عصبانیت زنان کره جنوبی بخاطر جراحی های زیبایی

طغیان علیه «معیارهای زیبایی» در کره جنوبی

از مجله «ووگ» تا فروشگاه‌‌های شیک فروش لوازم آرایش، مقاله و راهنما یا فروشنده‌ای جلوی چشم‌تان سبز خواهد شد که برای شما تبلیغ «رسیدگی به پوست به شیوه کره‌ای در ۱۰ گام» را بکند. بعد هم تاکید کند که زنان کره‌جنوبی «بهتر» از باقی زنان جهان بلدند که به پوست خود رسیدگی کنند و آرایش چشم‌نواز داشته باشند، بنابراین لوازم آرایشی و پوست تولید این کشور، اغلب کیفیت خوبی دارند و شما را ترغیب کنند که یک ماسک/کرم/لوسیون/نرم‌کننده/سرم یا لوازم آرایشی تولید این کشور را بخرید.

می‌توانید در «یوتیوب» هم جست‌وجو کنید و صدها ویدئو «رسیدگی به پوست به شیوه کره‌ای در ۱۰ گام» را ببینید. احتمالا شما هم بعدش متعجب با خود می‌گویید چه کسی آنقدر وقت و حوصله زیادی دارد که هر روز یکی دوساعتی را فقط صرف رسیدگی به پوست کند؟! یا چرا باید هر ماه این همه هزینه فقط برای پوست کرد؟ انواع و اقسام لوازم آرایش هم که هزینه‌ی چشمگیر دیگری است.

واقعیت این است که سالیان سال است که اکثر زنان در کره‌جنوبی هر روز ساعت‌های متمادی را جلوی آینه صرف آرایش و رسیدگی به پوست و مو می‌کنند. کره‌جنوبی از نظر رواج انواع و اقسام جراحی‌های زیبایی، سومین کشور جهان است و یک سوم زنان جوان این کشور، دست‌کم یک عمل زیبایی انجام دادند. ی

کی از رایج‌ترین عمل‌های زیبایی در این کشور، علمی است که فک زن را می‌شکنند و از نو دوباره می‌تراشند تا شبیه حرف V در الفبا شود. سال‌‌هاست یکی از معیارهای «زیبایی» در جامعه کره‌جنوبی برای زنان، داشتن صورت بیضی با چانه‌ای کمی تیز است و در جامعه‌ای که اکثر زنان صورت گردی دارند، شکستن و تراشیدن فک صورت زنان، تجارتی است پرسود.

فشار اجتماعی بر روی زنان برای «زیبا بودن» طاقت‌فرساست. برای اکثر زنان کره‌جنوبی این دیگر قاعده‌ای «طبیعی» است که صبح‌ها ۳ ساعتی زودتر از ساعتی بیدار شوند که باید برای کار و تحصیل از خانه خارج شوند. دست‌کم ۲ ساعت از این زمان فقط جلوی آینه صرف آرایش و رسیدگی به پوست و لایه لایه رنگ و پودر و کرم می‌شود. بعضی از زنان این کشور تا یک سوم درآمد ماهانه‌ی خود را خرج خرید انواع لوازم آرایشی و پوستی می کنند.

حالا اما کاسه‌ی صبر این زنان دیگر لبریز شده است. زنان بسیاری علیه سر تا پای لوازم آرایشی و عمل‌های زیبایی به پا خاستند. اولین اعتراض‌ها از بعضی زنان جوان کره‌ای شروع شد که در توئیتر یا یوتیوب فعال‌اند. زنان جوانی که جلوی دوربین، تلی از سایه چشم، کرم پودر، رژ لب، ریمل، جورواجور کرم و سرم را بیرون کشیده، در کیسه زباله ریخته و راهی سطل زباله کردند. زنانی که رو به دوربین اعلام می‌کردند که خسته شدند، از این فشار، از این که مدام باید شش دانگ حواس‌شان باشد که آیا صورت‌شان «بی‌نقص» است؟ از هراس این‌که مبادا یک جوش سرسیاه کوچک از گوشه‌ای از پوست صورت‌شان بیرون بزند و …

