دوم دوست دارم اما دست تنهایم و واقعا برایم مشکل است. از او بپرسید که تا چه اندازه می تواند به شما کمک کند؟ به او بگویید که شاید دیگر مثل سابق زندگی ما مرتب نباشد و ... . درباره مسائل این چنینی با او صحبت کنید و پاسخش را بشنوید. چون به هر حال باید به یک نتیجه مشخص برسید که برای شما هم اثر مثبت داشته باشد. یادتان باشد که هرگز شوهرتان را با فرد دیگری مقایسه نکنید و اصلا قرار نیست به آن آدمی تبدیل شود که دقیقا عین انتظارات شما را پوشش دهد.

توان تان را دست کم نگیرید

یکی از دلایل نادرست برای داشتن فرزند دوم که توسط بعضی مادرها مطرح می شود، این است که می گویند: «توان جسمی یا روانی برای بزرگ کردن یک کودک دیگر ندارم.» هرچند باید این مورد را خودتان تشخیص دهید اما اصلی ترین راه مدیریت این مشکلات، رعایت یک فاصله سنی مناسب با توجه به نظر پزشک متخصص و رعایت رژیم غذایی مناسب و ورزشی در فاصله تولد بین دو کودک و بعد از هر زایمان است که با توجه به سن دخترتان، مشکلی در این بین به نظر نمی رسد. در پایان تاکید می کنم که باتوجه به تمایل شوهرتان به بچه دوم، به نظر می رسد که یک گفت و گوی شفاف، مشکل شما را در حد زیادی حل خواهد کرد.

منبع: خبر وان

1696

شبکه‌های اجتماعی
دیدگاهتان را بنویسید