طرح پیشنهادی چین ظریف را غافلگیر میکند؟
یک تحلیلگر سیاسی نوشت: با توجه به تبلیغات مربوط به
احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت:
در جریان سفر محمد جواد ظریف به چین، وانگیی وزیر خارجۀ آن کشور خواستار "ایجاد ساختارِ چند جانبۀ منطقهای شامل همۀ طرفهای ذیربط" به منظور "تسهیل گفتگو در شرایط برابر و افزایش تفاهم برای حل مسئلۀ هستهای ایران با ابزار سیاسی و دیپلماتیک" شده است.
چنین پیشنهادی که به منظور نجات برجام و قطعنامۀ 2231 شورای امنیت سازمان ملل صورت گرفته است، چندان کلی و پرابهام است که بدون روشن شدن جزئیات آن، بعید است مورد موافقت هیچکدام از کشورهای مورد نظرِ چین قرار گیرد.
در مرحلۀ نخست، منظور از "همۀ طرفهای ذیربط" مشخص نیست. در واقع علاوه بر اعضایی 5+1 کشورهای بسیاری در سطح منطقه خود را در ماجرای برنامۀ هستهای ایران ذیربط میدانند که مهمترین آنها عربستان و امارات و اسرائیل هستند. آیا هدف چینیها از تفاهم چند جانبۀ منطقهای، گردآوردن این کشورها با ایران در دور یک میز برای بحث در بارۀ برنامۀ هستهای جمهوری اسلامی است؟
اگر منظور همین باشد، موافقت ایران با چنین طرحی به معنای "انقلاب" در سیاست خارجی آن به شمار خواهد رفت چرا که جمهوری اسلامی از یک سو هرگونه مذاکره و مراوده و گفتگو با اسرائیل را خط قرمز خود میداند و از سوی دیگر، هرگونه دخالت کشورهای منطقه بخصوص کشورهای عرب حاشیۀ خلیج فارس را در موضوع برنامۀ هستهای خود به طور قاطع رد میکند.
اما اگر در طرح پیشنهادی چینیها، کشورهایی مانند اسرائیل و عربستان از "ساختار گفتگوی چند جانبۀ منطقهای" مورد نظر آنها مستثنی شده باشند، دیگر کدام "همۀ طرفهای ذیربط" باقی میمانند که قرار است با ایران طرف گفتگو قرار گیرند؟
واقعیت این است که چینیها در نگرش کلان خود به ثباتِ خاورمیانه و حفظ منافع خود در این منطقه، خط قرمزهای اعلام شده از سوی جمهوری اسلامی را به رسمیت نمیشناسند و به همین دلیل از طرحی سخن گفتهاند که افشای جزئیات احتمالی آن ممکن است طرف ایرانی را به وحشت اندازد!
از نگاه من، طرف ایرانی از همان ابتدا با "مصادره به مطلوب" کردن مواضع بینالمللی چین، روایتی از سیاست جهانی و منطقهای آن کشور در جامعۀ ایران ترویج کرد که با واقعیت فاصلهای پر ناشدنی دارد. بنابراین، اکنون که محمد جواد ظریف در سفرش به پکن، به جای "استقبال چینیها از توافق 25 سالۀ استراتژیک با ایران" با ارائۀ طرحی از جانب آن کشور روبرو شده است که پذیرش آن مستلزم عبور از خطوط قرمز سیاست خارجی جمهوری اسلامی است، احتمالاً گیج و شگفتزده شده است!
در واقع، با توجه به تبلیغات دامنهدار مربوط به "نگاه به شرق" و وعدۀ ایجاد رابطۀ استراتژیک با چین در داخل ایران، هرگونه رد رسمی پیشنهاد چین از سوی مقامهای جمهوری اسلامی میتواند گرهی مضاعف بر معضل سیاست خارجی ایران تعبیر شود. برای اجتناب از چنین وضعیتی، شاید ظریف در صدد برآید تا چینیها را متقاعد کند که یا طرح خود را به گونهای تغییر دهند که طرفهای مقابل آن را نپذیرند و یا اینکه کلاً پای خود را از این ماجرا کنار بکشند و از فکر عملیاتی کردن طرح خود دست بردارند!
این کار هم البته برای سیاست خارجی ایران بدون هزینه نخواهد بود چرا که چینیها را متقاعد خواهد کرد که ایران خود را به اموری متعهد و پایبند کرده است که از نگاه آنان نه فقط بیهوده است بلکه یافتن هر راه حل دیپلماتیکی برای حل نهایی مشکلات منطقه را اگر نگوییم غیرممکن دستِ کم به شدت سخت میکند. از همین رو شاید آنها در صدد فاصله گرفتن از معضل روابط خارجی ایران برآیند که این خود راه را برای دخالت بیشتر دیگر کشورها هموارتر خواهد کرد.
با این همه، یک نکته را نیر همچنان به عنوان یک احتمال کوچک، نباید از نظر دور داشت و آن همان نکتهای است که چندی پیش، پس از رونمایی ایران از توافق استراتژیک 25 ساله با چین در همین کانال نوشتم و اینجا دوباره تکرارش میکنم:
"آیا جمهوری اسلامی تغییر سیاست منطقهای خود را اجتنابناپذیر دانسته اما عملی کردن آن را تحت لوای توافق استراتژیک با چین، راه کم هزینهتری بخصوص از جهت حفظ پرستیژ، نسبت به توافق با آمریکا میداند؟"
اگر این باشد، وزارت خارجه طبعاً از طرح پیشنهادی چین به طور رسمی استقبال خواهد کرد!