زنان دیگری شروع کردند به بررسی محتویات این همه کرم و لوسیون و سرم و … تولیداتی که اغلب سرشار از انواع‌واقسام مواد شیمیایی با اسامی سخت است. زنان در شبکه‌های اجتماعی خود تصاویر محتویات این لوازم آرایشی را با عکس منتشر کردند، به مقاله‌های علمی لینک دادند که بعضی از این محتویات چطور برای سلامت انسان مضر است و آن پرسش اساسی را پرسیدند: چرا؟ چرا باید این همه محتویات شیمیایی را هر روز به صورت خود بمالند تا «زیبا» باشند‌؟

کارزار کوچک این زنان اما وقتی سراسری و فراگیر شد که ۲ زن معروف در کره جنوبی به حمایت آن‌ها آمدند. اول یکی از زنان مجری خبر در یکی از شبکه‌های تلویزیونی معروف کره جنوبی، با عینک طبی به چشم جلوی دوربین آمد و خبر خواند. باورتان بشود یا نه، او «اولین زن» در کره‌جنوبی است که با عینک طبی جلوی دوربین آمده است!

تا پیش از او هیچ زنی چه در سمت مجری برنامه یا بازیگر و غیره با عینک طبی جلوی دوربین نیامده بود! معیارهای غیرانسانی «زیبایی» در این کشور، نفس عینک طبی برای زن را «عیب» می‌داند که باید در پستو پنهان کرد!

کارزار اما وقتی اوج گرفت که معروف‌ترین زنی که در این کشور در یوتیوب کانال آرایشی و بهداشتی دارد- مشابه «صدف بیوتی» در فضای مجازی فارسی- در ویدئویی جنجالی تمام برس‌ و قلم‌موهای آرایشی خود را شکست، اسفنج‌های آرایشی و جورواجور کرم‌ و سرم را دور ریخت، لاک‌های ناخن را خالی کرد و دور ریخت و رو به میلیون‌ها کاربری که او را دنبال می‌کنند گفت که خسته است، خسته است و منزجر و دیگر یادش رفته که پوست صورت‌ طبیعی و بدون لایه لایه پودر و کرم و رنگ، چه حسی داشت. او گفت که از این‌که سال‌هاست یک «ابژه جنسی» است منزجر است و از نقشی که در این اجبار «زیبایی» داشته، پشیمان است.

ویدئوی این زن که نماد «زیبایی» و غایت «آرایش» و الگوی بسیاری از زنان بود، غوغایی به پا کرد. ناگهان صدها زن دیگر ویدئو و عکس دور ریختن لوازم آرایشی و صورت‌های بدون آرایش خود را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند. عکس‌ها و ویدئوهایی که نه در خلوت خانه‌هایشان، بلکه در فضاهای عمومی مثل باشگاه ورزشی، دانشگاه، رستوران و کافه گرفته شده بود. در جامعه‌ی کره جنوبی با آن فشار وحشتناک بر زنان برای «زیبا و بی‌نقص بودن» و تبلیغات مزین به زنان «زیبا و کامل» که از در و دیوار شهرها بالا می‌رود، بدون هیچ‌گونه آرایشی بیرون رفتن کاری است شجاعانه و جسورانه.

زنان کره‌جنوبی دیرتر از زنان بسیاری دیگر از کشورهای جهان، زیر میز و «قاعده‌های» مردسالار زدند. زنانی که خسته شدند و فرسوده. اما حالا که طعم رها شدن از دام اجبارها و کلیشه‌ها را کشیدند، بعید است که دیگر تن به قواعد کهنه و دست‌وپاگیر قبل دهند.

منبع: سیمرغ

1980