درخشش دوباره سیاست دوگانه آمریکا در موضوع صادرات زیردریایی به استرالیا

علاوه بر آنکه چین بارها تاکید کرده این توافق نقض روح پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای محسوب می شود، برخی رسانه ها نیز به روشنی عنوان کرده اند آمریکا، بریتانیا و استرالیا برای بازدارندگی چین حتی از نقض آشکار اصول این پیمان مهم دریغ نمی کنند.

در این میان ایران که هنوز درگیر مساله هسته ای است نیز آمریکا و بریتانیا را به اتخاذ سیاست یک بام و دو هوا در موضوع هسته ای متهم کرده است.

نخستین موضوعی که در خصوص این رویداد قابل ذکر است این است که سوخت مورد استفاده در زیردریایی های هسته ای صادر شده توسط ایالات متحده و بریتانیا به استرالیا اورانیوم با غنای 90 است که برای تولید سلاح هسته ای نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد. از آنجا که استرالیا به عنوان یک کشور غیر دارنده سلاح هسته ای در پیمان منع گسترش سلاح هسته ای عضویت دارد، صادرات چنین فناوری به آن نیز به معنای نزدیک شدن آن کشور به نقض پیمان است.

برای ایران، این رویداد بدون شک به این معناست که انگلیس و ایالات متحده در مسائل هسته ای سیاست یک بام و دو هوا را در پیش گرفته اند. از دوره کلینتون به این سو، ایران سالهاست که درگیر مساله هسته ای است. ایالات متحده نگران این است که ایران در حین توسعه نیروگاه های هسته ای، سلاح اتمی نیز تولید کند بنابراین همه تلاش خود را می کند تا مانع از دستیابی ایران به اورانیوم با غنای بالا شود. قبل از خروج ترامپ از توافق هسته ای، ایران بر اساس توافق سال 2015 (برجام) وعده داده بود که درصد اورانیوم غنی شده آن از 3.67 درصد تجاوز نمی کند. در حالیکه بایدن برای بازگشت به توافق هسته ای هنوز تردید دارد، ایران میزان غنای اورانیوم خود را تازه به 60 درصد افزایش داده است.

اینجاست که باید تامل کنیم و ببینیم که آیا آمریکا به داشتن یا نداشتن سوخت یا سلاح هسته ای اهمیت می دهد یا اینکه چه کشوری به چنین سوخت یا سلاحی دست پیدا کند؟

با نگاهی دقیق تر متوجه می شویم که موضوع زیردریایی های هسته ای استرالیا فقط منحصر به سیاست یک بام و دو هوای آمریکا نمی شود بلکه به نقض تعهدات هم ارتباط پیدا می کند.

بدون شک هرچند مساله فروش زیردریایی هسته ای با سوخت هسته ای 90 درصدی استرالیا لزوما به معنای دسترسی این کشور به سلاح هسته ای نیست، اما این اقدام به نوعی نقض روح و هدف پیمان منع گسترش سلاح هسته ای محسوب می شود. اما باید دانست آمریکا پیشتر از پیمان منع گسترش موشک هسته ای میانبرد خارج شده بود در حالی که این دو، جزء مهمی از سیستم منع گسترش سلاح هسته ای به شمار می آید.

اگر خروج آمریکا از برجام را نیز در نظر بگیریم، ما هم باید درباره این نکته تامل کنیم که آیا آمریکا کشوری تعهدپذیر است یا خیر؟ در همین خصوص «سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه 25 سپتامبر (3 مهر) در مقر سازمان ملل افشا کرد که آمریکا از ارائه ضمانت کتبی برای عدم خروج مجدد از برجام امتناع می ورزد.

تعهدپذیری در تمام ملت ها، تمدن ها، فرهنگ ها و ادیان جزو یکی از ارزش های اساسی و اصلی است. اما به وضوح روشن است که آمریکا می خواهد «بدعهدی» خود را به عنوان ارزشی غربی بر دیگر فرهنگ ها تحمیل کند. از این رو، با توجه به پیشینه نه چندان زیبای آمریکا در رعایت تعهدات، آنهایی که هنوز تصورات زیبای واهی درباره ارزش های غربی دارند، باید بیشتر به عملکرد آمریکا نگاه کنند نه شعارهای آن.

منبع: رادیو بین المللی چین

70