66
با سلام و دعای خیر.برای خودم متاسفم که در سال ۵۷ از حیث اقتصادی و اعتبار جهانی در صدر کشورها بودیم آمریکاییها و اروپایها برای کارگری به ایران می آمدند . اما بعد ار چهل سال به کشور چین دست کمک دراز میکنیم و دست رد به سینه ما میزنند ودر جامعه جهانی یک کشور دوست که بما کمک کند نداریم.آقایان در سیاست خارجی خودتان تحدید نظر کنید.
پس لبنان و فلسطین و سوریه و یمن چی هستن؟!دوست به این خوبی
جا داره به شعار نه شرقی نه غربی سر در وزارت خارجه اشاره کنیم نیم قرن شعار بدون عمل فقط دروغ برای استمرار حضور آقایان نشان داد برای نجات خودشون هم به غرب(برجام) و به شرق (قرارداد نامعلوم محرمانه 25 ساله با چین )متوسل میشن دزدهای کثیف
هیچی دیگه برامون نمونده فلسطین و دنیای عرب همیشه به ایران خیانت کردهاند سیاست خارجی باید عوض بشود
یحتمل نمکهای دریاچه ارومیه رو واگذار کردن چون دریای دیگه نمونده بدیم به چین شمالم که روسها بردن از پس فردا میریم تو فاز رودخانه ها خخخخخ
دستگاه دیپلماسی باید کاری کند که چین و روسیه هم به این اجماع برسند که امریکا علاوه بر منافع ایران منافع چین وروسیه رو هم مورد اماج قرارخواهد داد با این اجماع فرصتی برای ایجاد اصلاحات کل کشور در تمام زمینه ها ایجاد میشه و نیازی به باج دادن به شرق و غرب نیست تمام کشورها به فکر منافع خودشونند کشور این همه کشاورزی و دریا و معادن و نیروی جوان داره ولی وابستگی باعث شده مسئولین فقط نفت بفروشند و بودجه مملکتو تامین کنند این شیوه غلطیست درسته که ما همه مون مشکل داریم اما این قراردادها هم مثل قراردادهای شاهای قبل نباشه که تو تاریخ بنویسند اونوقت با خواندش حسرت بخوریم چین براش فقط اقتصاد مهمه کاری به منافع ما نداره و تو این نقطه که ملت زیر منگنه تحریم گیر کردند دلسوز ما شده چرا قبل تحریم از این غلطا نمی کرد خواهش میکنم منافع کل ملت ایرانو لحاظ کنید سود این منافع هم عاید کل ملت بشه نه اقازاده ها در ضمن باید تکنولوژی هم توامان به کشور وارد بشه اونوقه که میشه گفت قرارداد مطلوب منافع کشوره
احسنت به دقیقا نظراتت کارشناسانه ست
چرا اینقدر ناامید هستید.ونظرات این چنین است.قطعا ایران به قله خواهد رسید اکنون در مسیرهای ناهموار است .
هییییی خداااا،مارا به کدامین گناه داری مجازات میکنی،چرا ابهت و اعتبار ایران و ایرانی اینقدر درحد زیر صفرکیلومتر رفته،گناه چه کسانی را باید مردم بدبخت و ستم دیده ایرانم باید پس بدهند چرا گناهاشون مثل ی پک به سرخودشون نمیخوره آخه اونایی که درمناطق دورافتاده زندگی میکنند چه گناهی دارن.بااین پیشنهاد چین ،یعنی تا اینحد ازمون دلخور و دلگیر شدی والان اینقدر خار و ضعیف باشیم که چینیای موریانه صفت بخواند واسه ایران و ایرانی تعین تکلیف بکنند..ای خدااااااا،تو کجااااای مارا دریااااب
حالم از این خنده ها بهم میخوره
پر واضح است که چین هیچگاه به سیاست های ایران در قبال کشورهای منطقه بی اهمیت است.زیرا منافع کلانی در خلیج دارد واین را بخاطر ایران از دست نمی دهد.در کل ایران را سر می دواند و ظریف الکی دل خوش کرده از چین آبی گرم نمی شود حتی پول نفت را نمی دهند.به کمونیستها امیدی نیست.
وقتی سران چین برای سیر کردن شکم مردمش اجازه خوردن هر نوع غذایی را میدهد مطمئنا برای منافع اقتصادی خود با تمام کشورها روابط خوب و پر منفعت را میخواهند و یقینا چین در تعامل با ایران تحت فشار کشورهای بسیاریست که منافع جمعی آنها بسیار بالاتر از ایران است. وهمچنین چین نمی خواهد ابر قدرت نظامی باشد چون پر هزینه است و حاضر است در برخی موارد عطای بعضی روابط را به لقایش ترجیح دهد. موقعیت ژئو پولیتیکی ایران ویژه و منحصر به فرد در جهان است در صورت اجرای سیاستهای صحیح و حساب شده چه خارجی(تعامل با همسایگان) و چه داخلی (پاکسازی و برچیدن رانت خواری رشوه و سوی مدیریتها در بدنه سه قوه) میتوان بدون نیاز به کشور بخصوص بسیاری از موانع پیش رو را حذف کرد و از این انزوای سیاسی بیرون آمد.